De baas zegt dat ik een stuk tuig ben en een stuk tuig heb. Ik snap het niet meer. We hebben even om de tafel gezeten en dit is de uitleg.
Waarom ik een stuk tuig ben? Wij hebben buren die nog wel eens doen alsof ze aan karaoke doen. Het is niets anders dan dat ze staan te schreeuwen op muziek, waarbij ze boven de artiest uit proberen te komen. Dat horen wij in huis en soms blaf ik naar ze terug, maar deze week heb ik ze ’s nachts even terug gepakt. Het was rond 03.15 en ik werd wakker. Ik draaide mij om op de bank en trof ineens de afstandsbediening van de radio en tv onder mijn kont. Snapte er al niks van, maar blijkbaar heb ik met mijn bil op de radio knop gedrukt en vervolgens op volume hoger en hoger en hoger. Verbaasd keek ik nog naar de geluidsinstallatie van de baas die ineens aan knalde op 100% nl of zoiets. Ik hoorde gestommel van boven, de baas kwam de trap af, pakte de afstandsbediening af, deed de geluidsinstallatie uit en legde de afstandsbediening weg. Je had hem overdag moeten zien joh, hij leek wel een spook zo gebroken dat hij was. Daarom vindt hij mij dus een stuk tuig.
Vanmorgen regende het en moest ik van hem naar buiten om even een nummer 1 en 2 te doen. Ondanks dat er een staking is in het openbaarvervoer, stonden er best veel mensen bij de bushalte. Ik poogde ze aan de kant te beuken, van de stoep af te duwen, maar dat ging niet en daardoor botste de baas tegen de mensen aan. Tot 2 keer toe, dus hij werd boos op me. Ik wilde snel terug naar huis, naar de brokken. Blijkbaar ben je dan dus ook een stuk tuig.
Maar een stuk tuig moet je ook letterlijk nemen. Gisteren hadden we een lange weg naar huis te gaan. We stapten keurig om 17.00 uur in de trein van Rotterdam naar Utrecht. Net na Woerden stopte de trein. De omroepinstallatie deed het niet al te best, dus we hoorden niet wat er gaande was. De baas is zo’n cybernerd, die keek gewoon even op zijn telefoon en achterhaalde dat er iets met een inzet van hulpdiensten was een stuk verder op het spoor. Dus de trein moest in zijn achteruit. Bij Gouda mochten we er uit, konden we overstappen naar een andere trein en alsnog naar Utrecht komen. Nog bedankt aan die goed Nederlands sprekende Amerikaan die ons even op sleeptouw nam. Baas en ik kennen Gouda helemaal niet. Hij bleef maar zeggen dat ik een good boy was. Op Utrecht raakte we ook even de weg kwijt. Normaal komen we niet op perron 9 en al helemaal niet aan de andere kant van het platform. De baas was zijn oriëntatie kwijt, maar dankzij een lieve mevrouw van de NS vond ik de lift. Ergens tijdens deze wereldreis maakte ik een voor de baas van gekke beweging en hij voelde letterlijk de beugel onder zijn hand doorbreken. Gevolg is dat ik nu een super flexibel tuig heb. Het loopt voor de baas wat minder soepeltjes, dus heeft hij vanmorgen maar snel een nieuwe beugel aangevraagd. De universiteit vindt mij nu ook een stuk tuig. Gelukkig kunnen we met dit tuig nog wel enigszins lopen, anders had ik weer het zware vest aangekregen.