Mijn baasjes chillen vaak in een vierkante bak met water. Maar waar ik gisteren was, daar kunnen mijn baasjes echt niet tegenop hoor! Beleef jij het met mij mee?
’s Ochtends, na ons vaste rondje, ging mijn baasje al de kofferbak klaarmaken. “Oh weer die tas met spullen die meegaan.” “Yes, ik mag weer mee op avontuur!”
Deze keer duurde de tocht in de kofferbak wat langer. Dus ik besloot lekker te gaan liggen en sliep geruisloos achterin de auto. Mijn baasje aan het stuur vergat bijna dat ik achterin lag! Rustig door de bocht he? Na een uur en 40 minuten, (tja we waren nog een paar keer verkeerd gereden…) kwamen we aan.
De grote stad
Ik spring uit de kofferbak en ben een beetje gespannen. “Huh hier ben ik nog nooit geweest!” Overal zag ik huizen en geurtjes en ik kende ze niet! En groot joh, hoge gebouwen en een tram. “Oh, dus deze omgeving noemen mensen een grote stad”, dacht ik. Mijn vrouwtje stelde me gerust. Inderdaad we zijn in een grote stad, in Den Haag!
Snuffelend verken ik de buurt, de straat, de huizen en de voordeuren. “Hé wat ruik ik daar?” Die geur ken ik, zij is wel eens bij mij thuis geweest! Ze is de vriendin van mijn vrouwtje! Met mijn neus duw ik de deur verder open. Kwispelend ren ik haar huis binnen en begroet haar met mijn lieve snuit.
Mijn baasjes blaften wat bij en dronken nog iets. Ondertussen verkende ik het huis. Alles moest besnuffeld worden. Onder de bank, achter de bank. Toen ik alles ontdekt had, kon ik lekker op mijn kleedje liggen met mijn speeltje. “Phoe even bijkomen hoor!”
De wandeling
Eenmaal in mijn element, pakte mijn vrouwtje een tas in met allemaal zachte warme spullen voor de mensenpuppy’s. Ik kreeg mijn wandeltuigje om. Blijkbaar gingen we wéér ergens naar toe. Spannend hoor!
Het duurde even voordat ik ontspannen kon wandelen. Alles is hier anders. Daar word ik wat onrustig van. Na een groen strookje snuffelen en koekjes bij steeds netjes zitten bij de stoeprand, schudde ik de spanning van mij af. Daarna paradeerde ik ontspannen met mijn staart omhoog door de stad. “Kijk mij nou eens!”
Mijn neus ving al een bepaalde geur op. Maar ik zag nog niks. We liepen omhoog en wat ik toen zag…, ik kon mijn ogen niet geloven! Zo’n groot golfslagbad met zand, heb ik nog nooit gezien!
De zee in
De mensenpuppy’s renden al in volle kracht vooruit. “Ik wil ook mee.” Ongeduldig (tja ik blijf toch een Boogschutter) wachtte ik tot ik werd losgelaten. In één streep rende ik achter de mensenpuppy’s aan en voordat ik het wist was ik helemaal nat (en hadden de mensenpuppy’s natte voeten). Wat is het mooi hier. Ik was zo blij!
Ik rende door het water. Sprong over de golven. Ik snuffelde aan zeewier en de schelpen. Af en toe likte ik aan mijn neus. Bah wat smaakt dit water vies! Ik speelde samen met de mensenpuppy’s met de golven en het water. Ik keek nogal verbaasd op, omdat er opeens mensen uit de golven kwamen, met een gek bord. Ik snapte niet waar ze vandaan kwamen!
Ik rende keurig mee met mijn baasjes en de mensenpuppy’s. Af en toe rende ik weg om een kijkje te nemen bij een soortgenoot. Na wat kennismakingspogingen met diverse soortgenoten, besloot ik vriendschap te sluiten met een Corky.
Na een wandeling op het strand, deed mijn vrouwtje, op de Boulevard, de mensenpuppy’s warme zachte dingen aan. Zij hadden hele natte voeten, net als ik. “Hey en waarom krijg ik niets warms aan dan?” Tussen de mooie gebouwen door, liepen we terug naar huis. Onderweg hoorde ik het getingel van de tram en het geluid van de golven, verdween op de achtergrond.
Lekker warm
Voordat ik naar binnen ging, kreeg ik, net als de mensenpuppy’s ook iets zachts aan. “Oh dus daarom had mijn vrouwtje deze Dryup jas voor mij gekocht!” Paars staat me goed, al zeg ik het zelf! Met mijn badjas aan ging ik op een kleed voor de haard liggen. Ik kon zo droog worden, zonder dat het huis nat en vies werd. Super handig!
De mensenpuppy’s kregen warme chocolademelk en ik een bak met water. Toen ik droog en warm was, mocht mijn badjas uit en ben ik heerlijk in slaap gevallen.
Ja en toen was het tijd om te gaan. De mensenpuppy’s moeten ook naar bed. Op de terugweg stopten mijn baasjes nog even bij een huisje waar lekkers uit een raam kwam. Helaas moest ik het met mijn brokken thuis doen. Het was een afsluiting van een mooie dag. Een feestje voor ons allemaal!
