Zoals Oban al zei, ik heb het een beetje druk met het verbouwen van mijn hut. Daardoor ben ik elke dag aan de klus en tussendoor is mijn vrouwtje druk bezig met gezin, werk en school. Ja, school voor mij :). Om een goed AAI-team te blijven, gaat mijn vrouwtje af en toe naar school, om te leren hoe ze mij het best kan begeleiden tijdens therapiesessies met kinderen. Momenteel doen we de cursus-READ van stichting AAI-maatje. Daar hebben we twee hele professionele begeleidsters, waar mijn vrouwtje en ik veel van kunnen leren. Hier volgt mijn ervaring van een schoolopdracht die ik mocht doen.
Op weg met autopech
Afgelopen dinsdag ochtend was het een ochtend zoals ieder ochtend.Tenminste dat dacht ik. Uit bed, standaard rondje, mijn mensenpuppy’s pakten hun tassen en gingen weg met de baas. Ik bleef alleen samen met vrouwtje. Maar er was iets anders. Mijn vrouwtje maakte een extra wandeling met mij. Verrast keek ik op, wat gaan we doen?
Ze pakte een tas in met een bot, een speeltje, snuffelmat, mijn waterbak, koekjes en ze nam een heel groot kleed mee. Ondanks dat ik nooit meega met haar auto, (ik ga altijd met de auto van de baas) stond ik al kwispelend bij de deur van haar super toffe rode bolide. Ik wist dat ik mee mocht. Maarja waar naar toe?
Mijn vrouwtje deed de stoel helemaal naar achteren om plaats voor mij te maken. Met mijn blije snuit stapte ik in de auto. Tja, dit ding is wel iets kleiner en ouder dan die van de baas. Sleutel in het contact. Vol verwachting… daar gaan we…, maar helaas de bolide wilde niet starten ofzo. Mijn vrouwtje werd een beetje hysterisch, want ze had een afspraak met mij ergens. Dus riep ze de baas er bij.
De baas kon er ook niet veel aan doen. Ik moest daarom met de auto van de baas naar de afspraak. We kwamen (15 min. te laat) aan op locatie. Kwispelend sprong ik de auto uit en snuffelde overal. Mijn vrouwtje liet mij de buurt goed verkennen.
We kwamen uit bij een gebouw met heel veel mensenpuppy’s bij elkaar. Zo veel bij elkaar heb ik nog nooit gezien. Wat is dit joh? Ze waren allemaal heel braaf en bleven netjes bij me vandaan zoals afgesproken. Ik kon het gebouw en de ruimte hierdoor rustig op mijn gemakje verkennen. Daarnaast mocht ik 15 min later beginnen. Ik had dus alle tijd.
Lezen met mensenpuppy’s
In de ruimte zette mijn vrouwtje alles klaar. Mijn oranje kleed werd helemaal uitgerold. We oefenden eerst even op het kleed. In alle rust nam ik plaats in de ruimte. Na wat koekjes en gesnuffel ging de deur open. Hey! een mensenpuppy! Leuk! Spelen! Ik zei vriendelijk “hallo” en ik vroeg waar hij vandaag kwam. Ik vond hem wel aardig. Mijn vrouwtje deed de kast open en ja in de kast had ik nog niet gekeken.
Daar lagen allemaal nepspinnen en slangen. Ik speelde kort met deze speeltjes. De spin vond ik een beetje gek, maar de slang die vond ik echt leuk! Trots liep ik er mee rond in mijn bek en showde het aan de mensenpuppy en mijn vrouwtje.
Ik kreeg wat lekkers op het kleedje en mijn vrouwtje richte een groot raar oog op mij. Ja en toen moest het allemaal goed hè? Ik moest braaf liggen. Eerst kon ik mijn rust niet vinden. Een rare ruimte en dan ook nog stil liggen terwijl ik normaal altijd speel met de mensenpuppy’s!
De mensenpuppy pakte een boek en liet het aan mij zien. Kort snuffel ik er aan. Wat is dat nou weer! Oh het gaat open en dan begint de mensenpuppy te blaffen. Eerst wend ik mijn blik af. Ik weet niet zo goed wat de bedoeling is. Na wat vriendelijke woorden van mijn vrouwtje begin ik te kwispelen en het te snappen.
Er wordt gevraagd wat ik vind van het geblaf en of ik de plaatjes ken. Of ik een pen heb of een boef ben. Ik probeer af en toe voorzichtig een blik te werpen in het boek. Na wat gekriebel en gelag later, werd ik wat slaperig van het gesmoezel. Ik besloot lekker weg te dommelen, maar ik probeerde wel met één oog en oor wakker te blijven, voor als we toch nog een leuk spelletje gingen doen. Na afloop mocht ik lekkere koekjes zoeken in mijn snuffelmat.
Eenmaal klaar met deze twee blafsessies liep ik nog even door de school en begroette ik een paar andere mensenpuppy’s. Ik vond dat tot verbazing van mijn vrouwtje interessant en leuk! Volgens mij heb ik een goede indruk achtergelaten op de school, want de mensenpuppy’s vroegen vandaag waar ik was gebleven? Ik heb voorzichtig gesolliciteerd naar een baan voor een uurtje per week. Met dit zakgeld kan ik natuurlijk wat extra koekjes kopen :).
Verder heeft mijn vrouwtje via dat ding met dat oog er op, mij toegestuurd naar de begeleiders van stichting AAI-maatje. We wachten op feedback, maar ik denk dat oefening baart kunst, vertrouwd raken in de ruimte en vertrouwd raken met de materie voor ons het belangrijkst is om een voorleesteam te kunnen zijn. Dus ook wij willen graag leeskilometers maken!
Wordt vervolgd!
