Maand: januari 2022

Mijn baas kreeg de vraag waarom het zo stil bleef. OK, ik blaf jullie even bij.

Maandag zei de baas dat hij wat zaken op orde ging brengen. Ik weet nog steeds niet precies wat hij hiermee wil zeggen, maar het betekent in ieder geval dat we nu dagelijks zinloos een stuk in mijn jas door de stad ronddwalen. Ik moet stoepen en deuren zoeken, gaan soms bij gezellige mensen op bezoek en ik mag lekker rennen in het park. Mijn baas zegt dat we allebei een stukje buik moeten kwijtraken. Volgens hem smaakt buikspek van de BBQ overheerlijk. We gaan ons best doen.

Hij begon ook over een nieuwe mand. Ik vind dat tweedehands ding die ik van mijn voorganger gekregen heb opzicht wel goed en die bank slaapt ook machtig, maar nu had hij het wel over een hele grote mand. 1 meter en 60 centimeter breed en 2 meter lang? Met een matras van 27 centimeter dik? Daar kan ik wel op wegdromen denk ik hoor. Misschien een keertje samen met mijn vriendinnetje Joya, als die baasjes weer in die waterbak zitten buiten.

Die waterbak is wel een dingetje. Afgelopen week kwam er een meneer die hem uit elkaar haalde, foto’s maakte en zei “hij is stuk”. Dat wist mijn baas ook al, dus niets nieuws. De baas zit nog te wachten op het bedrijf die de waterbak geleverd heeft. Ik weet niet wat garantie is, ik sloop meestal alles zelf wel, dan zouden ze hem nog kunnen maken had die meneer Maarten het er over. Baas moet even afwachten, maar als ze die waterbak uit de tuin willen halen, hebben ze een hoogwerker nodig. Misschien toch nog maar eens de boom van de buurvrouw uitgraven. Joya maar eens om tips vragen als ik weer snuffel met haar. De baas begon vanavond zelfs over zo’n waterbak voor in de badkamer. Geen idee waar die kamer verstopt zit, ik kom niet boven.

Morgen gaat de baas kijken voor een antiblafoplossing voor de ramen. Soms zie ik mijzelf in de ramen en begin ik te blaffen. Of er komt iemand de oprit oplopen, die heb ik dan meestal eerder gespot dan dat gekke alarm wat de baas een deurbel noemt. Hij zegt dat met gordijnen de kamer ook warmer zal horen en voelen. Zolang dat infraroodpaneel boven mijn favoriete plek op de bank aanstaat, hoor je mij niet grommen toch? Nergens voor nodig al blaf ik het zelf.

Wat we de rest van het weekend gaan doen? Geen idee. Languit op de bank, Netflix en NLziet en wij vermaken ons wel. Vanmiddag hebben we een wedstrijdje gedaan wie het hardste kan snurken. We weten niet wie er gewonnen heeft, want we sliepen allebei. Dikke poot en tot de volgende keer.

Vanmiddag lagen we lekker samen op de bank een beetje naar politieke steekspelletjes te kijken, waar ik geen snars van snap en niets aan vond. Mijn baas dacht dat ik het niet merkte, maar is ook een paar keer bij dat slappe gebrabbel in slaap gevallen. Opeens pingelde zijn telefoon weer. Ik vraag mij soms af wie hij nou leuker vindt, mij of zijn telefoon. Ineens zag ik wat uit zijn ooghoek rollen. Hij had mij nodig, dus kroop ik lekker tegen hem aan.

Hij had het al eens eerder gehad over mijn voorganger, Uday. Morgen is het een jaar geleden dat die Goude labrador niet meer verder kon en de baas hem naar huis moest dragen om nog geen 36 uur later afscheid van hem te nemen. Vanmiddag kreeg hij van mevrouw Saskia een berichtje wat hem, maar ook mij wel een beetje raakte. Eerder schreef ik al dat haar hond Mirko en mijn zus Opus samen in een kamertje pim pam pet mochten spelen. Mijn zus kreeg daar een hoop kleine puppy’s door.

Vandaag kregen die kleine droppies hun naam en mevrouw Saskia mocht ook een naam kiezen. De eerste letter moet volgens de regels met een U beginnen en wat denk je? Mevrouw Saskia heeft Uday weer een beetje tot leven gewekt. Er is straks hopelijk weer een super afgestudeerde blindengeleide-, assistentie-, hulp-, of buddyhond die iemand heel blij gaat maken, luisterend naar de naam Uday. Stiekem zijn mijn baas en ik super trots. Wij wensen deze nieuwe Uday veel geluk toe, net als al die andere kleine mormels natuurlijk.

Gisteren heb ik na 5 a 6 maanden mijn oude baasjes weer ontmoet waar ik woonde voor ik naar de universiteit ging. Ze hadden een kleine pup bij zich en wat denk je? Dat was gewoon m’n half zusje!

Bij de ontmoeting in de gang was ik nog een klein beetje in de firewallmodus. Dat kleine monster in mijn huis, wie denkt ze wel dat ze is? Maar ineens herkende ik die benen, die mensen … Dit was leuk. We hebben uitgebreid geknuffeld. Ik sprong op en af de bank en rende rondjes van geluk. Ik kreeg lekkere botten en mijn baas iets in een fles. Dat zal ik vast wel weer niet mogen van hem. Mijn half zusje Lopke vond mij als stoere half broer wel super machtig interessant. Ze beet telkens in mijn oren.

Na de koffie en knuffels heb ik ze even laten zien hoe goed ik eigenlijk wel kan werken. Volgens mij waren ze wel erg trots op mij. We zijn even lekker wezen rennen in het park. Daar heb ik mijn half zusje even een klein duwtje gegeven, het water in. Dat was een kleine wraak actie vanuit mij. Ze kwam zelf wel weer op het droge. Thuisgekomen heeft mijn baas nog een mooi aandenken aan hen gegeven, een schilderij waar ik op afgebeeld sta. Omdat ik mij zo gedragen had kreeg ik een lekker bot van mijn baas. Toen die op was ben ik moe, tevreden en voldaan lekker bij de baas op de bank gekropen en in slaap gevallen.

Van achter een grote struik in het grote park bij mijn vriendinnetje Joya, gluurde ik door de takken naar de kinderen die mij achterna zaten. We speelde tikkertje en één van de mensenpups moest mij af zien te tikken, maar zo snel als ik ben, zou hem dat toch niet gaan lukken.

Ik weet niet hoe, maar hij kreeg mij in het vizier. Hij riep “Ik zie je wel hoor Oban”. Dus ik maakte dat ik weg kwam. Ik rende snel dieper de tuin in en verstopte mij achter een boom. Af en toe keek ik stiekem om de boom heen om te zien of de mensenpup er aan kwam. Toen riep hij “Kijk eens, ik heb wat lekkers voor je”. Tsja, en toen begon ik te twijfelen. Spelletje of iets lekkers? Dat was een lastige keuze. Ik mag geen snoepjes van vreemde mensen aannemen van mijn baas, maar deze mensenpup ken ik. Zijn baasjes en mijn baasjes lagen toe te kijken vanuit die heule grote waterbak, waar wij niet in mogen met onze poten en niet uit mogen drinken als we dorst hebben. Ik vind warm water sowieso niet zo lekker.

Ik besloot om er op in te gaan en sprintte naar de mensen pup. Bijna bij hem aangekomen, merkte ik al dat hij niets lekkers in zijn handen had. Hij kwam op mij af rennen, maar ik sloeg haaks linksaf, gaf een beetje gas bij en was alweer richting de andere kant van de tuin. Ik ben niet voor de gek te houden. Vanuit mijn ooghoek zag ik mijn vriendinnetje ook op hem afkomen, die dacht waarschijnlijk hetzelfde als ik. Zij keek echter niet naar de mensenpup, maar zat gewoon achter mij aan. Samen renden we door de tuin en hadden we de grootste lol.

Ik lette even niet goed op en moest in de ankers voor een plotseling overstekende baas. Ik dacht nog, waar kwam die vandaan. Ik maakte een snoekduik en rolde om en ineens …… een harde klap! Wat gebeurde hier nou? Ik knipperde met mijn ogen, lag op mijn rug en staarde naar, ja naar wat eigenlijk? De hemel is doorgaans toch blauw? Nu was hij wit. Ik draaide eens naar links en naar rechts. Een tafel, een bank, de benen van mijn baas. Ik snapte er niets meer van.

Ik krabbelde snel overeind, schudde de stress weg en zag mijn baas op de bank zitten. Hij lacht mij uit en zei: “Ik had je nog zo gewaarschuwd, als je zo blijft liggen val je nog eens van de bank”. Ik klom snel weer op de bank, kroop tegen mijn baas aan en sloot mijn ogen. Hopelijk krijg ik deze droom opnieuw. Nu lig ik met mijn kont richting de veilige kant en val ik niet zo snel meer van de bank.

#slaaplekker#dromenland #bankrover