Vorige week zaterdag was er een feestjes bij ons thuis. Mijn vrouwtje en mensenpuppy, zijn een jaartje ouder geworden. Ze vonden het weer eens tijd voor een party.
’s Ochtends ging mijn vrouwtje naar de winkel om de versnaperingen en borrels voor het feestje te halen. Uiteraard kwam ze weer eens aan de late kant thuis, ze blaft in de supermarkt soms te lang bij, met haar soortgenoten…
Ondertussen had mijn baas de tuin gereedgemaakt voor een feestje. De barbecue, slingers, statafels, partytent, alles stond al klaar toen mijn vrouwtje terugkwam van de winkel.
De eerste visite druppelde binnen. Ik zat geduldig te wachten, maar mijn beste vriend Oban kwam steeds niet. De cadeautjes en borrels werden uitgedeeld, waar bleef mijn vriend nou?
Broem, vroem BAM!
Mijn vrouwtje kreeg een telefoontje en was opeens op haar eigen feestje verdwenen. Er was iets met het vervoersmiddel van Oban. Alles was gereserveerd, maar kennelijk was het vervoersmiddel kwijt, te laat, kapot of vergeten? Het was voor mij een raadsel.
Oban moest daarom met een heel langgerekt geel-blauw vervoersmiddel naar het feestje komen. Alleen er was één probleem, mijn vrouwtje moest naar dat ding toe, terwijl normaal dat ding voor ons huis stopt. Tja, ik was wel even het spoor bijster, toen mijn vrouwtje met Oban en zijn baas aankwam :). Dat gebeurt namelijk nooit!
Na een enthousiaste begroeting vertelde Oban mij, dat hij mijn vrouwtje herkende aan het geluid van een afslaande motor. (Iets met gehaast de auto uitschakelen in een verkeerde versnelling). Verder pastte de meegenomen bagage niet in de kofferbak en moest hij opgevouwen in de auto zitten. Door de reis was Obans Hondenbiertje ook nog gesneuveld. Wat een pech had hij!
Desalniettemin was Oban blij dat hij toch naar het feestje kon komen en mijn vrouwtje was op haar beurt blij met de prachtige fles wijn!
Hap Slok Weg
Nadat iedereen een borrel kreeg en gezellig aan het kletsen was, stak mijn baasje de bbq aan. Heerlijke broodjes met Pulled Chicken en Kip-saté stokjes werden uitgedeeld. Ook salades en stokbrood ontbraken niet, we werden overal in voorzien.
Mijn vriend liep slinks tussen de visite door en af en toe hoorde ik gehap en “foei, nee!” Mijn vriend probeerde elke keer eten te bietsen of stiekem weg te pakken. Tja, hij heeft net als ik Labrador bloed en eten is nou eenmaal heel belangrijk voor ons. Mijn vriend kreeg zelfs een standje en moest aan de lijn bij zijn baas blijven.
En ik? Ik gedroeg me heel braaf. Ik heb alle mensenpuppy’s vermaakt door met ze te spelen. Tikkertje, pak mijn speeltje dan als je kan, lummelen en voetballen. De hele dag was ik blij en in beweging. Er was elke keer wel iemand die met mij wilde spelen. Als ik even lief keek, dan konden ze het ook niet laten.
Chillen In Het Bubbelbad
Nadat de visite weg was, doken mijn baasjes, mijn mensenpuppy’s en Ruud in een bak met water. De mensenpuppy’s wilden hun discolampen nog graag in het donker testen, dus dat hebben we maar gedaan. Onder het genot van een borreltje en zeer slechte meezingers…
Baas Ruud was welgeteld nog geen twee seconden uit het bubbelbad en werd alweer opgeroepen door zijn vervoersmiddel. Was de heenweg het vervoersmiddel veel te laat, was de terugweg het vervoersmiddel veel te vroeg… Deze dag konden Oban en ik er even geen poot op trekken.
The Day After; De Kater Komt Later?
De volgende dag was ik zo moe van het spelen, dat ik moeite had om van mijn kussen af te komen. Ik heb het de hele dag rustig aangedaan en veel geslapen. Nadat ik goed uitgerust was, heb ik mijn resterende Hondenbiertje (Snuffelbier) van Oban nog opgedronken en dook ik wederom lekker mijn kussen op.
Toen ik na het biertje genoeg had bijgeslapen, kwam geheel onverwachts een kater langs. Ik heb het niet zo op katers, dus ik zette een sprint en blafte hem, zo luid als ik kon, mijn erf af.
Met een luid geblaas en gemiauw, verliet hij mijn park en bleef de kater, the day after, gelukkig bij mij weg. Daarna heb ik de hele avond tevreden en ongestoord verder kunnen slapen. Wat heb ik een leuk en gezellig feest gehad!
