De laatste tijd komen we steeds vaker collega’s tegen. Zo ook deze week op Utrecht centraal station.
We waren al erg vroeg in Rotterdam afgelopen woensdag want de baas kon niet slapen en wilde graag op tijd thuis zijn. Dus alle reden om ook op tijd weer naar ons hok terug te keren. Ik doe nog een klein slaapje in de trein naar Utrecht, stap de lift in, pers ons door de menigte en de die stomme deurtjes en stap weer een lift in, richting perron C alwaar onze bus vertrekt naar het beloofde land. Vanuit mijn ooghoek spotte ik al een collega van me. De deuren gleden open en tsja, we moesten wel langs mijn collega lopen om bij onze bus te komen.
Als ik het goed verstaan had, heet die KNGF tijger Mike. Hij vond het super leuk om mij te zien. Zijn baasje moest hem weer even in het gareel krijgen. Ik was natuurlijk heel goed aan het werk, maar we hebben elkaar wel even snel en kort besnuffelt. Mijn baas wilde graag doorlopen om de bus te halen, maar die was er helemaal nog niet. Toen hij opmerkte dat ik even stond te kletsen met Mike zei hij iets van “andere hond” tegen Mike’s baasje. En wat denk je? Krijg mijn baas gewoon fan mail voor ons! Het bleek een oud bekende van de baas te zijn, meneer Vincent van I. Niet een crimineel, vroeger wel hoor, maar uit privacy overwegingen krabbelen we geen volledige achternamen. Hij is een trouwe fan van me blijkt.
Welke fan collega ga ik binnenkort ontmoeten? Mijn maatje Vester zou ik misschien morgen gaan zien, maar we blijven even thuis deze dagen. Ik moet een beetje op mijn zieke baasje passen. Hij wil weer een wedstrijdje blaffen doen denk ik. Ik sta de elektrische deken wel een keertje aan hem af.