Snackie

Ik vind dat ik soms toch echt wel even een lekkere snack verdien, maar mijn baas is het daar niet altijd mee eens.

We waren op weg vanuit Rotterdam naar huis. In de bus kwamen we meneer Merijn tegen en die ging achter de baas zitten, dus kon ik niet met hem spelen. Ik bleef dan ook maar gewoon keurig op mijn plek liggen, maar vond het wel flauw dat ik zo weinig aandacht kreeg. Baas was vanmorgen bij het weglopen al de beloning brokjes vergeten, dus nu moest ik het doen met een paar brokjes die hij snel uit mijn voerzakje gehaald had.

In Wijk bij Duurstede aangekomen stappen we netjes de bus uit en lopen we richting huis. Ik ging een bochtje om en wat lag daar voor wat lekkers? Lag het er echt op mij te wachten? Zo midden op het pad, voor het grijpen? Ik twijfelde of het in de frituur gelegen had, maar het zag er zo lekker en aantrekkelijk uit. Ik deed net alsof ik even wilde plassen en blokkeerde de baas. Die is alleen niet voor één gat te vangen en sommeerde mij om door te lopen. Ik had tenslotte al uitgebreid een nummertje 1 en 2 in Rotterdam gedaan.

Ik besloot om toch snel mijn kans te graaien en pakte het lekkers van de grond. Ik wist ook wel dat het niet mocht, dus ik kreeg al snel op mijn kop van de baas. Hij had door dat ik wat van de grond pakte. Het was die meneer Merijn die even beter keek naar wat het was en mij verlinkte bij de baas. Die drol lag er toch ook om opgeruimd te worden? Stel je voor dat iemand er in zou stappen. Vieze schoenen en zo. Ik dacht, ik help de buurt schoonhouden en ruim het even op.

Thuisgekomen kreeg ik een bakje yoghurt met knoflook. Ik heb mijn waterbak leeg gedronken en ben met een volle buik mijn mand in gekropen. Gek genoeg wilde de baas niet meer met mij knuffelen.