Blaffende baasjes bijten ook niet

Wie het hardst blaft, moet weg! Tot een volgende keer meneer Ronald.

Sorry voor de radiostilte, ondanks dat het hier niet stil geweest is. Ik heb samen met mijn baas een blafwedstrijd gehouden. Hij dacht harder te kunnen blaffen dan ik. Meer kan hij wel, maar harder echt niet hoor. Een paar weken terug was die knappe mevrouw Agnes uit Bonaire een avondje op visite, nu hadden we haar butler een paar dagen te logeren. Wel leuk om tegen meerdere mensen op te springen als ze duf en nog half slapend mijn zone betreden. Maar die butler Ronald, die kan me een partijtje blaffen. Hij heeft gewonnen, dus is weer naar huis gegaan.

Aangezien ik mij wat zorgen maakte over mijn baas, heb ik hem naar even meegenomen naar de dokter. Ik wilde hem eerst bij de dierendokter afzetten, maar hij wist ook wel dat we aan de overkant moesten zijn. In de spreekkamer hoefde hij niet eens op de tafel te gaan staan. Na wat discussie kreeg mijn baas de opdracht om in een potje te plassen. Ik hoop echt niet dat ik dat ook een keer moet doen, want ik ben niet zo goed in richten. Ik krijg altijd een koekje als beloning van de dierendokter. Mijn baas moest het doen met papieren, recepten, pillen, potjes en een nieuwe afspraak.

Gelukkig gaat het weer wat beter met mijn baas. Hij heeft nieuwe zooltjes gekregen in zijn wandelschoenen. Hij staat nu een stuk beter en heeft minder moeite met lopen. Dus dat belooft wat voor de komende dagen, hoop ik. Zijn grote waterbak in de tuin is ook weer gemaakt en ik denk dat hij dat lekkerder vindt dan wandelen.