Het weekend heb ik overleefd, maar de wedstrijd blaffen met mijn baas? Die heb ik glansrijk verloren. Ik blaf en grom harder, dan dat hij praat.
Donderdagavond bij papa en mama aangekomen, wachtte mij daar een verrassing. Hunter, een mattie van Binky was er ook. Met zijn drieën hebben we de hut afgebroken, tot de baasjes er klaar mee waren. Toen hebben we braaf allemaal een plekje opgezocht en een klein dutje gedaan. We gingen ons goed voorbereiden. Zoals gebruikelijk na het eten, voor we gaan, gaat mijn baas nog even dat kleine kamertje in de gang in. Ik moet dan altijd in de kamer wachten. Hij kwam terug en ging nog een keer. Dit keer kreeg ik wel een stevige knuffel. Ik ging braaf bij de tussendeur wachten. Die zou zo wel terugkomen.
Nou, mooi niet dus! Na een uur deed mama de kamerdeur maar open, keek ik snel of hij verstopt of vast zat in dat kleine kamertje, maar wat denk je? Hij had de kuierlatten genomen. Hij was ontsnapt. En nu zit ik hier zonder mijn baas. Ik ben de rest van de avond heel verdrietig geweest en heb alleen maar bij de kamerdeur en de voordeur gelegen. Ik vond dit niet leuk en had geen zin meer in spelen. ’s Avonds bij de avondronde kwamen we nog wat bekende makkers tegen, toen werd ik wel weer vrolijk.
Vrijdag en zaterdag was ik mijn baas alweer een beetje vergeten denk ik. Ik heb lekker gespeeld met Binky en Hunter. Er was een festival bij papa en mama voor de deur, in hun park. Joya had mij geleerd hoe te ontsnappen en zowel Hunter als Binky wisten hoe je dat moest doen. Toen papa en mama even niet oplette, waren zij er vandoor. Zo braaf als ik ben, ben ik op het huis blijven passen. Mama moest even zoeken en met wat hulp van de festivalorganisator, kon ze de twee ontsnapte boefjes in hun nekvel pakken. Hunter had al eieren voor zijn geld genomen en was zelf al terug gekomen. Binky was het veld nog aan het verkennen en had niet zoveel zin om terug te gaan.
Zondagochtend ei en kaas bij het ontbijt, helemaal super! Daarna moesten we verplicht meekijken naar de kerkdienst. Ik heb een tukkie gedaan en toen de kerkdienst afgelopen was, stond daar ineens mijn baas in de kamer. Ik had hem helemaal niet door. Ik was zo blij als een blij ei, stuiterde door het huis en heb hem overspoeld met knuffels en kusjes. Hij bleef even koffie drinken en toen hij naar dat kleine kamertje ging, was ik er als de kippen bij. Het zou me niet nog een keer gebeuren! Gelukkig mocht ik dit keer met hem mee. We zijn nog even bij mevrouw Christianne geweest. Ik weet wel waar ze woont, maar ik vond het wel leuk om de baas een rondleiding door de woonwijk te geven. Hij was daar wat minder blij mee geloof ik, aangezien het best warm was. Daarna zijn we lekker in de tuin gaan liggen. Ik met een bot en de baas met een pilsje.
Bij het avondeten begon mijn baas onnodig te blaffen. Ik blafte er wat van, maar hij bleef maar doorgaan. Hij heeft de hele nacht door geblaft. Volgens mij zei hij vanmorgen “goedemorgen”, maar ik heb hem niet verstaan. Sterker nog, niemand kon hem verstaan. Hij had last van een dikke keel, moest enorm veel hoesten en kan nauwelijks praten. Opzich is dat natuurlijk voor mij ook wel een keer lekker, die rust. Hopelijk knapt hij snel weer op. We gaan maar op tijd ons mandje in.
