Vandaag kwam er een telefoontje van de universiteit. Ik dacht eerst nog dat het mama was, dus ik stond in de kamer al te janken in blijde verwachting, maar de teleurstelling was des te groter.
De baas heeft een tijd gesproken met een mevrouw en daarna wilde hij even een goed gesprek met mij voeren. Nou, je voelt hem al aankomen zeker? Aangezien ik blijf krabben en klapperen met mijn oren, wil de universiteit graag dat ik overstap op andere brokjes. Ik mag er gelukkig nog wel boontjes bij eten, maar ik mag geen snoepjes, koekjes, botten, kluifjes of andere dingen naast deze brokken. Dat is me een flinke kluif zeg. Een tegenvaller van heb ik jou daar. Geen lekkers meer, alleen maar brokken en water.
OK, voor het afvallen zal het vast goed zijn en hopelijk ook tegen de jeuk die ik heb. Als ik echt niet meer ga krabben of klapperen met mijn oren, dan is het een tijdelijk geaccepteerd ding, maar leuk ga ik het niet vinden. Mijn baas ook niet, aangezien 16kg van deze brokken al 2 keer zo duur is dan de normale brokken, waar ik dan ruim 40 kg van heb. Dit doet dus ook pijn in de pinpas van de baas. Als ik het er goed op doe, dan krijg ik een extra zakcentje vanuit de universiteit gelukkig. Gelukkig had die dikke winkel het voer op voorraad en in de aanbieding.
De baas heeft net 2 zakken voer besteld. Vandaag is dus mijn laatste dag, dus hoop ik straks bij mama een soort galgen maaltje te scoren. Het zal afzien worden de komende tijd. Eens kijken of ik mijn baas ook zo ver krijg, water en brokken!
Één reactie op “Afzien de komende tijd”
Mijn poesenkind heeft ook een voedselallergie en had ook altijd ontstoken oren en jeuk. Komt goed met je. Wij krijgen vrijdag een collegahond van jou te logeren. Zij is ook blindengeleidehond. Zij is zwart maar zal daar niet minder lief om zijn. Ze is 5 1/2 jaar en heet Libby. Wel spannend maar heel leuk. Veel sterkte voor Jou oban. Groetjes marijke uit montfoort