Maand: februari 2023

Ik voelde mij denk ik een beetje hoe politiehond Bumper zich moet voelen als hij zijn zware vest aan moet vanwege gevaar. Nu was het hier geen gevaar, maar was het pure noodzaak. Ik had weer eens iets gesloopt.

Vrijdag zo na de lunch wandelen de baas en ik naar het uitlaatveldje. Na wat buikhuiden vond ik het welletjes en zouden we terug gaan lopen. De baas pakt de beugel op en ik nam vast het voortouw. Ik liep wat te snel weg en trok de baas achter me aan, maar ineens hoor ik knak. Is de beugel uit het harnas geschoten, dacht ik. Even stoppen, baas bukt om de beugel er weer in te klikken, maar nee hoor. Het was gedaan. De beugel is afgebroken. Snel aan de lijn naar huis gelopen en de universiteit gebeld voor een nieuwe.

’s Avonds zouden we naar het park gaan. Ik zag mijn afgebroken beugel al bij de deur staan en dacht, dat gaat hem niet worden, maar wat denk je? De baas pakt uit de kast een zwaar vest. Het leek wel een kogelwerend vest, een gevechtstenue. In plaats van een stoffen tuigje, was dit super dik stug leer en in plaats van een ligt gewicht beugel, leek het wel een staalconstructie. Ik was dit natuurlijk niet gewend. Hij zat als gegoten, maar het voelde wel even zwaar op de rug zo’n zwaar vest. Het bleek het vest van Uday te zijn, mijn voorganger. Ik liep er uiteraard zo mee weg alsof ik niet anders gewend was.

Gelukkig hebben ze van de universiteit al een nieuwe beugel opgestuurd. De post meneer komt hem vandaag al brengen, dus hopelijk was alleen vanmorgen vroeg bij het uitlaten dat zware vest nog nodig. Ik kijk nu al uit naar mijn nieuwe beugel, want dan kan ik vanavond naar het park. En vanavond komt vriend Sky weer spelen, dus dat gaat leuk worden.

De laatste tijd komen we steeds vaker collega’s tegen. Zo ook deze week op Utrecht centraal station.

We waren al erg vroeg in Rotterdam afgelopen woensdag want de baas kon niet slapen en wilde graag op tijd thuis zijn. Dus alle reden om ook op tijd weer naar ons hok terug te keren. Ik doe nog een klein slaapje in de trein naar Utrecht, stap de lift in, pers ons door de menigte en de die stomme deurtjes en stap weer een lift in, richting perron C alwaar onze bus vertrekt naar het beloofde land. Vanuit mijn ooghoek spotte ik al een collega van me. De deuren gleden open en tsja, we moesten wel langs mijn collega lopen om bij onze bus te komen.

Als ik het goed verstaan had, heet die KNGF tijger Mike. Hij vond het super leuk om mij te zien. Zijn baasje moest hem weer even in het gareel krijgen. Ik was natuurlijk heel goed aan het werk, maar we hebben elkaar wel even snel en kort besnuffelt. Mijn baas wilde graag doorlopen om de bus te halen, maar die was er helemaal nog niet. Toen hij opmerkte dat ik even stond te kletsen met Mike zei hij iets van “andere hond” tegen Mike’s baasje. En wat denk je? Krijg mijn baas gewoon fan mail voor ons! Het bleek een oud bekende van de baas te zijn, meneer Vincent van I. Niet een crimineel, vroeger wel hoor, maar uit privacy overwegingen krabbelen we geen volledige achternamen. Hij is een trouwe fan van me blijkt.

Welke fan collega ga ik binnenkort ontmoeten? Mijn maatje Vester zou ik misschien morgen gaan zien, maar we blijven even thuis deze dagen. Ik moet een beetje op mijn zieke baasje passen. Hij wil weer een wedstrijdje blaffen doen denk ik. Ik sta de elektrische deken wel een keertje aan hem af.

Morgen is de dag dat we allemaal heel lief voor elkaar gaan zijn, zei mijn baas. Dat moet ik morgen nog maar eens bekijken.

Ik weet niet wie of wat Valentijn precies is, maar het klinkt wel leuk. Vorig jaar op 14 februari kreeg ik wat lekkers van zowel mama als mijn baas. Maar de baas heeft mij ondertussen verklapt dat we dan heel lief voor elkaar zijn. Als je een vriendje of vriendinnetje hebt, dan ga je misschien wel iets romantisch doen. Romantisch zie ik als chill op de bank liggen tegen een fijn teefje aan, maar die zijn hier niet en Joya woont veel te ver weg om even langs te gaan. Ik geloof dat we pas in maart bij haar op visite gaan. Dat is nog ver weg.

Dus welke lieve leuke gekke trouwe enthousiaste gezellige teef heeft zin om samen met mij morgen op de bank te chillen? Dikke kans dat we samen die dikke baas van me van de bank moeten rollen. Of beter nog, is er ook een mensenvrouwtje die hem romantisch kan vergezellen? Dan hebben wij tenminste de bank voor onszelf. Ja ja, we houden onze pootjes boven de warmtedeken hoor baas.

Soms zijn er van die kleine 2 potige mensjes die het altijd beter weten dan hun mama. Vanmorgen ook weer zo’n situatie waarbij mijn baas zich moest inhouden van het lachen en ik vrolijk bleef kwispelen.

We lopen op ons gemak door de wijk richting het park. Ik kijk een beetje in het rond en zie ineens een mama met die kleine hummel aankomen lopen. Het ukkie roept “kijk mama, hond hond”. Ik als blij ei begin nog harder te kwispelen, want ik weet dat hij mij cool vindt. Als ze bijna bij ons zijn vraag zijn mama: “Weet je wat voor hond dat is?”. Ik ben benieuwd of dat ukkie het weet dat ik blindengeleidehond ben. “Een Labrador retriever” zegt het ukkie. Mijn baas gaf hem 10 punten!

Vervolgens vraagt de mama: “Weet je wat een blindengeleidehond allemaal kan”? Waarop het ukkie antwoord: “Blaffen en rennen.”. Het kind kreeg weer 10 punten van de baas. Die moeder wist niet goed meer wat ze moest terwijl ik maar bleef kwispelen.

We bleven even staan en de baas vroeg of het ukkie mij even wilde aaien. Dat vond ik natuurlijk prima, want ik krijg maar wat graag knuffels. Het ukkie kwam voorzichtig naar mij toe. Ik heb hem meteen even laten zien wat wij blindengeleidehonden nog meer kunnen en heb hem een flinke lebber over zijn gezicht gegeven. Nu was het de mama die moest lachen, maar die kwam er ook niet onderuit. Toen zij mij wilde aaien, heb ik even laten zien hoe goed wij blindengeleidehonden kunnen springen. In de lucht gaf ik ook haar een kusje. Toen zijn we verder gelopen, het park in en heb ik lekker in alle rust een dikke vette drol zitten draaien, want dat kunnen wij blindengeleidehonden ook!

Het was me weer een dol druk weekend. Het begon al op donderdagavond.

Donderdag aan het eind van de dag kwam als eerste meneer Chris langs. De baas had voor zichzelf en voor hem nieuwe oortjes besteld. Hopelijk luisteren ze daarmee een stuk beter, dan die bananen in hun oren, denk ik. Vrijdagochtend kwam mevrouw Diny, maar die komt wel vaker, want zij zorgt er voor dat mijn hok aantoonbaar is. Het blijft altijd een spelletje, die stofzuiger! Vrijdagavond kwamen mijn vrienden Sky en Storm met hun baas meneer Freddy gezellig langs. Lekker spelen, botje eten en dollen terwijl onze baasjes aan de tafel pretpalen aan het leeg slobberen waren.

Zaterdagochtend moesten we ons flink haasten. De baas had even de tijd verkeerd ingeschat dat papa en mama ons zouden komen halen. Hij heeft me nog snel uitgelaten en ik moest in formule 1 stand mijn brokken naar binnen harken om direct even in de auto mee te gaan naar papa en mama. Mijn baas moest mama helpen met het loeiding in de gang. Maar aangezien mijn baas nog niet ontbeten had, was mama zo lief voor hem om even een vers eitje te bakken. Hij zat lekker te smullen.

Mama was minder blij toen de baas het alarm per ongeluk ging testen. Dat kreng bleef maar loeien en dan bedoel ik niet mama of Binky. Wij knappe honden stonden er een beetje verbaasd bij te kijken. Eind goed al goed, alles doet het, wel dankzij het wonderkind, de minibaas van Joya, Sylian. Iets met kleurtjes, touwtjes, stroom en dergelijke. Hij wist te vertellen dat we groen en rood moesten gebruiken, al snap ik het nog niet. Daarna zijn we via het grote park lekker naar huis gelopen en hebben we een boek gelezen, denk ik. Het zou ook kunnen zijn dat we allebei even de binnenkant van onze ogen bekeken hebben op de bank.

De baas ging rond voedertijd uiteten bij mevrouw Mirelle in Leersum samen met meneer Douwe. Ik mocht niet mee, dus heb mijzelf vermaakt met slapen op de bank en mijn hertenbot. Ze kwamen met volle buiken weer thuis, dronken nog een bakkie en toen is meneer Douwe alweer naar huis gegaan, maar nog geen half uur later stond daar meneer Erwin op de stoep. Alleen maar gezelligheid dit weekend toch? Wel wat suf, want meneer Erwin bleef meer staan dan zitten, hij had wat met zijn rug. Maar goed dat ik niet tegen hem op gesprongen ben.

Zaterdagavond hebben de baas en ik nog naar Wie is de mol gekeken. Bij Moltalk zijn we samen in slaap gevallen. ’s Nachts nog maar een kort plasrondje gedaan, dan kon de baas zondag uitslapen en dat heeft hij gedaan! Na het ochtendrondje op zondag even lekker ontbeten en toen de voetbalwedstrijd van Ajax geluisterd. Baas luisterde, ik snurkte. ’s Middags was daar mevrouw Melanie, die vind ik super lief want die is wel van het knuffelen. Zij zijn samen in de grote waterbak buiten gaan chillen terwijl ik binnen lekker brokken gegeten heb en nog maar wat geslapen heb op de bank. Ze zijn samen uiteten gegaan, weer bij mevrouw Mirelle. Mijn baas vindt haar of haar eten leuk denk ik. Na het avondeten is ze weer naar huis gegaan en konden mijn baas en ik weer even bijkomen van een beetje vol, druk, maar super gezellig weekendje. Volgende week staat o.a. Katwijk op het programma heb ik vernomen.