Op pad met de fam

Ik heb veel nachten in spanning moeten wachten, maar daar gingen we dan eindelijk. Mijn familiedag in Beekbergen was een feit.

We stonden al heel vroeg op, maar dat kwam omdat de baas zo nodig Formule 1 moest kijken. Voordeel voor mij was dat ik al vroeg mijn voer kreeg. De baas wilde warme broodjes uit de oven, maar dat ging even verkeerd. Gelukkig hebben we van die piepdingen in huis en heeft hij de schuifpui maar even open gezet om te luchten, want die lucht van kneiter harde broodjes die er zwart uitzagen, was niet te harden. Na de formule 1 hebben we een kleine ochtendronde gelopen. Ik zou nog veel meer kilometers maken vandaag zei de baas. Dat heb ik geweten.

Ik ging door het dollen toen ineens mijn zusje Odie binnen stormde samen met haar nieuwe vriendje Lewis. OK, die Lewis is wel tof, maar heeft wel mijn bijtring aan flarden gebeten. En later die dag is hij nog wel vaker stout geweest. Ik heb het goed begrepen, dat hij geen studie heeft genoten, dus ik snap dat gedrag wel. Samen met Odie en Lewis mocht ik in de achterbak. Lewis lag zo breed, dat ik de hele weg heb moeten zitten.

Aangekomen in Beekbergen zijn we bij Bospaviljoen Het Leesten naar binnen gegaan. Het was er super druk en aan één tafel zaten wel heel veel honden. Toen wij daarbij aansloten, moest ik echt even goed kijken. Was dat echt mijn mama Tika en mijn zus Otley? En Olive, Ona, en Obke? En daar was ook Octa, wow dit was leuk. En ik herkende Mieke echt  wel hoor. Lewis was de vreemde hond in de bijt en die kreeg dan ook af en toe op zijn donder als hij weer eens bovenop Obke kroop. Die beet op het laatst gelukkig van d’r af. Ik heb her en der nog een zusje geholpen tijdens de lange wandeling om Lewis op afstand te houden. Je moet als grote broer toch een beetje opkomen voor je zusjes. In het restaurant was er ook een klein hondje die een grote mond opentrok richting één van mijn zussen. Wat denk je? Zij blafte gewoon dat die hond heel snel moest kappen, anders zou ze haar broer en zussen er bij blaffen. Onze moeder heeft toen even van haar af geblaft en weg was het hondje.

Na de koffie met wat lekkers zijn we naar buiten gegaan waar we groepsfoto’s genomen hebben. Deze komen later online, die heb ik nog niet ontvangen. Ik heb toen meteen al mijn zussen voorzien van een stevig flesje bier voor ’s avonds, dat had ik ze tenslotte in de uitnodiging beloofd. Octa moest daarna helaas naar huis. Zij woont tijdelijk bij Anita, maar gaat straks bij haar echte baasjes wonen. Die gingen gezellig met ons allemaal mee een wandeling maken in het bos. Zodra we de eerste poel gespot hadden, lagen we er al lekker in.

Aan het eind van de wandeling werden wij zelfs dalmatiërs genoemd, zo zwart dat we er uit zagen en dat als blondjes. We zijn nog wat lekkers gaan drinken in het restaurant en daarna is iedereen weer met zijn eigen baas meegegaan. Odie en Lewis brachten mij en mijn baas weer thuis. Thuis heb ik mijn bak brokken gekregen en daarna ben ik eerst even een uurtje gaan slapen. Ik moest even energie bijtanken, om deze blog voor jullie te schrijven. En ja, er komen vast nog meer foto’s online, zodra die er zijn. Nu moeten jullie het hier even mee doen. Wij, zowel honden als baasjes, hebben een geweldig leuke middag gehad. Misschien over 2 jaar weer?