Maand: maart 2022

Categorieën
Oban

Zelfs wekkers luisteren niet naar mij

Gisteren was het weer zo’n dag. Die ouwe had de wekker weer achtelijk vroeg gezet. En om zichzelf te stimuleren om zijn nieuwe mand ook echt uit te komen, had hij in de keuken ook een wekker gezet.

Ik hoorde dus eerst de wekker boven en dacht, ik draai me nog even om. Maar ineens ging de wekker in de keuken en hoorde ik mijn baas van boven roepen dat de wekker moest ophouden. Zijn doel slaagde wel, want ze, jaja het is een vrouw, luisterde niet naar hem. Ik blafte een keer tegen haar en naar mij wilde ze ook niet luisteren. De baas moest dus wel naar beneden komen. Kon hij mooi meteen mij knuffelen en eten geven. Nadat hij onder de douche geweest was en zijn tas ingepakt had, moest ik mijn jas aan. Yeah, we gingen weer naar Rotterdam.

Op Utrecht centraal aangekomen dacht ik eventjes dat ik gek werd. De bediening van de lift was verdwenen. Dat diefjes dergelijke apparatuur stelen verwacht je toch niet. Ik kon alleen het briefje op de deuren niet lezen, dat zat te hoog. De lift was blijkbaar kapot. Dus opzoek naar de trap en uiteraard vond ik die met gemak. Mijn baas achter me aan slepend klommen we naar boven. Door de poortjes en voor de grap ging ik de baas even dollen, door 1 trap eerder naar beneden te gaan dan dat we normaal gaan. Mijn baas zat duidelijk met zijn hoofd nog in zijn nieuwe mand, want pas toen er een sprinter voor ons stopte, had hij door dat ik hem in de zeik genomen had. Weer de trap op, rechts, rechts, trap af en de trein in. Ik moest er wel van gniffelen. Op Rotterdam aangekomen ging alles zoals je zou verwachten. Er was nog niemand op kantoor.

Als eerste kwam meneer Ties binnen. Daar werd ik blij van. Ik had hem al zo lang niet meer gezien. Daarna meneer Mark en als laatste meneer Larry. Meneer Leon is blijkbaar thuis nog druk met zijn kleine mensen pup., dus die was er niet. De mannen hebben de hele dag druk achter hun laptops dingen zitten doen die ik niet snap. Ik had m’n bot, waterbak en lag lekker onder de desk van de baas. Het uitlaatveldje is wel teleurstellend, maarja dat is het nadeel van zo’n grote stad en werken naast het centraal station. Het is een stuk lopen naar het park, maar de baas maakt dat elke keer goed door bij thuiskomst eerst naar het park te gaan alvorens we naar huis lopen.

Thuis zijn we lekker op de bank gaan liggen en hebben we even wat series teruggekeken. De baas heeft nog voetbal in de waterbak liggen luisteren. Ik heb het plekje op de bank maar warm gehouden. En vandaag? Werkt hij thuis, maar gaan we vanavond naar mijn vriendje Bincky.

Categorieën
Joya

Mijn eerste date met Joep

Zaterdag vertelde mijn vrouwtje dat ik een date zou hebben met één of andere Joep. Joep is ook een hond met een missie. Joep werkt op een school en helpt kinderen met leren. De vrouwtjes kennen elkaar van onze school…

Ik las dat Oban en zijn baas een beetje jaloers waren. Maar echt dat hoeft niet. Ik ben Joya en blijf trouw aan mezelf en mijn relaties, maar ik sta altijd open om nieuwe vrienden te maken natuurlijk! Hoe meer zielen hoe meer vreugd, is het niet?

Maar bovenstaande even terzijde… Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten, ik was heel benieuwd naar die Joep. Groot, klein, zachtaardig of wild. Daar ging de deurbel. Ik had niks in de gaten, omdat ik lekker met mijn mensenpuppy’s in de tuin aan het spelen was. Opeens, kwam er vanuit het niets, een uit de kluiten gewassen bruine krullenbol op mij afgerend!

“Ho jemig, dit ben ik niet gewend!” “Wat een joekel is die Joep!” Joep begroette mij blij! Hij drukte zijn snuit meteen in mijn gezicht. “Heftig” dacht ik… “En ook nog twee koppen groter”, imposant vond ik het. Maar na een snuffelronde besloot ik dat het oké was en sloot vriendschap met deze grote vriendelijke reus. Wel op één voorwaarde, dat ik baas bleef over mijn eigen speeltjes en tuin.

Joep vond dat wel oké, dus hij speelde met zijn eigen touw, lag op zijn eigen kleed en dronk uit zijn eigen bak. De eerste kennismaking verliep soepel. Ik probeerde uit en pakte nog even snel een bek vol brokken van Joep mee. Joep stond er bij en keek er na. “Jee wat een relaxte krullenbol is die Joep.” “Ik mag zelfs van zijn brokken snoepen.”

Uiteraard deed ik ook een uiterlijke check. Ik kon aan Joep merken dat hij erg van mij gecharmeerd was. Alleen andersom wist ik het niet zo goed. Ik moest een beetje wennen, want Joep is zo anders dan mijn grote vriend Oban. Is hij nou bruin of wit? Ik kon er niet echt wat van maken. Ik kon hem ook niet goed aankijken. Waar waren zijn ogen eigenlijk, tussen al dat haar? Ik vroeg hem welk merk hij droeg. Hij zei dat hij iets van een Labradoodle en een Koningspoedel aanhad.

Dat klonk stoer, iets van een koning. En hij werd ook behandeld als een koning, want zijn vrouwtje liet zien hoe zijn vacht dagelijks helemaal schoon geblazen werd. Elke dag zo’n uitgebreide behandeling is wel iets koninklijks besloot ik.

Ik beoordeelde vervolgens Joeps atletisch vermogen en jagen op een speeltje. Joep was niet echt snel. Ik had het speeltje steeds als eerst. Joep zat wat rond te kijken als er een speeltje werd gegooid. Hij zag steeds niet waar het speeltje lag of naar toe gegooid werd. Hierdoor kreeg ik toch echt de indruk dat hij niet goed kon zien.

Oban is natuurlijk een meester in het begeleiden van mensen die niet goed kunnen zien. Hij heeft mij er veel over verteld. “Misschien heeft Joep hulp nodig”, dacht ik. Joep moet een geleide hond hebben! Ik liep, zoals Oban mij had verteld over zijn werk, voorop en rende alvast in de richting van het speeltje, zodat Joep ook af en toe het speeltje kon terugbrengen. Net als een echte geleidehond probeerde ik het te doen. Blij en met grote sprongen bracht hij trots de speeltjes terug. “Kijk hem gaan!”

Ik wilde graag chillen. Alleen Joep vond chillen een beetje lastig. Hij was gewoon zo blij en rende rond en plaste waar ik plaste, liep waar ik liep en pakte een speeltje waar ik het los liet. “Chillen?” zei Joep, “wat is dat.” “Kijk mij, ik heb zoveel energie, ik moet echt even wat dingen doen!”

Ondertussen waren mijn baasjes druk bezig met een ding waar rook uit kwam en lekker vlees op lag. Daarna gingen zij bubbelen en blaften wat bij tot laat in de avond. Ik vroeg of Joep mij ondertussen gezelschap wilde houden, maar Joep wilde buiten blijven struinen.

Af en toe hoorde ik zijn stoere blaf. Hij bewaakte ondertussen mijn terrein en leidde mensen naar het einde van het hek. Al die tijd lag ik heerlijk in mijn mand te chillen. Eigenlijk was ik er uit. Ik vind Joep een lieverd, energiek en stoer. Leuk om weer een hondenvriendje er bij te hebben. Met deze gedachten viel ik in slaap.

De volgende dag was ik helemaal stuk. Ik heb de hele dag lekker in het zonnetje gelegen en dacht aan mijn grote vriend Oban. Hoe we samen dingen beleefden… Ik heb nog een cadeautje voor Oban als hij weer bij mij op bezoek komt. “Dus Oban, maak je niet druk over vreemdgaan, jij bent en blijft natuurlijk mijn echte, echte, echte vriendje hoor!” “Maar als je er over wilt praten, dan kan dat”

Categorieën
Oban

Vreemdgangers

Gisteren bereikte mij het nieuws dat mijn vriendin Joya vreemd ging met ene Joep, Joup, Youp of hoe je het ook moet schrijven. Ook een hond met een missie waarmee ze ging spelen. Ik was een klein beetje jaloers en mijn baas ook.

Ik lag lekker te chillen op de bank toen mijn baas met de baas van Joya aan het blaffen was. Ik maakte uit dat gesprek op, dat er zaterdag een nieuwe reu in Joya’s leven zou komen. Ik snapte er niets van, ze is toch mijn vriendin? Ik weet niet wat ze allemaal gedaan hebben en misschien wil ik het ook niet eens weten, maar als ik in april weer bij haar ben, moeten we maar eens een goed gesprek voeren over onze relatie. Maar naast Joya lijkt mijn baas binnenkort ook vreemd te gaan.

Zaterdagmiddag stond ineens mama op de stoep. Ze kwam de baas ophalen, dus werd ik alleen thuis achtergelaten. OK, toegegeven, ik kreeg brokken en kon nog lekker de vrije training 3 van de formule 1 luisteren, uitbuikend op de bank. Na een ruim uur kwamen ze terug en mocht ik nog even met mama knuffelen. Later op de dag waren de baas en mama heen en weer aan het blaffen en ineens, moest de baas even in de achtertuin wat doen en moest ik binnen blijven.

Hij begon spullen onder het afdakje in de tuin op te ruimen, de tuinstoelen te verplaatsen, blaadjes bij elkaar te vegen en deed de poort open. Ik kreeg nog de gedachte om de schuifpui open te beuken en via de poort naar het veldje achter ons hok te gaan, maar hield me in. Ineens kwam hij terug met mama en een stalen ros. Ik zie zo’n ding als mijn concurrenten. Zo’n ding op wielen, 2 sturen en 2 zadels, waar ik niet op kan zitten hoor. Ik kan niet eens met m’n poten bij de trappers. Ik hoop dat als de baas hier echt werk van gaat maken, dat ik ook een keer mag mee rennen naast de fiets of wellicht koopt hij ook een hondenkar, zodat hij die achter de fiets kan knoppen en ik vanuit daar kan neerkijken op hoe hij aan het ploeteren is. Hij moet dan ook mijn gewicht gaan meeslepen. Voorlopig zal het nog wel even duren voor hij er werkelijk op kan fietsen, aangezien hij nog wat onderdelen wil gaan vervangen.

Dat was me een zaterdagje wel. En vanmorgen was het wel ineens heel laat voor ik mijn brokken kreeg. Het leek wel of de baas aan het uitslapen was. Sinds hij zijn nieuwe mand heeft, lijkt het er op dat hij wel wat beterder kan slapen. Een uitgeruste baas zonder spierpijn, is een actieve uitlaatservice denk ik maar. Vanmiddag gaan we dan ook lekker een stuk wandelen en vanavond formule 1 kijken. Fijne zondag allemaal

Categorieën
Oban

Baas is blij met zijn nieuwe mand

Mijn baas heeft wat problemen met goed snurken. Nou, het snurken kan hij wel, als hij eenmaal slaapt, maar dat ’s nachts in slaap vallen heeft hij moeite mee. Hij is vast stik jaloers op mij, aangezien ik mijn kop neerleg en in 10 seconden vertrokken ben. Ik snurk niet hoor.

Vanmorgen stond hij alweer vroeg in de woonkamer. Ik moest nog even rekken en strekken. De grote wijzer stond net voor de 12 en de kleine op de 7. Jaja, ik kan best klokkijken, maar meestal krijg ik pas een half uur later mijn ontbijt. Na het ontbijt en de ochtendwandeling verdween de baas naar boven en mompelde iets over het opruimen van zijn hok. Halverwege de ochtend kwam er een bus de oprit oprijden en wat denk je? Mijn baas kreeg zijn nieuwe mand! Hij was zo blij, als een koe met 7 lullen, maar volgens mij heeft een koe geen lullen.

Hij moest die aardige Belgische meneer helpen met het naar boven tillen van de mat. Dat ding bleek nogal wat te wegen. Ze stonden boven aan de trap flink uit te puffen. Toen de Belgische meneer weer weg was kwamen papa en mama de boodschapjes brengen. Mama vond de nieuwe indeling niet tof hoorde ik. De baas was het met haar eens en heeft de hele middag weer in zijn hok gezeten om het weer anders in te delen.

Eindelijk kwam hij weer beneden en plofte hij moe, maar voldaan op de bank. Hij was een beetje moe. Ik snapte nu dus niet waarom hij niet in zijn nieuwe mandje ging liggen, maar hij wilde blijkbaar even met mij knuffelen. Doen we dat toch. Nou op met die brokken. Na het diner moet ik nog even aan de bak, want de baas gaat bij papa en mama eten.

Categorieën
Oban

Fijn in de trein en lol op kantoor

Het was even geleden dat we met het openbaarvervoer naar Rotterdam gegaan zijn. Mijn baas heeft het over iets met puntjes? Hij zal wel braille bedoelen denk ik.

Absurd vroeg ging het voeralarm, mijn baas noemt dit de wekker. Vandaag was hij een keer zo braaf om mij eerst voer te geven, alvorens hij aan zijn eigen voer begon. Nadat hij fris en fruitig was, alles kan je camoufleren met een luchtje en deodorant denk ik maar, deden we onze jassen aan en gingen we op pad. Ik sleepte mijn baas mee de bus in en wees keurig een vrije bank aan, ook wel mijn eigen bankje. Ik pakte mijn broodnodige rust, deed een tukje en ineens waren we op Utrecht.

De voordeur van de bus stond op een kier toen ik besloot dat we hier prima doorheen konden. Ik was vergeten dat de baas niet zo slank is als ik, dus hij beukte de voordeur bijna van de bus af. OK, toegegeven, dat was een beetje lomp van mij. Op weg naar de lift zag ik nog een leuke vrouw voor mijn baas. Ik denk dat haar broodje de aantrekkingskracht was die ik voelde. Na een ruk aan mijn riem liep ik dan toch maar door naar de lift. In de lift moest ik natuurlijk alle luchtjes van de afgelopen tijd even tot mij nemen. Boven gekomen netjes door de poortjes, naar het perron, treintje in en weer even een uiltje knappen. Ik vond het niet ok dat de baas de beloning brokjes vergeten was, maar dat lost hij later in de middag op.

In Rotterdam aangekomen sprint ik altijd eerst naar de groenstrook, zodat ik even een dikke bolus kan neerleggen of even kan plassen. Tot mijn verbazing was het gras weg, stonden er allemaal stoepranden, lag er zand en waren er mannen aan het werk. Ik keek snel de andere kant uit toen ik mijn plasje liet lopen. Snel naar binnen het pand in en naar ons kantoor. Ik sloeg de sluiproute over. Ik heb denk ik alle deuren aangewezen, maar het waren allemaal ramen. De deur zelf heb ik denk ik even gemist. De sleutel van de baas werkte nog in het slot en ineens, stonden we in het kantoor, maar wat was hier gebeurd?

Ik maakte een snelle inspectieronde en zocht al snel een veilig heenkomen, op de bank. Tenslotte ben ik een bankrover. Mijn baas moest even de kamer doorlopen en snuffelen hoe zijn collega’s het nu weer ingedeeld hadden. Zijn bureau lag vol met rommel en de stoel, was een karretje voor zware computers. Dat zat wel erg laag denk ik. De stoel aan de overkant bleef een wieltje te missen, dus toen hij er op ging zitten, kieperde hij bijna omver. Hij heeft uiteindelijk maar een stoel gepakt en meneer Leon moet het maar uitzoeken hoe hij de volgende keer gaat zitten.

Dankzij een duidelijke uitleg van meneer Mark vond de baas de koffieautomaat. Na een herindeling van zijn bureau en 2 bakken koffie kon de baas eindelijk beginnen met werken. En ik? Ik lag nog op de bank, want mijn zitzak was foetsie. En ineens stond meneer Larry in de kamer. Ik werd zo blij, dat ik tussen bureaus door begon te rennen. Net op tijd zag ik een bundel kabels waar ik overheen spring. Ik denk dat ik anders wat spullen omver getrokken zou hebben. Meneer Larry vond mij een paard. Dankzij hem heb ik wel mijn zitzak en een gevulde waterbak terug. Hopelijk stapt meneer Leon er niet in als hij er weer is, maar we zeggen niets tegen hem.

Tijdens de lunch moesten we even naar een ander grasstrookje, aangezien de strook voor het pand blijkbaar van een nieuwe stoep voorzien werd. Na de lunch heb ik nog wat liggen tukken en uiteindelijk zijn we weer richting huis gegaan. Probleemloos kwamen we moe maar voldaan thuis. Ik kroop op de bank en mijn baas in zijn bad. Hij moet nog 1 weekje slapen, dan krijgt hij zijn nieuwe mand. Hij kijkt er naar uit. Zaterdag gaat hij zijn oude mand uit elkaar halen. Nou is het toch echt banktijd.

Categorieën
Joya

Chit-chat met mijn vriend Oban!

Het is al een poosje stil rondom mij. Mijn baasjes zijn een beetje druk en ik doe maar gewoon mijn dagelijkse dingen. Standaard uitlaatrondjes, de postbode begroeten (die heeft altijd een koekje voor mij), spelen met mijn vriendinnetje Lotje en knuffelen met de kinderen.

Het was de afgelopen tijd een beetje hetzelfde. Ik moet je wel eerlijk zeggen, dat ik me dan verveel. En als ik me verveel dan word ik een beetje opstandig.

Mijn nachtelijke avonturen

Vorig weekend hadden mijn baasjes visite. Ze doen dan altijd de klink op de deur, zodat de visite in en uit kan lopen, zonder opgesloten te worden. Mijn baasjes hadden ’s avond vergeten de klink er weer af te zetten.

Ik besloot ’s nachts de deur open te maken. Ik heb zachte dekens en een bank beroofd. De appels op de fruitschaal smaakten ook heerlijk moet ik zeggen. Toen mijn baasjes de volgende ochtend naar beneden kwamen, deed ik alsof ik sliep in mijn mand. Met één oog open keek ik hen aan. “Nee hoor ik heb echt niets gedaan, ik lag de hele nacht gewoon hier.” De deur op een kier en de warmte die van de bank afstraalde, negeerde ik compleet (maar verraadde mij wel).

Chit chat op FaceTime

Die zelfde avond zaten mijn baasjes lekker chill op de bank en ik lag zoals altijd tussen hen in. Ik wilde Oban graag bellen. Obans baas staat als favoriet in de telefoon. Ik hoefde alleen maar met mijn poot op de telefoon te tikken en ik had Oban al aan de lijn.

Ondanks dat het lijkt dat ik niet zo veel doe, had ik veel aan Oban te vertellen. Ik vertelde dat ik geslaagd was voor mijn herevaluatie bij Pets4Care. Ik ben weer goedgekeurd en mag dus weer twee jaar werken in de praktijk van mijn vrouwtje. Oban feliciteerde mij met dit goede nieuws!

Ik was nieuwsgierig of Oban nog steeds als mobiele beveiligingscamera rondliep in zijn huis. Dat niet zei hij, maar zijn baas was wel druk bezig met alles in zijn huis slimmer maken ofzo. “Ah vandaar al die telefoontjes naar mijn baas”, dacht ik.

Oban en ik hadden het er over dat onze baasjes elke keer gekkigheid verzinnen om samen met ons te doen. Oban een beveiligingscamera en ik krijg een raar hardloopsetje aan mijn tuig. Nu het warmer wordt en het langer licht is, wil mijn vrouwtje deze met mij uitproberen. Oban opperde dat het wel goed was voor mij om weer wat meer te bewegen. “Dan ben je in de zomer weer op conditie en in shape!” Aldus Oban. Ik heb maar wijs mijn mond gehouden. Wordt vervolgd!