Auteur: Joya

Beste allemaal, jullie moesten zoals Oban al schreef, een poosje wachten op een blog van mijn poot. Ik ben een beetje van de wereld, want mijn hok wordt verbouwd. In een korte tijd, heb ik mijn baasjes geholpen om hun spullen over te brengen naar mijn tijdelijk onderkomen.

Phoe, wat waren de afgelopen weken hectisch. Ik heb mijn baasjes nog nooit met zoveel spullen zien sjouwen, slepen en gooien. Alles ging het huis uit! Nee echt waar, nu staat niets meer in het huis.

De afgelopen weken waren alle kamers, bezaaid met dozen. Ik keek mijn vrouwtje verbaasd aan. Ik was benieuwd naar haar plan. Met mijn staart omhoog en een wat opgewonden, liep ik in mijn vertrouwde hok, achter mijn vrouwtje aan. “Tjonge waarom doet zij zo raar?” “Ze lijkt bijna geen oog meer te hebben voor mij.” “De dozen eisen al haar aandacht op.” En de stapels dozen werden alleen maar hoger en hoger.

Een paar dagen later werd het pas echt serieus, toen ging mijn baas zich er mee bemoeien. Hij haalde alles weg. Ik zag dat alles, voorbij mijn neus, het huis uitging. Mijn zachte snurkbank ging de kar op en mijn mand en al het andere ging de auto in. Mijn zachte kussen, mijn vloerkleed en mijn mand. Alles ging weg!

Hoe vrolijk ik een paar dagen geleden nog door het huis liep, hoe vreemd ik alles nu vind. Ik begon te twijfelen… “Ik wil eigenlijk wel mee met die spullen, dacht ik.” Ik heb geleerd, dat als spullen in de auto gaan, mijn baasjes vaak leuke dingen plannen. Ik besloot daarom meerdere keren in de kar en in de auto te springen. Kijk baasjes, ik wil zijn, waar de spullen ook zijn! Daar is het vast leuk! Leuker dan hier!

Verder zijn er vreemde mensen rond mijn hok. Ik word elke morgen wakker van hun herrie. Ze zijn wel heel aardig. Ik begroet ze meerdere malen per dag met mijn liefste snoet. Af en toe krijg ik een aai van hen en dat vind ik helemaal oké. Maar echt dat lawaai! Bonken, boren, timmeren, zagen en schuren. Grote enge machines, het lijken wel dino’s. Nog een reden om mee te gaan met de spullen, dacht ik. “Weg van de rommel en het lawaai”

Vlak bij mij woont mijn vriendin Lotje en bij Lotje woont de baas van de baas, een soort oppperbaas. Samen met vrouwtje liep ik naar Lotjes hok. Eenmaal daar, rook ik een bekende geur! “Ah, hier zijn de spullen!” “Wat een feest!” “Dit wordt dus tijdelijk mijn onderkomen”, dacht ik. Ik keek rond, ik zag mijn bal, mijn deken, mijn brokken en koekjes. Ik was oprecht opgelucht en blij en begon met mijn staart te zwieren.

Ik heb de opperbaas beloofd dat ik bij hun niet op de bank zal snurken en dat ik mij goed zal gedragen de komende tijd. Of mij dat lukt, dat lezen jullie vast in een volgend blog. Maar wel alles op z’n tijd.

Oh en of ik nu terug wil naar mijn huis? Ik heb vandaag even gekeken. Al mijn geurtjes zijn weg en het is koud. Dus uh nee, voorlopig blijf ik lekker bij mijn vriendinnetje wonen! Ik word verwend, mag slapen bij mijn baasjes en ik kan de hele dag, mijn eigen taal spreken. Hoe fijn is dat! Enuh Oban, we zien elkaar snel weer. Mijn baasjes zijn weer normaal aan het doen! Wordt vervolgd…

Gisteren was het mijn dagje wel! Het nieuws zei dat het zeer warm werd. Dus ik zette mijn liefste snuit weer op bij mijn vrouwtje en baas. Het zwembadje is leuk, maar ik wilde vandaag op avontuur en mijn horizon verbreden.

Mijn mensenpuppy’s hadden allemaal ballen en waterspeeltjes in een tas gestopt. Handdoeken er in, koelbox en tent mee. Hé en daar gaat ook de tas mee met een sup! Oh yes, we gaan op avontuur!

Toen we aankwamen en de kofferbak openging, spong ik er uit en binnen 1 seconde lag ik het water. Wat een vrijheid! Samen met de mensenpuppy’s zwom ik heerlijk veel baantjes. Ondertussen probeerde mijn vrouwtje met al haar spierkracht de sup op te blazen. Dat duurde wel lang hoor, dus moest mijn baas met zijn spierkracht even helpen. (tip: een compressor is heel handig).

Na wat uurtjes ronddobberen, waren er uiteindelijk alleen nog honden met hun hondenbaasjes over op het strand. In overleg tussen de hondenbaasjes mochten we lekker vrij over het strand rennen. Er waren mensenbaasjes en honden die met de bal speelden. Ik kon het niet laten en wilde laten zien dat ik echt de snelste ben.

Inmiddels had ik vriendschap gesloten met een blonde labrador Coco. Coco had iets, wat ik niet bij me had en heel graag wilde. Ik sloot een deal. “Als ik jouw bal mag, dan mag jij mijn bot”. Coco stemde in! Dus ik ruilde mijn bot voor een bal en had leuk speelplezier! Lieve Oban toch blijf jij wel mijn allerbeste vriend hoor!

Op weg met de sup

Daarna was het tijd voor de sup. De mensenpuppy’s en mijn baas supten om en om een stukje. Blij zwom ik er achteraan. Wat leuk zeg! Waar gaan we heen? Wat gaan we doen? Inmiddels weet ik hoe het werkt. We hebben een jaar geleden getraind met deze plank en al een aantal kleine drijfmomentjes gehad.

Toen het rustig was, wilde mijn vrouwtje suppen met mij, maar ik moest eerst even rustig worden. Ik was te enthousiast geworden van de ballenspelletjes. Mijn vrouwtje riep me bij haar en ik begon flink op mijn bot te kauwen. In mijn ooghoek zag ik een ander hondenbaasje ook op een sup springen en het water op drijven.

Eenmaal klaar met kauwen, was ik rustig genoeg om focus en aandacht te hebben voor de sup. Omdat we nog niet ervaren zijn, drijven we gewoon langs de kant in ondiep water, waar mijn vrouwtje kan staan. Langzaam breiden we dit uit naar langere stukken. Het is echt een heel gaaf gevoel en je kunt op de plank heel ver kijken (naar zwanen en eenden).

Tips en tricks

Wil je net als ik, ook jouw horizon verbreden op de sup? Hierbij nog wat tips van mij:

1. Maak van water je beste vriend. Ga lekker zwemmen!
2. Laat je baasje een stabiele en brede beginners sup kiezen met voldoende grip.
3. Zorg er voor dat je baasje kan suppen.
4. Laat je baasje een speciale hondenmat of yogamat voor op de sup kopen en knip je nagels, zodat jullie nagels de sup niet beschadigen.
5. Oefen thuis met de sup; gewoon in de woonkamer of buiten en leer nieuwe commando’s en aanwijzingen. (Commando’s “blijf” en “zit” onder de knie hebben, is handig). Vraag om lekkers als je dit goed doet.
6. Pak je rust en kies een rustige omgeving om te oefenen in ondiep water. Drijf een beetje heen en weer. Paddel een beetje heen en weer. Suppen moet leuk zijn, doe alles rustig en dwing jezelf niet en laat je ook niet dwingen. Vraag om lekkers als je ontspannen op de plank zit.
7. Leer dat je alleen van de sup mag springen op bijv. commando “vrij”. Vraag om lekkers als je dit goed doet.
8. Veiligheid boven alles! Als je erop uit trekt, zorg dat jouw baasje en jij een zwemvest aanhebben!

Niet noodzakelijk maar wel handig:

Om te voorkomen dat je baasje al kapot is na het oppompen van de sup, is het handig om een compressor te hebben :). Alle energie kan jouw baasje dan stoppen in de begeleiding van jou.

Gisteren was het weer zo ver. Oban en zijn baas kwamen bij mij op bezoek. Mijn vrouwtje had de boodschappen al een dag eerder gedaan, dus de visite kon iets vroeger op de dag komen.

Door de verbouwing is het volgens mijn vrouwtje een chaos, maar voor mij is het een heel mooi speelterrein geworden. Bergen, zand en water. Het is voor mij de perfecte combinatie. Dus ik nodigde Oban uit voor een Beachparty in de bergen!

Daar ging de bel. “Yes daar zijn ze,” dacht ik. Vol enthousiasme begroette ik Oban en zijn baas. Ik liep met baas Ruud mee, want ik wist dat er wat voor mij, in de tas zat. Kwispelend bleef ik rustig wachten (ahum) tijdens het uitladen van lekkere sapjes voor de baasjes! “Hèhè eindelijk daar is ie, een bot voor mij!”

Binnen 5 minuten had ik dat hele bot op. Tijd om te spelen! Ik duwde mijn poot op Obans kop, als reactie kreeg ik een poot om mijn kop, ik deed mijn billen en staart in de lucht en racen maar! Na het spelen gingen we samen op pad, het park in. Tijdens onze wandeltocht vond Oban het nodig om al mijn plasjes weg te vegen en een drol op mijn terrein neer te leggen. “Volgens mij heeft hij nog nooit gehoord van manieren”, dacht ik. “Heeft hij dat niet geleerd van zijn baas?”:)

Na het spelen wilde ik afkoelen. Mijn vrouwtje zette het speciale hondenbadje klaar voor ons. Tijd voor een beachparty! Ik ging er al vast in liggen en trok een snuit alsof ik aan het zwemmen was. Oban lachte mij uit, want er zat nog geen water in het badje. Hij vond het zo dom dat ik deed alsof ik afkoelde en zwom.

Ik was een beetje gepikeerd en dacht: “als je me uitlacht, dan vraag ik mijn vrouwtje om de tuinslang”. Mijn vrouwje pakte de tuinslang en binnen één seconde zag ik Oban in paniek naar binnen rennen. Ik had iets ontdekt, Oban is bang voor tuinslangen!

Ondertussen lagen mijn baasjes in een grote bak met water, ik in de mijne en mijn mensenpuppy’s probeerden Oban te overtuigen om ook te gaan zwemmen. Helaas, wat ik en de mensenpuppy’s ook probeerden, Oban wilde me niet vergezellen in het zwembad. Een beach- of poolparty is niets voor hem.

Eenmaal afgekoeld stak mijn baas de BBQ aan en was mijn vrouwtje kleine voorgerechtjes aan het maken. Tijdens het afwassen pakte Oban nog stiekem de theedoek uit de keuken. “Zie je echt geen manieren.” “Dat mag ik echt niet…”

Na het eten heeft baas Ruud nog trekker gereden. Oban vond het maar gek. Waar gaat de baas heen op dat rare ding! Ik snapte echt niet waarom Oban zo hysterisch deed. Ik merkte goed dat Oban niet van het platteland komt. Bij ons is het heel normaal om op trekkers te rijden!

Nadat de mensenpuppy’s zich hadden ontdaan van zand, modder en rook, hebben we nog een kaartje gelegd. Oban en ik waren knockout door al het gespeel en indrukken. Samen lagen we onder de tafel te pitten. Daarna kwam de taxi al en ging Oban weer naar huis. Met een teleurgestelde blik keek ik hoe Oban de taxi insprong. Dag maatje, tot de volgende keer!

Eergisteren moest ik van mijn vrouwtje in bad. Ze vond dat het tijd was voor een grote kam en poetsbeurt. Ik hoop dat het ergens goed voor was, want ik vind het niet fijn dat ik naar bloemetjes ruik! Ik heb mijn vrouwtje de hele avond verontwaardigd aangekeken. “Hoe kun je dit nou doen, mijn vertrouwde geur, van me afnemen”!?.

Gisteren was het een feestelijke dag! ’s Ochtends heb ik mijn vrouwtje, samen met de mensenpuppy’s, ontbijt op bed gegeven. Ik heb haar gefeliciteerd met een knuffel en een lik van mij, voor haar verjaardag!

Daarna haalde mijn baas de hoedenplank uit de auto. Ik wist zeker dat ik mee mocht. De auto werd volgeladen, ik zag een sup, een tas met eten en een tas zwemspullen voorbij komen… Yes! We gaan naar het water toe. Op het moment dat ik dit dacht, werd ik op mijn plekje gestuurd en ging mijn familie zonder mij weg.

Mijn familie ging naar Wapenveld om vriendinnetje Francine op te halen. Zij was toevallig in de buurt en wilde als verrassing op mijn vrouwtjes verjaardag komen!

Toen mijn familie terug was, begroette ik Francine blij met mijn snuit. Ik had haar heel lang niet gezien, dus ik kwispelde mijn staart er bijna af!

Hup haar koffer in de achterbak, er was nog een klein beetje ruimte voor mij, dus snel sprong ik naast alles spullen en nam plaats. Met de wagen volgeladen kwamen we aan! Ik zag inderdaad veel water, maar ook mijn lieve vriendinnetje Lotje! Het was echt een feestje.Vandaag mocht ik een dagje kapitein zijn. Dus de trossen los en daar gingen we! Heerlijk varen! Schip Ahoy!

Ik bewaakte de boot goed en nam de rol van de opzichter op mij. Maar ohw wat vond ik het leuk! Met mijn oren in de wind zat ik op de punt en keek ik naar het water en voorbij vliegende vogels, eenden en zwanen.

Toen we weer terug waren in de haven, speelde ik een variant op het spel apporteren met mijn mensenpuppy. Ik zat achter op de boot en gooide elke keer de bal in het water. De mensenpuppy’ s die zwommen, mochten de bal weer terug brengen naar mij. Haha, een keertje de omgekeerde wereld. Ik twijfelde een aantal keren om in het water te springen, maar omdat ik niet goed kon inschatten hoe diep het water was, durfde ik het toch niet.

Na een hele dag waterpret was ik wel erg moe. ’s Avonds brachten we onze vriendin naar de trein richting Den Haag. Eenmaal thuis kon ik lekker bijtanken op de bank. Het was een fantastische dag!

Zoals Oban al zei, ik heb het een beetje druk met het verbouwen van mijn hut. Daardoor ben ik elke dag aan de klus en tussendoor is mijn vrouwtje druk bezig met gezin, werk en school. Ja, school voor mij :). Om een goed AAI-team te blijven, gaat mijn vrouwtje af en toe naar school, om te leren hoe ze mij het best kan begeleiden tijdens therapiesessies met kinderen. Momenteel doen we de cursus-READ van stichting AAI-maatje. Daar hebben we twee hele professionele begeleidsters, waar mijn vrouwtje en ik veel van kunnen leren. Hier volgt mijn ervaring van een schoolopdracht die ik mocht doen.

Op weg met autopech

Afgelopen dinsdag ochtend was het een ochtend zoals ieder ochtend.Tenminste dat dacht ik. Uit bed, standaard rondje, mijn mensenpuppy’s pakten hun tassen en gingen weg met de baas. Ik bleef alleen samen met vrouwtje. Maar er was iets anders. Mijn vrouwtje maakte een extra wandeling met mij. Verrast keek ik op, wat gaan we doen?

Ze pakte een tas in met een bot, een speeltje, snuffelmat, mijn waterbak, koekjes en ze nam een heel groot kleed mee. Ondanks dat ik nooit meega met haar auto, (ik ga altijd met de auto van de baas) stond ik al kwispelend bij de deur van haar super toffe rode bolide. Ik wist dat ik mee mocht. Maarja waar naar toe?

Mijn vrouwtje deed de stoel helemaal naar achteren om plaats voor mij te maken. Met mijn blije snuit stapte ik in de auto. Tja, dit ding is wel iets kleiner en ouder dan die van de baas. Sleutel in het contact. Vol verwachting… daar gaan we…, maar helaas de bolide wilde niet starten ofzo. Mijn vrouwtje werd een beetje hysterisch, want ze had een afspraak met mij ergens. Dus riep ze de baas er bij.

De baas kon er ook niet veel aan doen. Ik moest daarom met de auto van de baas naar de afspraak. We kwamen (15 min. te laat) aan op locatie. Kwispelend sprong ik de auto uit en snuffelde overal. Mijn vrouwtje liet mij de buurt goed verkennen.

We kwamen uit bij een gebouw met heel veel mensenpuppy’s bij elkaar. Zo veel bij elkaar heb ik nog nooit gezien. Wat is dit joh? Ze waren allemaal heel braaf en bleven netjes bij me vandaan zoals afgesproken. Ik kon het gebouw en de ruimte hierdoor rustig op mijn gemakje verkennen. Daarnaast mocht ik 15 min later beginnen. Ik had dus alle tijd.

Lezen met mensenpuppy’s

In de ruimte zette mijn vrouwtje alles klaar. Mijn oranje kleed werd helemaal uitgerold. We oefenden eerst even op het kleed. In alle rust nam ik plaats in de ruimte. Na wat koekjes en gesnuffel ging de deur open. Hey! een mensenpuppy! Leuk! Spelen! Ik zei vriendelijk “hallo” en ik vroeg waar hij vandaag kwam. Ik vond hem wel aardig. Mijn vrouwtje deed de kast open en ja in de kast had ik nog niet gekeken.

Daar lagen allemaal nepspinnen en slangen. Ik speelde kort met deze speeltjes. De spin vond ik een beetje gek, maar de slang die vond ik echt leuk! Trots liep ik er mee rond in mijn bek en showde het aan de mensenpuppy en mijn vrouwtje.

Ik kreeg wat lekkers op het kleedje en mijn vrouwtje richte een groot raar oog op mij. Ja en toen moest het allemaal goed hè? Ik moest braaf liggen. Eerst kon ik mijn rust niet vinden. Een rare ruimte en dan ook nog stil liggen terwijl ik normaal altijd speel met de mensenpuppy’s!

De mensenpuppy pakte een boek en liet het aan mij zien. Kort snuffel ik er aan. Wat is dat nou weer! Oh het gaat open en dan begint de mensenpuppy te blaffen. Eerst wend ik mijn blik af. Ik weet niet zo goed wat de bedoeling is. Na wat vriendelijke woorden van mijn vrouwtje begin ik te kwispelen en het te snappen.

Er wordt gevraagd wat ik vind van het geblaf en of ik de plaatjes ken. Of ik een pen heb of een boef ben. Ik probeer af en toe voorzichtig een blik te werpen in het boek. Na wat gekriebel en gelag later, werd ik wat slaperig van het gesmoezel. Ik besloot lekker weg te dommelen, maar ik probeerde wel met één oog en oor wakker te blijven, voor als we toch nog een leuk spelletje gingen doen. Na afloop mocht ik lekkere koekjes zoeken in mijn snuffelmat.

Eenmaal klaar met deze twee blafsessies liep ik nog even door de school en begroette ik een paar andere mensenpuppy’s. Ik vond dat tot verbazing van mijn vrouwtje interessant en leuk! Volgens mij heb ik een goede indruk achtergelaten op de school, want de mensenpuppy’s vroegen vandaag waar ik was gebleven? Ik heb voorzichtig gesolliciteerd naar een baan voor een uurtje per week. Met dit zakgeld kan ik natuurlijk wat extra koekjes kopen :).

Verder heeft mijn vrouwtje via dat ding met dat oog er op, mij toegestuurd naar de begeleiders van stichting AAI-maatje. We wachten op feedback, maar ik denk dat oefening baart kunst, vertrouwd raken in de ruimte en vertrouwd raken met de materie voor ons het belangrijkst is om een voorleesteam te kunnen zijn. Dus ook wij willen graag leeskilometers maken!

Wordt vervolgd!

Hallo allemaal, daar ben ik weer met een blogje van mijn poot. Ik ben de afgelopen weken heel druk geweest en zal jullie mijn belevingen hier samenvatten.

Nu het weer mooier wordt en ik veel buiten speel, heb ik vaker last van bloedzuigende irritante monsterbeestjes. Ik snap ook niet waarom die dingen altijd mij moeten hebben. Toen ik weer met een treurige blik voor mijn vrouwtje stond, wist mijn vrouwtje al hoe laat het was. Ik had weer last van een kleine bloedzuigende monstertjes. Hup, ik liep al naar de bak waar een soort bloedzuigende monstertjes uittrekpen in ligt. Braaf blijf ik zitten en “klick” ding er uit.

Ik was het zat en spoorde mijn vrouwtje aan om een oplossing voor mij te zoeken! Ik wil vrij in de tuin spelen, zonder bedreigd te worden door die stomme bloedzuigende monsters die graag op mijn huid willen zitten.

Na wat Googlen kwam vrouwtje op een “natuurlijke tekenband”. Klinkt beter dan al dat andere spul, dat ik normaal krijg, vond ik. Mijn vrouwtje keek nogal sceptisch naar het beeldscherm en geloofde er in eerste instantie niet echt in. Maar ze besloot: “niet geschoten is altijd mis.”

Vervolgens pakte mijn vrouwtje een meetlint en deed deze om mijn hals om te beoordelen hoe breed ik ben. Maat L had ik nodig vond ze. Vervolgens mocht ik de kleur uitkiezen. Ik dacht aan turquoise, blauw, bruin. Een beetje een indianen kleur. Tja, stiekem voel ik me toch nog steeds een beetje wolf:).

Twee weken geleden kwam de band aan. Hij staat mij super mooi vind ik. Hij zit lekker en ik heb er geen last van. Ook als ik met water speel kan ik hem gewoon omhouden. En weet je? Het is dus natuurlijk ook nog. Niet schadelijk voor mij, het milieu of mijn mensenpuppy’s.

Nu draag ik de band al meer dan twee weken en ik ben er super trots op. Ik heb sinds deze week geen bloedzuigende monstertje meer in mijn huid gehad. Normaal had ik er elke dag wel 1 of twee. Zal het toch werken? Mijn vrouwtje zegt: “wordt vervolgd”.

Waterpret

Verder ben ik de afgelopen dagen heel druk geweest met water. Ik ben en blijf een echte waterhond. Samen met mijn mensenpuppy’s bouw ik mijn park om naar een super cool waterpark! Sproeiers, modder, waterbakken, heerlijk! Ik geniet volop! Zo erg dat ik jullie soms vergeet te vertellen hoe leuk mijn leventje is.

Dus Oban, Joep of wie dan ook. Mocht je graag een zwem/waterdate wensen, dat kan geregeld worden hoor!