Maand: januari 2025

Ik wist niet wat een blauwe maandag was, maar na gisterenmiddag snap ik het!

Zo blauw als een tientje, die ken ik wel. Ik denk dat mijn baas hier af en toe last van heeft. Dan heeft hij het weer over een kat in zijn hoofd. Slaat natuurlijk nergens op. Een blauwtje gelopen ken ik ook nog wel. Ik had een tijd terug een spannende date met een teefje, maar je voelt hem al aankomen, die bitch keek niet naar me om, dus liep ik een blauwtje. Blauwe tenen, die krijg ik hier sowieso wel! Mijn baas drukt de energie rekening door alleen maar op zijn kantoor de verwarming aan te zetten als hij thuis werkt. Ik overweeg een plaats op zijn kantoor te claimen!

Zo blauw als een smurf, ik denk dat het daar ergens op moet slaan. Na mijn nummertjes gedaan te hebben in de groenstrook langs het gebouw waar de baas werkt en ik snurk moesten we het fietspad oversteken om richting de trein te gaan. De baas heeft een berg fietsers voor laten gaan en op het moment dat wij dachten, nu kan het, stak hij zijn hand uit, bleven we 3 seconden wachten en staken we over. De meneer op de fiets die zijn voorband in het been van mijn baas probeerde te parkeren, riep al meteen “sorry sorry sorry”, hij was met zijn gedachten er niet bij. Gelukkig is mijn baas breed, gespierd en vangt hij wel vaker de klappen voor anderen op, hij heeft niet voor niets een dikke huid, hoor ik mensen wel eens over hem zeggen. Gelukkig had niemand verder iets, maar sindsdien loopt de baas wat stram.

Voor mij was het dus niet echt een blauwe maandag, maar voor mijn baas ….. We hopen maar snel op de grijze donderdag, gele zaterdag of oranje zondag, maar daarvan weet ik dan ook echt niet wat het inhoud.

Volgens mijn baas is dit nog een beknopte beschrijving van het ras labrador, wat ik dus ben.

• De labrador ligt altijd en overal in de weg en neemt meer ruimte in beslag als dat ie nodig heeft.
  Kuch, dat klopt wel. Als het even kan duw ik het liefst mijn baas van zijn plek op de bank af.
• Hij kan enorme hoeveelheden haar verliezen, zelfs na goed borstelen.
  Daarom heeft mijn baas een super goede stofzuiger, een rubberen bezem en niet geheel onbelangrijk, een schoonmaakster. Ik verlies veel haar, maar ik maak er geen bende van, denk ik. Mijn haren worden in de zomer vaak door vogels meegenomen om nesten van te bouwen. Dat moeten wel complete boomhutten zijn.
• Hij heeft het grote talent om het moment te vinden je in verlegenheid te brengen.
  Dat moment wanneer ik een zachte stinkende scheet laat, in een ruimte met veel mensen, is onbetaaalbaar.
• De poten zijn rond, sterk en compact en kunnen grote vuile afdrukken achterlaten op kleding en een net schoon gemaakte vloer.
  Klopt, daarom moet ik ook altijd in de gang van de schoonmaakster. Die wil graag 5 minuten kunnen genieten van de schone vloer.
• Labradors hechten veel waarde aan aandacht en schuiven zo hun neus onder onze arm terwijl wij een kop koffie in de hand hebben.
  Klopt, maar hebben jullie mensen er niet bij stil gestaan dat wij misschien ook wel koffie willen?
• De Labrador is er in drie kleuren, zwart, choco en geel en als ze goed vuil zijn is er amper een verschil.
  Ongeacht of ik vies, vuil of smerig ben, ik ben en blijf de knapste!
• Labradors vinden dat ze altijd te weinig eten krijgen.
  Dat is gewoon een feit! Ik heb wel gezien dat er net 4 zakken voer bezorgd zijn.
• Labradors kwijlen niet een beetje, als, dan een heel zootje.
  Wat is daar mis mee? We zorgen dat de vloer vochtig genoeg is, zodat je kan dwijlen.
• De Labrador is in staat met een liter water in zijn drinkbak de ruimte erom heen centimeters onder water te zetten.
  Ach, ik kan hier van de vloer eten en drinken volgens mijn baas.
• Een razende en dollende Labrador weet met grote preciese de knieen van zijn baas te vinden om zo tot stilstand te komen.
  Klopt, maar dat doe ik meestal alleen bij de oppas. Mevrouw Suzanne kan hier over meeblaffen.
• De Labrador weet het vrijwel altijd beter als zijn baas vanwege hun superieure intelligentie en kunnen daarom beter een beslissing nemen.
  Durf daar maar eens tegenin te gaan. Ik als blindengeleidehond ben er op getraint om zelfstandig een besluit te nemen en de baas moet mij gehoorzamen. Nog verder wat te mauwen?

Er is vast nog wel meer, maar als we daar over verder blaffen, is het niet meer beknopt, dus ik laat het hier maar bij. Zeiken, scheiten en maffen! Toedels

Donderdag zijn wij op de Heksenberg in Heerlen geweest bij heks Marije, maar sindsdien lijkt mijn baas wel behekst.

Vrijdag had de baas al wat last van zijn snuit. Er kwam een heleboel troep uit en niet iets wat hij eerder opgesnoven had denk ik, kon niks wits terug vinden. Zaterdag kwam mijn straalkacheltje beneden en na het knuffelen werd ik besproeit door die snuit van de baas. Vanaf dat moment heb ik hem even niet meer aangekeken, want dat vond ik niet zo tof, tot ik mijn ontbijt aangeboden kreeg, toen waren we weer vriendjes. De rest van de dag heb ik maar lekker op zijn pootjes gelegen op de bank.

In de hoop dat het zondag wat beter zou gaan, begreep ik al snel dat die kans verkeken was. Ik moest uitslapen en kreeg pas laat mijn ontbijt. De baas leek nu meer op een spook, zo wit als dat hij zag. Hij slikt de hele dag pilletjes en net mocht ik aan een stoomding ruiken waar toch een geur vanaf kwam ….. Zelfs ik moest er veel van niezen. Nu zit hij met snotlappen op de bank een podcast te luisteren met een elektrisch dekentje om hem heen. Ik ben maar bij zijn voeten gaan liggen vandaag, want met dit hondenweer ben ik liever ook niet buiten. Hopelijk knapt hij wel op, want we gaan morgen weer naar Rotterdam. Die snuiters heb ik al even niet meer gezien.