Maand: december 2021

Mijn baas doet een beetje raar vandaag. Hij is niet zo vrolijk als normaal. Eigenlijk had het feest moeten zijn vandaag.

Vanmorgen wilde ik hem enthousiast begroeten, zoals ik dat elke ochtend doe. Ik merkte al snel dat er iets anders was dan normaal. De baas ging op de bank zitten en gaf me zomaar een extra dikke knuffel. Hij was een beetje verdrietig, maar ik wist niet waarom. Ik heb hem maar een flinke knuffel en lebber gegeven.

Vandaag zou het de verjaardag geweest zijn van mijn voorganger Uday. Hij zou 9 jaar geworden zijn, maar helaas heeft hij dat niet mogen worden. Als hij dat wel geweest zou zijn, had ik hier nu niet bij deze baas gezeten bedenk ik mij nu. Volgens mijn baas was Uday net zo’n ondeugend boefje als ik, maar even knuffelbaar. Vandaag zal ik mijn baas maar extra verwennen met knuffels en goed luisteren.

Meerdere familieleden, vrienden, ouders van vrienden en ook dieren zijn ons ontvallen afgelopen jaar. Laten we hopen dat het volgend jaar een stuk positiever zal zijn. Ook al heb ik ze niet allemaal gekend, ik merk dat mijn baasje het er soms wel moeilijk mee heeft. Daarom ga ik hem maar weer snel knuffelen. We proosten straks met een snuffelbiertje op Uday die nu met zijn opa aan het donderstenen zal zijn in de hondenhemel.

Mijn vriendin Joya schreef er al over, mijn baas was gisteren jarig, hij werd 40 jaar de ouwe man.

’s Ochtends vroeg was daar mevrouw Diny. Die wil altijd even met mij spelen, met de stofzuiger, die ik minder leuk vind. Rond half 11 kwamen de baas zijn baasjes met Jojo, de pup van de zus van de baas. Ze kwamen spontaan een touwtje met vlaggetjes en ballonnen ophangen. Ze prikte ook nog een button op de baas zijn shirt. Daar heb ik later aan gesnuffeld, maar was niet eetbaar zij hij. Na een negatieve coronatest gingen ze weer weg en konden we nog even bijtanken op de bank. Aansluitend hebben we in het park gespeeld, maar er waren geen andere vriendjes.

Na de wandeling kwamen zijn baasjes, zijn zus, zwager en neefje Jojo. Dat is wel een stuiterballetje hoor. Die wil constant knuffelen en spelen, maar daar leen ik mij graag voor. Meneer wilfred bracht het voer voor de baas. Iets met sla, warme kip, koude zalm, het smaakte heerlijk. Ik mocht een stukje sla en een stukje zalm. De kip had te veel kruiden volgens mijn baas.

’s Avonds kwamen mevrouw Marcella, die kende ik nog niet, dus heb mij enorm uitgesloofd natuurlijk. Aansluitend kwamen meneer Chris en tot inboedel omgedoopte mevrouw Christianne, maar die kende ik al en die zie  ik veel vaker. Dit keer had ze haar puppy’s niet mee. Ik heb lekker bij mevrouw Marcella op de bank gelegen, toch één iemand die mij wilde knuffelen. Het was super gezellig.

Eerste kerstdag hebben we uitgeslapen. De baas was een beetje moe. Als butler diende hij mijn kerstontbijt op, gewoon brokken. Ik kreeg later nog een klein stukje van zijn croissantje, maar wat krijg je daar een droge bek van. ’s Middags hebben we gewandeld en geslapen op de bank. Hij ligt nu met zijn luie gat in bad en ik buik eventjes uit. Vanavond komt meneer Erwin nog een sappie doen, maar ik denk dat we op tijd gaan slapen. Mijn baas is nog wat moe. Fijne kerst allemaal.

Het was lang geleden dat ik met mijn baas op pad geweest ben in het openbaarvervoer, maar 22 december was de dag, die alles gecompenseerd heeft.

De bus had iets vertraging, maar dat maakte de chauffeur onderweg wel goed door lekker door te rijden. Ik lag met mijn billen tegen de verwarming, dus ik had niet te klagen. Net voor Utrecht Centraal station kwam de baas er achter dat er geen treinen reden tussen Gouda en Rotterdam vanwege een kapotte bovenleiding. De alternatieve route via Den Haag was ook geen optie, want daar was de bovenleiding ook stuk. Dan maar via Schiphol dacht de baas. Dankzij een goede tip van die aardige conducteur gingen we niet naar Schiphol, maar naar Amsterdam Zuid, want daar kon ik makkelijker de overstap gelijkvloers maken. Perron oversteken, instappen en door, dachten we.

Goed en wel Utrecht uit, moest de trein stoppen voor een rood sein. Na 10 minuten mochten we weer verder. Je snapt het al, de aansluiting gemist. De conducteur was zo aardig om ons te komen vertellen dat we 4 minuten moesten wachten om op een trein over te stappen naar Leiden. Daar moesten we dan weer overstappen richting Rotterdam. Maar mijn baas zag dat er nog 5 minuten later een rechtstreekse trein naar Rotterdam ging. Scheelt overstappen en zoeken, dus kozen we voor het gemak. Op Amsterdam Zuid uitgestapt en daar een kwartiertje kunnen chillen, maar jeetje wat was het koud en een herrie in die bouwput daar.

De trein die we nodig hadden was netjes op tijd. Ingestapt, plekje gezocht en oogjes dicht. We passeerden Schiphol en vlogen voorbij hoofddorp, maar toen ging de trein vol in de ankers. Wederom een rood sein. Na 10 minuten riep de conducteur om dat de trein terug naar Schiphol zou gaan, omdat er een stremming was verder voor ons. Dat bleek de trein te zijn die we anders naar Leiden gepakt zouden hebben. Maar terug naar Schiphol gingen we niet. Verder dan Hoofddorp kwamen we niet. Iedereen moest uitstappen. Wij werden ondertussen wel wat moedeloos, maar we zouden op kantoor aankomen. Meneer Larry had niet voor niets bier ingeslagen.

40 Minuten later in een boemeltje naar Leiden Centraal gestapt, de stremming was gelukkig opgeheven. Op Leiden een heel eind moeten lopen om naar een ander perron te komen. Daar miste we net de aansluiting, dus moesten we weer wachten. Ik had ondertussen koude pootjes en oren. Leuk al die mensen en vreemde stations, maar ik wilde ondertussen ook wel een keertje plassen. Snel de trein in, plekje gezocht, oud vrouwtje weggejaagd, zodat wij lekker konden zitten. Uiteindelijk aangekomen in Rotterdam, snel een plas gedaan en naar kantoor. Daar lekker met een bot gespeeld en eten gekregen. Ik kreeg zelfs frietjes als diner, het was toch een beetje kerst. ’s Avonds zijn we lekker met een taxi terug naar huis gegaan en heb ik de hele weg liggen snurken. 4 uur en 12 minuten om op kantoor te komen en dat voor een burger en wat drank? Volgende keer gaat hij maar alleen denk ik. Vandaag lekker bijkomen en slapen.

Max? Wie is Max? Moet ik nu jaloers worden? Gelukkig is dat gedoe met die Max nu weer even voorbij en kan mijn baas weer normaal doen.

Vrijdag heb ik samen met mijn baas naar de vrije trainingen van de formule 1 gekeken. Hij luisterde, ik snurkte. ’s Avonds kwam mevrouw Mirelle gezellig koken voor hem. Ze bleven maar flesjes uit de koelkast en uit de speciaal kast pakken. Gelukkig kon ik nog wel met de baas mijn wandeling doen voor het slapen gaan.

Zaterdag hebben we vrije training 3 en de kwalificatie van de formule 1 gekeken. Wederom luisterde de baas en snurkte ik. Vond het wel fijn om lekker bij hem te liggen. Bij de vrije training 3 betrapte ik hem er op, dat hij ook snurkte. Eind van de middag zijn we even bij de buren een drankje wezen doen en na mijn wandeling door het park, kwamen meneer Erwin en PJ op visite. Helaas kreeg ik niet de kans om de maaltijdbezorger te grijpen, zodat ik er vandoor kon gaan met het eten. Ik heb maar weer voerbal gespeelt.

Zondagochtend had de baas het wat moeilijk. Hij had buikpijn en was nogal zenuwachtig, maar ik snapte niet waarom. Het hele weekend werd er al over ene Max gesproken, maar ik ken alleen 2 honden die Max heten. Hij heeft mij extreem vroeg uitgelaten en is weer terug zijn mand in gekropen. Pas om 11.30 kwam hij er weer uit om mij nogmaals uit te laten. Van 12 tot 18 uur heeft hij samen met meneer Erwin en meneer Hylke gekeken naar vermoedelijk die ene Max. Zelfs meneer Olav op de tv had het steeds over Max.

Lag ik net weer een beetje lekker te snoozen, springen die 3 mannen ineens op, springen in het rond, klappen in hun handen, gillen als gillende keukenmeiden, dansen van vreugde en waarom? Om die Max, maar wie is die Max? De baas zette het geluid super hard toen ze het over het volkslied hadden. Ze zingen niet eens. Ik heb schijnbaar iets historisch meegemaakt, maar het zal wel. Ik ben er maar weer lekker bij gaan slapen.

’s Avonds nog even bij mijn vriendinnetje Peppa geweest. Samen door de kamer rennen. Ze was nog wel een beetje bang voor me denk ik, aangezien ze overal ging plassen. Haar baasje mevrouw Monique schrok ook een beetje, toen ik lekker op de bank sprong om met haar te gaan knuffelen. Thuisgekomen heb ik een bot gepakt en mijn mand in gekropen. Maandagochtend had mijn baas het wat zwaarder dan normaal. Ik heb gekeken waar die kater zat, maar kon hem niet vinden.