Tijdens mijn baantje als therapiehond, mag ik vaak leuke spellen doen met mijn vrouwtje en een van de mensenpuppy’s die zij helpt met leren blaffen en zelfvertrouwen krijgen.
Een tijdje geleden had mijn vrouwtje een hele bijzondere behandeling gepland. We mochten heerlijk in de achtertuin spelen, wat ik fantastisch vond! Ze had allemaal dingen in de tuin neergezet; een tunnel waar ik doorheen mocht sjezen, paaltjes waar ik tussendoor moest rennen (wat ik nog wel heel eng vind hoor, straks bots ik), een hekje waar ik overheen moest springen en tot slot een krukje waar ik op moest gaan zitten.
Het eerste wat mij te binnen schoot toen ik vrouwtje dit zag op bouwen was natuurlijk SNOEPJES! Ik doe alles voor snoepjes, rennen, springen, rondjes draaien, rollen, echt alles.
Toen de mensenpuppy er was voor de behandeling kreeg ik mijn tuigje om en was ik compleet gefocust. Mijn vrouwtje legt aan de mensenpuppy uit, dat hij met mij mee moet lopen en commando’s moet geven. Als ik alle obstakels getrotseerd heb, mag ik een snoepje. De mensenpuppy was heel lief en kon gewoon mijn gedachtes lezen, ik kreeg niet aan het einde een snoepje, maar hij gaf hem gewoon stiekem halverwege al. Kijk, dat noem ik nou service.
Na een paar keer oefenen wist de mensenpuppy precies hoe hij mij over de obstakels moest leiden. Daar gingen we. Door de tunnel, tussen de paaltjes door, over het hekje heen en op het krukje. Het ging super!
Mijn vrouwtje en ik hebben zo samen de mensenpuppy geleerd over de voorzetsels door, tussendoor, overheen, en op. Ook de mensenpuppy werd aan het einde van de behandeling beloond. Dat doen ze met stickers.. Gek he?. Die kun je toch niet opeten, wat heb je er dan aan…
Zo nu hebben jullie een beetje een beeld van mijn werk! Maar meestal ben ik natuurlijk gewoon “hond”. Binnenkort meer over wat ik beleef op herfstachtige dagen, zoals afgelopen week. Zo gauw ik blaadjes op de grond zie, worden mijn baasjes een beetje tja… uh… druk :).
