Maand: december 2022

Een filmploeg speciaal voor mij? Daar kom ik toch wel vroeg mijn mand voor uit hoor!

Vandaag hoef ik niet te werken alsin, we gaan niet naar Rotterdam. Daar waren we gisteren al. Meneer Mark ging de baas even helpen met flappen tappen, geen idee wat het betekent, maar bij tap dacht ik toch aan iets anders, wat ik dan weer wel ken. Hier kwam alleen geen bier uit. ’s Middags toen we naar huis liepen kwamen we weer langs die tap, dus heb ik hem maar even aangewezen. De mevrouw die stond te tappen vond mij wel schattig, maar vroeg wel of mijn baas haar Pincode niet wilde afkijken. Joh, daar ben ik voor slimpie. De baas dacht de avond er voor zelf nog even te gaan flappen tappen. Ik kreeg het commando om een balie te zoeken, maar ik zag er echt geen. De baas bleef maar aan de muur voelen en toen iemand riep dat de flappen tap daar al een paar jaar weg is, begreep de baas waarom ik het ook niet snapte.

De filmploeg zou om 08.30 er zijn, maar het was schijnbaar nat en nog niet licht genoeg, dus het werd een kwartier later. Uiteindelijk had mijn baas de filmploeg al opgemerkt en deed hij om 08.46 de voordeur open en wat denk je? Een super professionele camera met een cameramevrouw die ik gewoon ken, Nynke. De ploeg die er bij was, dat waren haar kinderen. Die vinden mij nog een beetje spannend, dus die bleven lekker in de auto zitten.

Na een korte instructie kreeg ik mijn jas aan en moest ik een klein stukje lopen. Nou, was dat het dacht ik nog. Vervolgens moest ik een stukje lopen op het plein, recht op de cameramevrouw af. Ik wilde nog even tegen haar op springen, maar dat heb ik maar niet gedaan. Ik deed net of ik haar echt negeerde, maar ik wist wel wat ze stond te doen hoor. Uiteindelijk riep ze “kut” en dacht ik nog, dat roep je toch niet zo op straat, maar dat betekende dat de opname er op stond. We konden weer naar binnen, aan de koffie. We waren nog geen 5 minuten buiten voor deze langdradige documentaire over mij, althans ik gok dat het over mij gaat, maar het blijkt over ons te gaan.

We zijn heel binnenkort in een filmpje tee zien. Ik lig al te wachten op de release. Krijgen we dat kalf? Die televisier ster? Je weet het niet. Het is nu wachten op de montage. Zal ik dan toch echt beroemd gaan worden? Oban for president?

Ik hoor iedereen maar piepen over de energierekening …. Nou, ik heb energie voor 10!

Vanmorgen had de baas eerst even een overleg. Van onder de tafel heb ik het politiekeberaard eens aangehoord en ik kom tot de conclusie dat het allemaal lariekoek is. Waarvan koek het lekkerste en leukste onderdeel is. Aansluitend hebben we thuis een klein slaapje gedaan en tsja, toen was ik weer opgeladen, maar de baas bleef maar telefoontjes krijgen.

Ik vroeg zijn aandacht op een misschien wat lompe wijze, maar dat ben ik. Terwijl hij aan de telefoon was begon ik hem zijn sokken uit te trekken. Toen ik door had dat dit niet de bedoeling was, gaf ik hem zijn schoenen aan. Dat hij ze niet met zijn snuit kan vastpakken snap ik niet, maar leuk vond hij het niet. Hij snapte wel wat ik wilde, even een lekker eind wandelen. Hup, schoentjes aan en naar het park.

Daar heb ik met verschillende honden mogen spelen en rennen. Er was er eentje die wel 3 balletjes bij zich had, omdat hij ze altijd kwijt maakt. Dat is niet zo slim, maar na de 4e keer gooien, snapte ik wat zijn baas bedoelde. Die kan gewoon niet gooien. Wij zagen beide niet waar die bal heen ging en hij lag dusdanig in de bosjes, dat zijn baas er zelf niet in wilde om hem voor ons te pakken.

Vandaag moet het blijkbaar een politieke dag zijn of zo. Net het vragenuurtje gekeken en nu kijk ik naar de stemmingen, terwijl de baas in zijn kantoor bezig is met opruimen. Die man maakt er ook altijd zo’n bende van. Het is niet voor niets dat hij twee keer in de week een schoonmaakster heeft. Die wilde hem zelfs afzuigen en daar had ik een ander idee bij, maar zijn kleding bleek zo vol met mijn haren te zitten, dat ze gewoon de stofzuiger op hem gezet heeft. Ze vond dat hij niet met mijn vachtje aan naar buiten kon. Gelukkig halen voorbijgangers ons nog niet door elkaar. Als ze hem aan gaan spreken met mijn naam, dan moeten we oppassen.

Groeten uit Spanje

Graag had ik willen blaffen “de groeten uit Spanje”, maar ook dit jaar schijn ik weer te braaf geweest te zijn.

Ok, helemaal braaf was ik natuurlijk niet. In mijn laatste blog konden jullie lezen dat ik de brace van mama vakkundig gesloopt had. Het goede nieuws is dat ze binnen 2 dagen terecht kon om zich een nieuwe brace aan te meten en omdat de dame er iets langer mee bezig was, mocht ze het afschrijven onder de verzekering van mama, dus de conclusie: ik hoef er geen bot minder om te eten, want dit incidentje kost me niets. Kom ik toch mooi onderuit.

Zaterdag was ik samen met de baas in Doorn bij meneer Dave en mevrouw Liesbeth. Ineens werd er na het eten hard op de voordeur gebonkt, dus rende ik samen met mijn nieuwe vriendje Seb naar de voordeur. Ik zag nog net een zwarte, witte of roze piet om de hoek wegrennen en dacht, daar ga ik achteraan. Mevrouw Liesbeth riep dat ik terug moest komen, dus via de voortuin van hun buren, alwaar ik even een snelle plaspauze deed, ben ik maar weer vlug naar binnen gegaan. Ik ben in deze omgeving niet zo bekend, dus blijf ik maar wat graag bij mijn baas in de buurt.

Uit de grote zak kwamen allemaal cadeautjes. Heel gezellig, want zelfs mijn baas kreeg een cadeautje. Voor het eten hadden Seb en ik een hondenletter gekregen van hun puppy’s Naomi en Gaby. Dat was me een partijtje lekker zeg. Om de poten bij af te likken.

Sinterklaas kwam ook verkleed als postnl meneer langs. Hij bracht een doos met botten en kluifjes. Die meneer zag ik natuurlijk al van ver aankomen, dus dat heb ik de buren laten weten. Maar gelukkig kon de baas dit keer zelf open doen. Aangezien mijn jeuk dus niet van het eten komt, gaan we langzaam weer producten toevoegen. Ik heb nu een lekker stuk runderbot gehad. Kriebelen achter mijn oren blijft het toch wel een beetje, want dat komt waarschijnlijk door die bananen die soms in mijn oren zitten, denkt de baas. Het sinterklaascadeautje van de baas laat nog heel even op zich wachten. Hij had al bier en chocolade letters gehad, maar vandaag vertelde hij me dat hij voor zichzelf een sinterklaascadeautje gekocht heeft. Daar gaan we nu op liggen wachten.

OK, dit is de eerste keer dat mijn baas in de buidel zal moeten gaan tasten. Ik ben op sloop tocht geweest en het is me gelukt! Mama was niet zo blij met me.

Dinsdag ging de baas bij papa en mama eten. Uiteraard bracht ik hem daar even heen. Vooraf mocht ik in het park even los rennen. Bij papa en mama aangekomen ben ik gezellig met mijn vriendje Binky gaan spelen. Die blaft eerst de straat bij elkaar, maar als ik dan de speeltjes uit zijn speeldoos pak, dan is de beer los hoor.

Als de grote mensen aan tafel gaan zitten om te eten, moeten wij altijd gaan liggen. Uit oude verhalen begreep ik dat de baas zijn honden netjes op het kleed of in een mand moesten gaan liggen, maar dat is verleden tijd. Ik lig altijd onder de tafel, zo in de weg mogelijk voor de baas zijn voeten. Meestal neem ik een speeltje mee om lekker op te knagen.

Zo ook dit keer, maar dit keer was het geen speeltje, begreep ik later pas. Ik weet ook niet meer of ik het nou van de tafel af gejat heb of dat het van de tafel gevallen is. Conclusie is dat het ding op de grond lag en ik het dacht dat het een speeltje was om te slopen. Tijdens het eten rook de baas onraad. Hij dook onder de tafel, maar ik pakte het speeltje nog meer in mijn bek. Ik moest onder de tafel uit getrokken worden en toen …….. Toen waren de rapen gaar. Ik bleek niet een speeltje, maar de brace voor mama haar hand gesloopt te hebben. Het zag er echt uit als een speeltje. Ik heb netjes sorry tegen mama gezegd en haar een knuffel gegeven. Mijn baas beheerd mijn financiën en heeft gezegd dat ze maar moet doorgeven hoe veel het gaat kosten. Hij zegt dat hij gaat inhouden op mijn eten. Die brace is speciaal op maat aangemeten, dus mama moet nu eerst een afspraak maken. Hopelijk heeft ze voor de kerst nog een nieuwe brace.