Hallo lieve Snuitboekvrienden. Zoals Oban al aangaf, duurde het even voordat mijn vrouwtje mij hielp om een nieuwe blog te schrijven. Momenteel is mijn familie bezig met de afronding van de verbouwing.
Mijn omgeving wordt momenteel getransformeerd van een woestijn naar een steeds meer groen wordende oase. Ik ben blij dat ik over een paar weken weer vriendjes kan uitnodigen om te komen spelen in mijn park. Goh wat heb ik dat de afgelopen weken gemist!
Vandaar dat we besloten om eerst maar bij Oban te komen buurten. Jullie hebben dat uiteraard al gelezen in zijn blog. We hebben heerlijk gegeten. Oh en die kip, die rook zo lekker hè? Het is voor mij een vaste prik om Oban dingen te leren die eigenlijk niet mogen. Zo heb ik Oban geleerd hoe je kip van het aanrecht kunt proberen te pakken. Volgens baas Ruud staan Oban nooit op het aanrecht. Tja sorry hoor, maar mijn doel is toch echt om stiekem een hapje mee te kunnen eten. En het liefst zet ik Oban aan het werk, want die heeft niet de naam om alles van tafel of het aanrecht op te eten. Ik val gelijk op…
Pakketjes!
Ik weet niet of jullie Snuitboekvrienden ook zo blij worden van PostNL. Wij hebben op het dorp zo’n lieve pakketbezorger. Als ik hoor dat de bus komt aanrijden, dan sta ik gelijk op scherp.
De voordeurbel gaat! I.p.v. waaks te zijn door mijn vrouwtje te informeren dat er een vreemd persoon aan de deur staat, roep ik blij mijn vrouwtje. Als ze met mij meeloopt naar de deur, zwaai ik rustig met mijn staart heen en weer en blijf braaf wachten voor de deur. Als de deur opengaat, dan ren ik als een speer naar de bus en blijf daar wachten op mijn beloning. Er zit altijd wat lekkers in deze bus.
Ik stimuleer mijn vrouwtje daarom al een paar weken om deze foodtruck weer bij ons langs te laten komen. Mja dat werkt natuurlijk niet altijd. Ik snap het niet zo goed. Ik denk dat mijn vrouwtje niet zo’n trek heeft zoals ik.
Maar vandaag was het weer zo’n feest. Ook als we niet thuis zijn, word ik beloond op een lekker hapje. Wel moet ik soms wat langer wachten op mijn beloning, maar dat vind ik echt niet erg!
