Auteur: Joya

Zo wat een heerlijke vakantie was het! Een week langer dan normaal! Mijn vrouwtje had haar praktijk dicht, dus ik hoefde 3 weken lang niets te doen.

Mijn vrouwtje liet mij vanmorgen uit langs onze vaste route, maar ik wist al dat er iets gaande was. Ik wilde mijn ronde niet afmaken, want ergens in de verte hoorde ik geluiden van het ding dat blaadjes in de lucht blaast.

Als ik heel veel blaadjes op de grond zie, dan worden mijn baasjes druk, druk, druk… Ja en ik, een echte enthousiasteling, word dan ongeduldig (zoals je kunt lezen onder, over mij, is dit een typisch karaktertrekje van mij). Nou daar ging ik, vier poten stijf en met al mijn gewicht in de lijn, de andere kant op. Ik wil gewoon terug naar huis, want mijn familie gaat iets leuks doen! Mijn vrouwtje vond toch echt dat ik mijn ronde moest afmaken. Na wat sjorren, besloot ik om mijn ronde netjes te lopen, maar dan wel met een gehaaste pas!

Jaaa, zie je wel ik heb gelijk! Met een sprint sta ik bij de voordeur en eenmaal binnen, race ik door naar de achterdeur. Ik kijk omhoog en… yes de clip staat de andere kant op! Hah! Ik kan de deur dus zelf openmaken! Met een paar rammen op de deurklink, maak ik de deur open om vervolgens mijn race voort te zetten in de achtertuin.

Overal dwarrelen blaadjes. En dat ding dat lawaai maakt, doet mij helemaal niks…Samen met mijn mensenpuppy’s leg ik de baadjes overal neer. Of uh zoals mijn baasjes zeggen: “verspreiden op de verkeerde plekken”. De mensenpuppy’s vonden mijn Kongbal en touw terug die ik in de zomer ergens had verstopt. (Ik dacht eigenlijk dat ze deze weg hadden gegooid, want soms verdwijnt er wel vaker wat in een grijze bak).

Als alle blaadjes op grote bergen liggen, worden ze in een heel groot ding met wielen geschept en dan mag ik meehelpen met de blaadjes wegbrengen. We gaan dan naar een nog grotere berg! In deze berg mocht ik heerlijk snuffelen en vond ik nog een paar snoepjes die mijn vrouwtje verstopt had . Alhoewel, de tamme kastanjes uit de tuin, smaakten mij ook prima. Net zoals de frambozen en appels! Ssssttt niet verder vertellen hoor, dat ik het was…

Na een dag rennen, sjorren, trekken, spelen en mijn buikje vol, ben ik toch echt moe geworden. De rest van de dag heb ik heerlijk op de bank liggen snurken.

Tijdens mijn baantje als therapiehond, mag ik vaak leuke spellen doen met mijn vrouwtje en een van de mensenpuppy’s die zij helpt met leren blaffen en zelfvertrouwen krijgen.

Een tijdje geleden had mijn vrouwtje een hele bijzondere behandeling gepland. We mochten heerlijk in de achtertuin spelen, wat ik fantastisch vond! Ze had allemaal dingen in de tuin neergezet; een tunnel waar ik doorheen mocht sjezen, paaltjes waar ik tussendoor moest rennen (wat ik nog wel heel eng vind hoor, straks bots ik), een hekje waar ik overheen moest springen en tot slot een krukje waar ik op moest gaan zitten.

Het eerste wat mij te binnen schoot toen ik vrouwtje dit zag op bouwen was natuurlijk SNOEPJES! Ik doe alles voor snoepjes, rennen, springen, rondjes draaien, rollen, echt alles. 

Toen de mensenpuppy er was voor de behandeling kreeg ik mijn tuigje om en was ik compleet gefocust. Mijn vrouwtje legt aan de mensenpuppy uit, dat hij met mij mee moet lopen en commando’s moet geven. Als ik alle obstakels getrotseerd heb, mag ik een snoepje. De mensenpuppy was heel lief en kon gewoon mijn gedachtes lezen, ik kreeg niet aan het einde een snoepje, maar hij gaf hem gewoon stiekem halverwege al. Kijk, dat noem ik nou service. 

Na een paar keer oefenen wist de mensenpuppy precies hoe hij mij over de obstakels moest leiden. Daar gingen we. Door de tunnel, tussen de paaltjes door, over het hekje heen en op het krukje. Het ging super!

Mijn vrouwtje en ik hebben zo samen de mensenpuppy geleerd over de voorzetsels door, tussendoor, overheen, en op. Ook de mensenpuppy werd aan het einde van de behandeling beloond. Dat doen ze met stickers.. Gek he?. Die kun je toch niet opeten, wat heb je er dan aan…

Zo nu hebben jullie een beetje een beeld van mijn werk! Maar meestal ben ik natuurlijk gewoon “hond”. Binnenkort meer over wat ik beleef op herfstachtige dagen, zoals afgelopen week. Zo gauw ik blaadjes op de grond zie, worden mijn baasjes een beetje tja… uh… druk :).