Vandaag kwam er een telefoontje van de universiteit. Ik dacht eerst nog dat het mama was, dus ik stond in de kamer al te janken in blijde verwachting, maar de teleurstelling was des te groter.
De baas heeft een tijd gesproken met een mevrouw en daarna wilde hij even een goed gesprek met mij voeren. Nou, je voelt hem al aankomen zeker? Aangezien ik blijf krabben en klapperen met mijn oren, wil de universiteit graag dat ik overstap op andere brokjes. Ik mag er gelukkig nog wel boontjes bij eten, maar ik mag geen snoepjes, koekjes, botten, kluifjes of andere dingen naast deze brokken. Dat is me een flinke kluif zeg. Een tegenvaller van heb ik jou daar. Geen lekkers meer, alleen maar brokken en water.
OK, voor het afvallen zal het vast goed zijn en hopelijk ook tegen de jeuk die ik heb. Als ik echt niet meer ga krabben of klapperen met mijn oren, dan is het een tijdelijk geaccepteerd ding, maar leuk ga ik het niet vinden. Mijn baas ook niet, aangezien 16kg van deze brokken al 2 keer zo duur is dan de normale brokken, waar ik dan ruim 40 kg van heb. Dit doet dus ook pijn in de pinpas van de baas. Als ik het er goed op doe, dan krijg ik een extra zakcentje vanuit de universiteit gelukkig. Gelukkig had die dikke winkel het voer op voorraad en in de aanbieding.
De baas heeft net 2 zakken voer besteld. Vandaag is dus mijn laatste dag, dus hoop ik straks bij mama een soort galgen maaltje te scoren. Het zal afzien worden de komende tijd. Eens kijken of ik mijn baas ook zo ver krijg, water en brokken!
Beste allemaal, jullie moesten zoals Oban al schreef, een poosje wachten op een blog van mijn poot. Ik ben een beetje van de wereld, want mijn hok wordt verbouwd. In een korte tijd, heb ik mijn baasjes geholpen om hun spullen over te brengen naar mijn tijdelijk onderkomen.
Phoe, wat waren de afgelopen weken hectisch. Ik heb mijn baasjes nog nooit met zoveel spullen zien sjouwen, slepen en gooien. Alles ging het huis uit! Nee echt waar, nu staat niets meer in het huis.
De afgelopen weken waren alle kamers, bezaaid met dozen. Ik keek mijn vrouwtje verbaasd aan. Ik was benieuwd naar haar plan. Met mijn staart omhoog en een wat opgewonden, liep ik in mijn vertrouwde hok, achter mijn vrouwtje aan. “Tjonge waarom doet zij zo raar?” “Ze lijkt bijna geen oog meer te hebben voor mij.” “De dozen eisen al haar aandacht op.” En de stapels dozen werden alleen maar hoger en hoger.
Een paar dagen later werd het pas echt serieus, toen ging mijn baas zich er mee bemoeien. Hij haalde alles weg. Ik zag dat alles, voorbij mijn neus, het huis uitging. Mijn zachte snurkbank ging de kar op en mijn mand en al het andere ging de auto in. Mijn zachte kussen, mijn vloerkleed en mijn mand. Alles ging weg!
Hoe vrolijk ik een paar dagen geleden nog door het huis liep, hoe vreemd ik alles nu vind. Ik begon te twijfelen… “Ik wil eigenlijk wel mee met die spullen, dacht ik.” Ik heb geleerd, dat als spullen in de auto gaan, mijn baasjes vaak leuke dingen plannen. Ik besloot daarom meerdere keren in de kar en in de auto te springen. Kijk baasjes, ik wil zijn, waar de spullen ook zijn! Daar is het vast leuk! Leuker dan hier!
Joya in de verhuiskar
Verder zijn er vreemde mensen rond mijn hok. Ik word elke morgen wakker van hun herrie. Ze zijn wel heel aardig. Ik begroet ze meerdere malen per dag met mijn liefste snoet. Af en toe krijg ik een aai van hen en dat vind ik helemaal oké. Maar echt dat lawaai! Bonken, boren, timmeren, zagen en schuren. Grote enge machines, het lijken wel dino’s. Nog een reden om mee te gaan met de spullen, dacht ik. “Weg van de rommel en het lawaai”
Vlak bij mij woont mijn vriendin Lotje en bij Lotje woont de baas van de baas, een soort oppperbaas. Samen met vrouwtje liep ik naar Lotjes hok. Eenmaal daar, rook ik een bekende geur! “Ah, hier zijn de spullen!” “Wat een feest!” “Dit wordt dus tijdelijk mijn onderkomen”, dacht ik. Ik keek rond, ik zag mijn bal, mijn deken, mijn brokken en koekjes. Ik was oprecht opgelucht en blij en begon met mijn staart te zwieren.
Ik heb de opperbaas beloofd dat ik bij hun niet op de bank zal snurken en dat ik mij goed zal gedragen de komende tijd. Of mij dat lukt, dat lezen jullie vast in een volgend blog. Maar wel alles op z’n tijd.
Oh en of ik nu terug wil naar mijn huis? Ik heb vandaag even gekeken. Al mijn geurtjes zijn weg en het is koud. Dus uh nee, voorlopig blijf ik lekker bij mijn vriendinnetje wonen! Ik word verwend, mag slapen bij mijn baasjes en ik kan de hele dag, mijn eigen taal spreken. Hoe fijn is dat! Enuh Oban, we zien elkaar snel weer. Mijn baasjes zijn weer normaal aan het doen! Wordt vervolgd…
Op 21 september was ik alweer een jaar bij deze baas in dienst. Volgens hem doe ik het goed, maar heb ik wel een handleiding. Wie niet?
Het is de afgelopen week erg rustig geweest. We zijn een paar keer bij de baasjes van mijn baas wezen eten, heb voor stofzuiger gespeelt op de verhaardag van mevrouw Eva en heb heerlijk gespeeld met mijn vriendje Sky. Volgende keer neemt hij zijn vriendin Storm ook mee. Die is al wel wat ouder, dus daar moeten we wat liever voor zijn. We zijn ook 2 keer naar Rotterdam geweest, waar de baas doet alsof hij werkt, maar dat moeten jullie niet doorvertellen hoor.
Helaas is Harry, de hond van tante Marije over de regenboog gegaan. Ik heb hem nooit ontmoet, maar mijn baas zei dat hij wel een lompe lieve hond was met een hele grote snuit, mond en blaf. Als hij met mijn tante aan het bellen was en Harry moest zich er mee bemoeien, dan konden ze elkaar niet meer verstaan. Tante Marije is er heel verdrietig over, dus ik moet maar snel een keer met haar op date gaan, zodat ik haar lekker kan knuffelen. Gelukkig heeft ze nog een hond, Roosje, maar dat “je” is schijn. Die hond is ook zo groot en lomp. Lijkt me wel leuk om haar eens te ontmoeten.
Afgelopen week heb ik ook afscheid moeten nemen van mijn mand. Ik ben allergisch voor huisstofmijt en mijn stoffen mand is dan niet geschikt. Hij had ook al wat scheurtjes, maar of ik zo blij werd van de vervanging? Een lelijke plastic kuip/bak, zonder kleedje. Koud, kil, niets voor mij. Elke keer als de baas vroeg of ik naar mijn mand ging, verkoos ik de bank. Maar vanmiddag kwam hij na een telefoontje met tante Suzanne er achter dat het bedje wat hij kreeg toen ik vorig jaar kwam, toch van kunstleer is en niet van stof, zoals hij dacht. Hij heeft de harde mand nu vervangen voor de leren kuip en ik mag niet klagen. Ik kroop er meteen in en 5 minuten later snurkte ik al. Hier kan ik wel aan wennen. Misschien een maatje groter baas?
Wat we dit weekend verder gaan doen? Bijzonder weinig vermoed ik. Het is hondenweer buiten, dus een lang stuk wandelen zit er niet in. Ik heb na de wandeling vanmorgen al uren op de bank in mijn badjas liggen snurken. Vanavond komt meneer Paul-Johan nog een sappie doen met de baas, dus zal ik wel op mijn nieuwe mand of op de bank liggen. Een fijn weekend allemaal.
Joehoe, hebben jullie het al gehoord? Vandaag is de grote dag, de dag waarvan je wist dat hij zou komen.
Elk jaar komt die dag op dezelfde datum terug en is het feest. Ik mag weer verharen, ik ben namelijk jarig! Ik ben vandaag 3 geworden en op 1 week na, ben ik al een paar bij deze lieve baas.
Wat mij vandaag te wachten staat, weet ik nog niet. Ik weet dat er mega vette dikke botten in de kast liggen, maar van de witte jassen mevrouwen, mag ik dat nu even niet. Misschien extra boontjes over de brokken en een snuffelbiertje?
Elke hond die me komt feliciteren krijgt een lekker koekie uit mijn eigen bak. Kom jij ook even met me knuffelen? Hiep hiep hoera.
Regelmatig krijg ik de vraag hoe het met Joya is. Ze heeft zelf al even niets meer van zich laten horen. Dit is waarom.
Ze heeft een potenblock, ook wel writersblock op het moment. Haar hok is leeggehaald, deels gesloopt, allemaal nieuwe muren, deuren en kozijnen en er lopen de hele dag door vreemde mannen met gereedschappen door haar hok. Uit veiligheid is ze tijdelijk ondergedoken bij de baasjes van haar baas. Aangezien dat schuin aan de overkant van haar eigen hok is, heeft ze nog wel zicht op haar hok, maar waar ze nu zit, zit ze prima.
Ze hoopt met een paar maanden toch eigenlijk wel weer terug te kunnen naar haar eigen vernieuwde hok. Dan zal zij dikke maatjes worden met de vernieuwde vloerverwarming. En als de baasjes er niet zijn, kan ze helemaal rond het kookeiland op jacht voor wat lekkers. Het zal mij benieuwen of ze straks weet hoe de vuilnisbak open moet. Dat is hier hetzelfde als wat zij krijgt, maar mij is het tot nu toe nog niet gelukt om dat ding open te krijgen. Het deurtje hangt al wel wat scheef hier, maar dat komt echt niet door mij.
Jullie zullen dus even moeten blijven afwachten. Ze komt echt wel weer met een mooi verhaal. Waarschijnlijk met modder vette dikke filmpjes van haar nieuwe hok als dat straks een keer af is. Je mag haar altijd een kaartje sturen.
Ik hok nu al bijna een jaar met deze baas, maar ik zou wel toe zijn aan een leuke meid ofzo in huis hoor. Niet alleen voor mijzelf, zodat ik ook eens ergens anders mee kan knuffelen, maar ook voor mijn baas.
Mijn baas is er denk ik ook aan toe. In een 1 op 1 gesprekje hadden we het er laatst over en hij is al heel lang alleen zegt hij. Waarom hij ook hoog nodig toe is aan een nieuwe meid? Hij heeft de laatste tijd veel wisselende contacten in bed, maar het eindigt steeds met ruzie. Dan hoor ik hem weer vloeken, tieren en komt hij weer naar beneden om even wat te drinken. Als ik hem dan even een knuffel geef, is hij weer blij volgens mij, maar 5 minuten later heeft hij weer gedoe op de slaapkamer. Wat blijkt? Hij kan niet tegen muggen. Die beesten vallen steeds hem lastig, dus als hij nou een leuke meid in zijn bed krijgt, vallen ze hopelijk haar lastig en niet hem, dan is mijn baas weer blij en kan hij weer lekker doorslapen. Heb ik ook profijt van, een vrolijke baas. Afgelopen week is hij zovaak lastig gevallen, door die beestjes, hij ligt nu alweer te snurken op de bank.
Voor mij zou het ook leuk zijn, een nieuwe meid in huis. Iemand waarmee ik kan spelen, knuffelen, die mij stiekem kan voeren met lekkere koekjes en zo. Van mijn baas krijg ik momenteel helemaal geen tussendoortjes. Ja, alleen als ik aan het werk ben en het goed doe, dan krijg ik een koekje, uit eigen doos.
De meid die nu bij ons in huis is, daar blijk ik allergisch voor te zijn. Ik heb haar nog niet gezien, wat ze is vergaan tot stof, maar volgens de uitslagen van de bloedonderzoeken, ben ik allergisch voor die huisstofmeid. Dus, kom maar door met een nieuwe meid of teef. Ik kan haar wel aan. Wie meldt zich? Je moet wel een beetje lief zijn voor mijn baas natuurlijk.
Noot van de baas: ik blijk meid niet goed begrepen te hebben. Huisstofmeid is wat anders dan een vrouwelijke schoonmaakster. Ik krijg een nieuwe mand en hopelijk heb ik dan minder last van die huisstofmeid. Ik klapper met mijn oren, krabbel veel en moet veel niezen. Hopelijk ben ik daar straks vanaf.
