Al een paar dagen laat ik behoorlijke stink scheetjes. Mijn baas is er volgens mij bijna zelf al eens van flauwgevallen. Zelf zou ik dat ook bijna doen, maar nu weet ik ook waarom en dit was een letterlijke opluchting voor me!
De baas had niet door dat ik al een paar dagen jeuk aan m’n kont had. Het bezoek van afgelopen maandagavond vond het nodig om dit even te zeggen, maar achteraf ben ik haar wel dankbaar. De volgende dag heeft de baas de dierendokter gebeld, die knappe vrouwen in witte jassen en wat denk je? Ik mocht aan het eind van de dag even langskomen. Enige puntje van aandacht, het was een meneer dit keer en geen knappe vrouw.
Meestal moet ik op de tafel springen, maar die stond zo hoog, dat ging ik niet redden. Van de dierendoktermeneer mocht ik op de grond blijven staan. Ik ging lekker met mijn kont vanaf hem af zitten, zodat hij er niet bij kon. Mijn baas heeft samen met hem mij in een soort van wurggreep genomen en toen begon hij aan m’n poepgat te zitten. Ik vond dit echt niet tof en geneerde me dood, maar ik lag in de wurggreep met koekjes in het vooruitzicht, dus bleef ik rustig en kalm. Na flink wat duwen, trekken en knijpen kwam er een mega lucht uit m’n poepertje. Ik dacht nog, #dielucht. Toen hij klaar was, kreeg ik m’n koekje en zijn we heel snel weggegaan. Ik vond het achteraf eigenlijk helemaal niet zo erg, het was wel een opluchting. Heb nog wel wat last van stinkscheten, aldus mijn baas.
Wie ook goed poepies kon laten? Dat was Zwiep. Hij was de eerste blindengeleidehond van mijn baas. Tijdens de dodenherdenking moet mijn baas altijd even aan hem denken, omdat hij vandaag 10 jaar geleden, samen met zijn baasjes, Zwiep heeft uitgestrooid. Ik wilde hem een knuffel geven, maar hij vond een poot voldoende. Als ik maar weer buiten ging liggen, want dan stonk het niet zo. Nu hij zijn eigen mand ingekropen is, heb ik lekker alle kussens van de bank geschopt en mijn plekje ingepikt. #bedtijd #weltrusten