Zaterdag vertelde mijn vrouwtje dat ik een date zou hebben met één of andere Joep. Joep is ook een hond met een missie. Joep werkt op een school en helpt kinderen met leren. De vrouwtjes kennen elkaar van onze school…
Ik las dat Oban en zijn baas een beetje jaloers waren. Maar echt dat hoeft niet. Ik ben Joya en blijf trouw aan mezelf en mijn relaties, maar ik sta altijd open om nieuwe vrienden te maken natuurlijk! Hoe meer zielen hoe meer vreugd, is het niet?
Maar bovenstaande even terzijde… Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten, ik was heel benieuwd naar die Joep. Groot, klein, zachtaardig of wild. Daar ging de deurbel. Ik had niks in de gaten, omdat ik lekker met mijn mensenpuppy’s in de tuin aan het spelen was. Opeens, kwam er vanuit het niets, een uit de kluiten gewassen bruine krullenbol op mij afgerend!
“Ho jemig, dit ben ik niet gewend!” “Wat een joekel is die Joep!” Joep begroette mij blij! Hij drukte zijn snuit meteen in mijn gezicht. “Heftig” dacht ik… “En ook nog twee koppen groter”, imposant vond ik het. Maar na een snuffelronde besloot ik dat het oké was en sloot vriendschap met deze grote vriendelijke reus. Wel op één voorwaarde, dat ik baas bleef over mijn eigen speeltjes en tuin.
Joep vond dat wel oké, dus hij speelde met zijn eigen touw, lag op zijn eigen kleed en dronk uit zijn eigen bak. De eerste kennismaking verliep soepel. Ik probeerde uit en pakte nog even snel een bek vol brokken van Joep mee. Joep stond er bij en keek er na. “Jee wat een relaxte krullenbol is die Joep.” “Ik mag zelfs van zijn brokken snoepen.”
Uiteraard deed ik ook een uiterlijke check. Ik kon aan Joep merken dat hij erg van mij gecharmeerd was. Alleen andersom wist ik het niet zo goed. Ik moest een beetje wennen, want Joep is zo anders dan mijn grote vriend Oban. Is hij nou bruin of wit? Ik kon er niet echt wat van maken. Ik kon hem ook niet goed aankijken. Waar waren zijn ogen eigenlijk, tussen al dat haar? Ik vroeg hem welk merk hij droeg. Hij zei dat hij iets van een Labradoodle en een Koningspoedel aanhad.
Dat klonk stoer, iets van een koning. En hij werd ook behandeld als een koning, want zijn vrouwtje liet zien hoe zijn vacht dagelijks helemaal schoon geblazen werd. Elke dag zo’n uitgebreide behandeling is wel iets koninklijks besloot ik.
Ik beoordeelde vervolgens Joeps atletisch vermogen en jagen op een speeltje. Joep was niet echt snel. Ik had het speeltje steeds als eerst. Joep zat wat rond te kijken als er een speeltje werd gegooid. Hij zag steeds niet waar het speeltje lag of naar toe gegooid werd. Hierdoor kreeg ik toch echt de indruk dat hij niet goed kon zien.
Oban is natuurlijk een meester in het begeleiden van mensen die niet goed kunnen zien. Hij heeft mij er veel over verteld. “Misschien heeft Joep hulp nodig”, dacht ik. Joep moet een geleide hond hebben! Ik liep, zoals Oban mij had verteld over zijn werk, voorop en rende alvast in de richting van het speeltje, zodat Joep ook af en toe het speeltje kon terugbrengen. Net als een echte geleidehond probeerde ik het te doen. Blij en met grote sprongen bracht hij trots de speeltjes terug. “Kijk hem gaan!”
Ik wilde graag chillen. Alleen Joep vond chillen een beetje lastig. Hij was gewoon zo blij en rende rond en plaste waar ik plaste, liep waar ik liep en pakte een speeltje waar ik het los liet. “Chillen?” zei Joep, “wat is dat.” “Kijk mij, ik heb zoveel energie, ik moet echt even wat dingen doen!”
Ondertussen waren mijn baasjes druk bezig met een ding waar rook uit kwam en lekker vlees op lag. Daarna gingen zij bubbelen en blaften wat bij tot laat in de avond. Ik vroeg of Joep mij ondertussen gezelschap wilde houden, maar Joep wilde buiten blijven struinen.
Af en toe hoorde ik zijn stoere blaf. Hij bewaakte ondertussen mijn terrein en leidde mensen naar het einde van het hek. Al die tijd lag ik heerlijk in mijn mand te chillen. Eigenlijk was ik er uit. Ik vind Joep een lieverd, energiek en stoer. Leuk om weer een hondenvriendje er bij te hebben. Met deze gedachten viel ik in slaap.
De volgende dag was ik helemaal stuk. Ik heb de hele dag lekker in het zonnetje gelegen en dacht aan mijn grote vriend Oban. Hoe we samen dingen beleefden… Ik heb nog een cadeautje voor Oban als hij weer bij mij op bezoek komt. “Dus Oban, maak je niet druk over vreemdgaan, jij bent en blijft natuurlijk mijn echte, echte, echte vriendje hoor!” “Maar als je er over wilt praten, dan kan dat”
