Dikzak

Gisteren werd ik gewoon uitgescholden voor dikzak. Ik snapte er niets van. Ik dacht dat ze het tegen mijn baas hadden, want das een moddervette vent, maar wel super lief natuurlijk, net als ik.

Ik schreef al dat professor Laura van de KNGF universiteit op bezoek was geweest. Zij vond het nodig dat ik langs de dierendokter ging om te kijken hoeveel kilo schoon aan de haak ik weeg, maar ik kon de haak en ineens de dierendokter niet vinden. Gelukkig wist de baas waar het was, dus zijn we er gisteren even langsgelopen.

Ik vind het altijd een uitdaging om die cijfers maar te blijven laten bewegen, zodat de assistente van de dierendokter in spanning blijft afwachten wat mijn gewicht nou daadwerkelijk zou zijn. Hoe ik dat regel? Gewoon als een blij ei je voordoen en niet blijven stil zitten. Ze zei uiteindelijk dat ik op mijn baas ging lijken. Ik heb haar niet meer aangekeken, want ik kreeg ook geen koekje meer van haar en ben doorgelopen. Snel  naar meneer Wilfred om mijn verdriet weg te drinken in de kroeg. Helaas kreeg ik daar ook niks.

Conclusie is dat ik dus een dikzak ben blijkbaar. Ik weeg maar 3,5 kilo te zwaar en dat is dan ook waarom ik minder brokken krijg, meer aan het lopen ben met de baas, want die dikzak moet ook afvallen! Even geen botten en hondenbier meer voor mij. Water en brood is het recept, ik bedoel water en brokken natuurlijk. Het brood heb ik gisteren nog gejat van de baas. Gelukkig helpt het weer goed mee, dus trekken we vanmiddag er weer samen op uit.

PS: nog een kleine update over de speurtocht naar mijn zusjes. Gisteren ben ik ook in contact gekomen met Ona. Zij is de autisme hond voor Isa geworden en schijnt heel goed te werken. Ben erg benieuwd naar haar natuurlijk, net als naar de rest. Nog maar 2 zusjes vinden en dan gaan we kijken wat de baas kan regelen. September zal het vermoedelijk niet worden, want de verwachting is dat onze moeder Tika dan in verwachting is of net weer een nieuw nest mormels heeft.