Afgelopen woensdag 14 februari was het valentijnsdag. Nu ken ik die Valentijn verder niet, maar het had iets te maken met liefde, aandacht en knuffels, dacht ik. Mijn baas dacht er net iets anders over.
’s Ochtends begon het positief met een lekkere knuffel. Een dikke lebber aan mijn baas gegeven terwijl hij zijn schoenen probeerde aan te trekken, want we zouden naar kantoor gaan, dus werk te doen voor mij. Ik kreeg, zoals het altijd zou moeten vind ik, keurig beloningsbrokjes van de baas, omdat ik het, zoals gewoonlijk, weer uitstekend deed en dat zonder mij zelf op de borst te hoeven kloppen, want dat kriebelt. Dinsdag had de baas het er al over gehad met de schoonmaakster, er zou iets zijn met werkzaamheden. En ja hoor, die waren er, maar dan wel op Utrecht CS.
De bus had al iets vertraging, dus we moesten een beetje doorlopen. Daar had ik geen moeite mee, maar toen ik bij de trap bij spoor 8 kwam, hing er een groot net voor de trap, waar we niet door konden, toen kreeg ik het op mijn heupen. We hadden nog maar 2 minuten om beneden te komen en de trein in te stappen. Zo slim als ik ben, draaide ik mij om, rende naar de grote dubbele deur van de lift en wat hadden wij een geluk, dat die boven al voor ons klaar stond. Beneden snel de trein in gesprongen en meteen een plek ingepikt. Op Rotterdam CS was de trein te ver doorgereden, dus was ik even de weg kwijt en zijn we maar met de trap naar beneden gegaan.
’s Middags kwamen we weer op Rotterdam CS en hadden we nog 3 minuten om in de trein te komen. We liepen naar de lift, stapten in en de baas drukte op het knopje. Er gebeurde helemaal niks. Na 3 keer drukken was de baas het zat, liepen we naar de trap, maar het winkeltje daarnaast vond ik net wat interessanter om naartoe te gaan. Mijn baas vond dat wat minder, want nu moesten we weer terug en met de trap naar boven en wat denk je? Reed de trein letterlijk voor ons neus weg. Maar omdat ik het toch netejes opgelost had, kreeg ik van de baas een beloning!
Ik kreeg een lekker bot met nog een stuk vlees er aan. De baas wilde wel graag zijn vinger terug. Ik mocht enkel het koekje wat hij tussen 2 vingers had. Gelukkig kreeg ik ’s avonds thuis nog een lekker botje. Mijn baas is toch wel de tofste en liefste baas die ik ken hoor.