Maand: mei 2023

Gisteren werd ik gewoon uitgescholden voor dikzak. Ik snapte er niets van. Ik dacht dat ze het tegen mijn baas hadden, want das een moddervette vent, maar wel super lief natuurlijk, net als ik.

Ik schreef al dat professor Laura van de KNGF universiteit op bezoek was geweest. Zij vond het nodig dat ik langs de dierendokter ging om te kijken hoeveel kilo schoon aan de haak ik weeg, maar ik kon de haak en ineens de dierendokter niet vinden. Gelukkig wist de baas waar het was, dus zijn we er gisteren even langsgelopen.

Ik vind het altijd een uitdaging om die cijfers maar te blijven laten bewegen, zodat de assistente van de dierendokter in spanning blijft afwachten wat mijn gewicht nou daadwerkelijk zou zijn. Hoe ik dat regel? Gewoon als een blij ei je voordoen en niet blijven stil zitten. Ze zei uiteindelijk dat ik op mijn baas ging lijken. Ik heb haar niet meer aangekeken, want ik kreeg ook geen koekje meer van haar en ben doorgelopen. Snel  naar meneer Wilfred om mijn verdriet weg te drinken in de kroeg. Helaas kreeg ik daar ook niks.

Conclusie is dat ik dus een dikzak ben blijkbaar. Ik weeg maar 3,5 kilo te zwaar en dat is dan ook waarom ik minder brokken krijg, meer aan het lopen ben met de baas, want die dikzak moet ook afvallen! Even geen botten en hondenbier meer voor mij. Water en brood is het recept, ik bedoel water en brokken natuurlijk. Het brood heb ik gisteren nog gejat van de baas. Gelukkig helpt het weer goed mee, dus trekken we vanmiddag er weer samen op uit.

PS: nog een kleine update over de speurtocht naar mijn zusjes. Gisteren ben ik ook in contact gekomen met Ona. Zij is de autisme hond voor Isa geworden en schijnt heel goed te werken. Ben erg benieuwd naar haar natuurlijk, net als naar de rest. Nog maar 2 zusjes vinden en dan gaan we kijken wat de baas kan regelen. September zal het vermoedelijk niet worden, want de verwachting is dat onze moeder Tika dan in verwachting is of net weer een nieuw nest mormels heeft.

Vandaag had ik niet zo mijn dagje. Alles zat me een beetje tegen, maar aan het eind van de dag, had de baas toch leuk nieuws!

Opstaan? Moet dat nou echt vandaag? Eten? Weet je hoeveel inspanning dat kost? OK, ik geef me gewonnen, voor voer ben ik altijd wel te paaien. Jas en stropdas aan en hoppa, naar Rotterdam. In de bus allereerst iemand op mijn plek die ik moest wegjagen. Dan op Utrecht een achterste treinstel waar ik niet in mocht stappen, maar hoe weet ik nou wat het voorste en het achterste is? Met kontjes snap ik dat nog wel. Gelukkig zag ik de conducteur, liep ik daar maar op af en hij wees me bij welke deur we er in mochten. Trein natuurlijk al helemaal vol, maar gelukkig nog één plekje. Wil ik lekker even gestrekt op mijn zij gaan liggen, mag dat niet van de baas. Ik schijn dan in de weg te liggen.

In Rotterdam aangekomen kreeg ik ruzie met zo’n deurtje. Dat ding begon te piepen en te loeien. De deur aanwijzen naar het pand? Nee hoor, ik wil graag even naar het gras, maar ik had thuis alles al gedaan, dus ik kreeg geen ruimte meer van de baas. Nou, dan niet hoor, dan wijs ik je ook lekker niet waar de trap is. Oh, je weet waar hij zit. Dat is even jammer. De rest van de dag op mijn hertenbotje liggen kluiven en de collega’s lastig gevallen. Zelfs nog het zakje van de lunch van gisteren kunnen scoren, maar meneer Mark gaf mij weer op mijn donder. ’s Middags expres heel lang gedaan voor ik lekker ging zitten kakken. Gevolg is dat we de trein net niet gehaald hebben. Kon ik voor straf weer Apel oefeningen gaan doen op het station. één voordeel, koekjes scoren. Baas was wel wat chagrijnig op me.

Thuisgekomen kreeg ik niet eens de kans om een bot te krijgen, ik moest meteen mee naar de buren. Daar moesten we een pakketje ophalen. Baas moest er zo nodig koffie drinken, slap ouwe hoeren en na ik netjes dag geknuffeld had, snel naar huis. Terwijl ik aan mijn bot aan het knagen was belde ineens mevrouw Mieke op. Daar heb ik heel vroeger mogen wonen samen met mijn zussen en mama. En wat denk je? Mama Tika en mijn zus Otley maken het helemaal prima als moederhondjes. Ze hebben samen al 4 nestjes gehad. En wat denk je nog meer? Krijgt de baas later nog een appje van mevrouw Anne, in opdracht van Saar, het baasje van mijn zusje Olive. Die is afgestudeerd als buddyhond. Met haar gaat het ook goed en zij hebben weer contact met de baasjes van Ona. Is de cirkel bijna rond zeg. Ik zal de baas maar vast gaan aansporen om een feestje te organiseren! Nu moet ik gaan slapen van hem.

Sorry trouwe fans van me, ik had even weinig tijd de afgelopen dagen om mijn poten op het toetsenbord te laten rusten, dus bij deze een samenvatting van de afgelopen dagen.

Vrijdagochtend moest ik ineens even aangepakt worden met de borstel, ik kreeg visite. Mevrouw Laura, een net afgestudeerde professor van de KNGF universiteit kwam kijken of ik wel mijn best deed. Ze begon meteen over mijn uiterlijk. Ik zou op mijn baas gaan lijken. Nou, ik heb meer snorharen dan hem hoor en over die buik, hebben we het gewoon niet! Ik moet mij deze week even melden bij de dierendokter om te wegen. Verder vond ze alles verder helemaal prima en mocht ik weer een jaartje mee.

Vrijdagmiddag kregen we ineens mevrouw Christianne met meneer Pim en de mormels op visite. Super gezellig, maar na het drankje gingen ze er vandoor en ik mocht op het hok passen. Ik kreeg als blijk van waardering nog wel even een lekker bot. Toen de baas ’s avonds terug kwam, kon ik gewoon zien en ruiken dat hij in Duiven bij meneer Michael was wezen eten. Dikke pens en iets van saus op zijn T-shirt geknoeid, dus dat heb ik maar even schoongemaakt. Anders ziet het er toch niet uit, een vieze baas achter mij? We zijn nog even bij meneer Harry en mevrouw Addy langsgelopen, want de baas had leuk nieuws te vertellen aan ze over meneer Michael en zijn kleine humpiedumpie.

Zaterdag moesten we al vroeg op om boodschappen te gaan halen. Bij meneer Robert-Jan nog even langs geweest voor broodnodige vitamines en thuis nog even snel de boel aan kant gebracht. Nou, dat deed de baas terwijl ik met mijn nieuwe touw speelde. Tot op heden heb ik deze nog niet gesloopt, waar de schoonmaakster blij mee is. ’s Middags ging de deurbel en daar kwam ze naar binnen gestormd hoor, mijn vriendin Joya. Weten jullie wel, die hond die nooit meer blogt omdat haar bazin haar niet wil helpen. Die heeft het maar druk druk druk met van alles en nog wat, maar even tijd besteden om leuke verhalen over Joya te dichten…… Als jullie een idee hebben hoe we haar weer te bloggen kunnen aansporen? Bij het avondeten waren ze het toetje helemaal vergeten, dus heb ik ’s avonds de baas nog maar een beetje geholpen met het rode fruit opeten.

Zondag zou een chill dagje worden en dat klopt! ,Ik was er alleen niet op voorbereid dat mevrouw Melanie met haar mormel zou langskomen. Ik heb lekker met haar geknuffeld en zij zijn nog even in de grote waterbak gesprongen. ’s Avonds zijn ze bij mevrouw Mirelle gaan eten en dit keer had de baas niet geknoeid, maar ik kon aan zijn pens zien dat hij stiekem een extra stukje speenvarken van haar gekregen had. Hij had het er over dat hij zaterdag met meneer Niels dat weer gaat eten. Zo weet ik dus al wat er komend weekend te wachten staat. Deze week moet de baas gewoon werken, dus kan ik 2 dagen luieren en 2 dagen flink aan de bak.

Vandaag was het groot feest! Mijn nieuwe beugel werd geleverd en ineens stond tante Marije op de stoep met wat lekkers en dan heb ik het niet over die vent die ze mee nam!

We begonnen in de chill modus vandaag. Na de ochtendronde lekker snurken op de bank terwijl de baas aan het werk is. Rond de lunchtijd had ik hem al gehoord, de meneer met mijn pakketje. Mijn interne alarmsysteem heeft de hele buurt laten weten dat wij visite kregen! Ik was super blij want dat zware vest van Uday weegt behoorlijk wat en nu kan ik weer lekker ontspannen lopen met de baas achter me, zonder dat ik het tuig voel.

En ’s middags merkte ik indringers op de oprit. Wederom heb ik het interne alarmsysteem aangezet en tot mijn verrassing stond daar ineens tante Marije die helemaal uit limboland gekomen was. Geen idee waar dat ligt, maar het plan was om in onze vakantie bij haar op visite te gaan, maar nu stond ze ineens hier op de stoep. Wat blijkt? Ik had haar nog nooit ontmoet. Wat een leuke mevrouw is dat. Dat wat ze bij zich had ook, dat lekkere hapje voor mij dan hè. Die meneer Roy zoals de baas hem noemde, hing er een beetje bij. Hem kreeg ik nog zo gek om een spelletje te doen met mijn bal. Ze gingen weg, mar de belofte was dat ze snel zouden terugkomen en wat denk je? 2 Uur later stonden ze weer op de stoep en ik heb ze net zo verwelkomt als of ik ze al jaren niet gezien had.

Uiteindelijk gingen ze er wel snel vandoor en ze namen mijn baas mee. 3 uur later kwam hij zonder hun thuis met een super dikke pens en aan zijn glimlach te zien en het rijstkorreltje op zijn T-shirt, durf ik wel te gokken dat hij bij mevrouw Mirelle is wezen eten. Dat schijnt heerlijk te zijn. Ik moet mij daar nog steeds een keer introduceren. Mevrouw Robin en Anouk zijn nieuwsgierig naar me.

Nu moet ik snel gaan slapen want morgen moeten we weer heel vroeg op. We gaan meneer Ties lastig vallen op kantoor in Rotterdam zegt de baas. Snurkse

Weer een dag vol belevenissen hoor. Na een week lamballen, we waren even vrij, moest er vandaag weer gewerkt worden.

We stonden dus al vroeg op om naar Rotterdam te gaan. Daar aangekomen stonden er allemaal kasten in de weg. De baas van de baas was ff vergeten te zeggen dat die kasten er stonden. Meneer ties vond zo’n kast wel als een Bench lijken. Toen hij de deur opende stak ik even mijn neus naar binnen, maar ik pas voor zo’n hok van 1 bij 1 en heel hoog. Wel glazen deuren, dus je kan er wel mooi door naar buiten kijken.

Onderweg naar huis kwamen we op Utrecht station aan. Ik stapte de trein uit en hoorde ineens een raar geluid. Ik keek nog even om waar de baas bleef, maar die liep keurig achter mij aan. Wel voelde het vreemd aan. De baas vond dat zelf ook, dus bij de bushalte controleerde hij even mijn beugel. Ik heb echt helemaal niets gedaan, het zijn gewoon stomme beugels, want dit is nummer 3 die letterlijk gebroken is. De baas en ik waren er wel een beetje klaar mee. Gelukkig weet de baas de weg in onze omgeving, dus was het niet heel moeilijk om hem thuis te brengen met een gebroken beugel. Morgen maar weer de universiteit bellen. Er liggen er inmiddels 3 voor hen klaar. Alle drie op verschillende punten gebroken. Is het toeval? Wel allemaal aan de linker kant.

Vanavond bij de avondronde maar weer het oude zware vest van Uday aangetrokken. Dat ding is wel zwaar en de baas voelt dat ook wel meteen met het lopen, maar als ik deze beugel kapot krijg, dan moet ik echt wel een grote kerel zijn, aldus mijn baas. Maar ik ben het ukkie van de collectie honden die hij al heeft gehad, dus die vlieger gaat niet op.