Categorie: Oban

Regelmatig krijg ik de vraag hoe het met Joya is. Ze heeft zelf al even niets meer van zich laten horen. Dit is waarom.

Ze heeft een potenblock, ook wel writersblock op het moment. Haar hok is leeggehaald, deels gesloopt, allemaal nieuwe muren, deuren en kozijnen en er lopen de hele dag door vreemde mannen met gereedschappen door haar hok. Uit veiligheid is ze tijdelijk ondergedoken bij de baasjes van haar baas. Aangezien dat schuin aan de overkant van haar eigen hok is, heeft ze nog wel zicht op haar hok, maar waar ze nu zit, zit ze prima.

Ze hoopt met een paar maanden toch eigenlijk wel weer terug te kunnen naar haar eigen vernieuwde hok. Dan zal zij dikke maatjes worden met de vernieuwde vloerverwarming. En als de baasjes er niet zijn, kan ze helemaal rond het kookeiland op jacht voor wat lekkers. Het zal mij benieuwen of ze straks weet hoe de vuilnisbak open moet. Dat is hier hetzelfde als wat zij krijgt, maar mij is het tot nu toe nog niet gelukt om dat ding open te krijgen. Het deurtje hangt al wel wat scheef hier, maar dat komt echt niet door mij.

Jullie zullen dus even moeten blijven afwachten. Ze komt echt wel weer met een mooi verhaal. Waarschijnlijk met modder vette dikke filmpjes van haar nieuwe hok als dat straks een keer af is. Je mag haar altijd een kaartje sturen.

Ik hok nu al bijna een jaar met deze baas, maar ik zou wel toe zijn aan een leuke meid ofzo in huis hoor. Niet alleen voor mijzelf, zodat ik ook eens ergens anders mee kan knuffelen, maar ook voor mijn baas.

Mijn baas is er denk ik ook aan toe. In een 1 op 1 gesprekje hadden we het er laatst over en hij is al heel lang alleen zegt hij. Waarom hij ook hoog nodig toe is aan een nieuwe meid? Hij heeft de laatste tijd veel wisselende contacten in bed, maar het eindigt steeds met ruzie. Dan hoor ik hem weer vloeken, tieren en komt hij weer naar beneden om even wat te drinken. Als ik hem dan even een knuffel geef, is hij weer blij volgens mij, maar 5 minuten later heeft hij weer gedoe op de slaapkamer. Wat blijkt? Hij kan niet tegen muggen. Die beesten vallen steeds hem lastig, dus als hij nou een leuke meid in zijn bed krijgt, vallen ze hopelijk haar lastig en niet hem, dan is mijn baas weer blij en kan hij weer lekker doorslapen. Heb ik ook profijt van, een vrolijke baas. Afgelopen week is hij zovaak lastig gevallen, door die beestjes, hij ligt nu alweer te snurken op de bank.

Voor mij zou het ook leuk zijn, een nieuwe meid in huis. Iemand waarmee ik kan spelen, knuffelen, die mij stiekem kan voeren met lekkere koekjes en zo. Van mijn baas krijg ik momenteel helemaal geen tussendoortjes. Ja, alleen als ik aan het werk ben en het goed doe, dan krijg ik een koekje, uit eigen doos.

De meid die nu bij ons in huis is, daar blijk ik allergisch voor te zijn. Ik heb haar nog niet gezien, wat ze is vergaan tot stof, maar volgens de uitslagen van de bloedonderzoeken, ben ik allergisch voor die huisstofmeid. Dus, kom maar door met een nieuwe meid of teef. Ik kan haar wel aan. Wie meldt zich? Je moet wel een beetje lief zijn voor mijn baas natuurlijk.

Noot van de baas: ik blijk meid niet goed begrepen te hebben. Huisstofmeid is wat anders dan een vrouwelijke schoonmaakster. Ik krijg een nieuwe mand en hopelijk heb ik dan minder last van die huisstofmeid. Ik klapper met mijn oren, krabbel veel en moet veel niezen. Hopelijk ben ik daar straks vanaf.

Mijn baas zegt dat het een stapavondje heet, maar ik heb weinig gestapt. Wel een dansje gedaan met wat leuke teefjes, dat dan weer wel.

We begonnen bij meneer Wilfred. Daar komen we wel vaker en ik ken mijn plekje, achter aan de bar. Al snel kwam de eerste afspraak, mevrouw Mirelle. We zijn uiteindelijk op het balkon beland met snacks, maar ik moest het doen met een brokje uit de baas zijn broekzak. Ik zit nog steeds op water, brokken en bonen. Snap niet waarom hij niet boontjes als beloning voor me in zijn broekzak doet.

We zijn vervolgens verder gegaan naar meneer Richard. Meneer Foppe was er ook nog even en die speelt graag met mij. Zijn vrouwtje Jolanda was er net vandoor, dus die heb ik gemist. Er zat ook een meneer die al lang de weg kwijt was en die maakte me toch een herrie. En toen was daar ineens mevrouw Sam, de tandarts assistente die altijd de tanden van mijn baas moet poetsen als hij in de stoel ligt. Zij is leuk, want zij geeft mij echt veel aandacht. En ineens was daar ook mevrouw Christianne, daar waren we afgelopen week nog. Mijn baas deed en drankje en ik heb haar woonkamer even afgesnuffeld (en wat opgeruimd voor haar), want zo ben ik, hulp in de huishouding.

Uiteindelijk stond de baas op en ik dacht, we gaan naar huis, maar nee hoor. Buiten gekomen stond mevrouw Christianne weer en die heeft ons verleid om nog even bij haar tafeltje aan te schuiven. Daar waren nog 2 leuke mensen. Meneer Sander, de barman, wist precies wat mijn baas lekker vond. Hij had toen we naar binnen moesten een fijn plekje voor me gemaakt, in het hoekje, zodat niemand over mij kon struikelen. Na nog wat biertjes besloot ik dat het tijd werd om naar huis te gaan. Mevrouw Christianne liep gezellig met ons mee. Thuis heb ik de baas nog even lekker geknuffeld en zijn we lekker gaan slapen.

Vanmorgen kwam de baas helemaal suf beneden en zei dat we een nieuw huisdier hebben. Ik heb gezocht naar die kater, maar kan hem echt niet vinden. Hij zit blijkbaar alleen tussen de oren van mijn baas. Stiekem ben ik ook wel een beetje gaar, dus gaan we vandaag lekker veel op de bank liggen slapen gok ik.

Een lekker lang weekend, lekker weer en lekker veel geslapen. Mijn weekendverhaaltje voor het slapen gaan.

Vrijdag hebben we bijzonder weinig gedaan. Slapen, boek lezen, ontspannen en mijn baas heeft nog een beetje in zijn waterbak gedobberd. Zaterdag werd het ineens een stuk drukker. De baas was de hele dag aan het appen en bellen en had niet zoveel aandacht voor me. Er was iets grootst aan de hand in onze stad. Hij is ’s middags de F1 wezen kijken vanuit zijn bad en daarna zijn we bij Peppa op bezoek gaan.

Dat kleine mormel eet haar bakkie nooit leeg, dus je kan wel bedenken waar ik op afdook bij binnenkomst. De baas heeft even met haar baasjes zitten kletsen terwijl wij het huis afbraken. Daarna gingen we door naar mevrouw Nynke. In haar huis zijn ze geen hond gewend, dus heb ik maar opruiming gehouden. Alle sokken netjes terugbrengen, knuffeltjes apporteren en dergelijke. Meneer Freddy zat er ook, maar helaas zonder mijn vriendje Sky.

Gelukkig was het bier op, dus ging Freddy even vers koud vocht halen, zo noemde de baas het. Ik ben in die tijd even op verkenning geweest. De achtertuin bij mevrouw Nynke is heeeeeeeel donker. Ik heb met mevrouw Nynke en meneer Martin nog even verstoppertje gespeeld. Ik had mij verstopt, in de tuin van de buren. Zij met zaklampen achter mij aan, lachen joh.

Toen ik weer in het huis was, kwam ineens mijn vriendje Sky om de hoek rennen. We hebben het huis van mevrouw Nynke maar een klein beetje verbouwd. Sorry voor het slopen van het speelgoed van de kinderen. Ze mogen nog wel een keer met ons knuffelen als goed makertje. Aan het eind van de avond liep meneer John nog een stukje met ons mee. Ik moest nog even een pitstop houden. Hij liep verder door naar huis, maar stak echt niet normaal scheef de straat over. Hij dacht zeker dat het zebrapad verplaatst was.

Zondag stond ik al vroeg in de keuken achter de baas klaar om alle hapjes die hij zou laten vallen op te vangen. Hij had een klein feestje met oude buren. Ik kreeg enkel een plakje worst en daar moest ik het mee doen. ’s Middags kwamen er allemaal gezellig mensen waarmee ik heb kunnen spelen en knuffelen. Aansluitend heeft de baas nog even de F1 in zijn waterbak liggen terugkijken. We zijn redelijk op tijd naar bed gegaan, want we hadden nog 1 vrije dag te gaan.

Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen. Volgens het nieuws rijden de treinen morgen niet, dus kan ik morgen ook wat later op staan dan verwacht, waar ik niet vies van ben. ’s Middags gingen we een stukje lopen en opeens moest ik bij de dierendokter weer naar binnen. Ik heb de rem er even opgezet, want daar had ik geen zin in. Ik reeg een kleine schop onder mijn kont en stapte voorzichtig naar binnen. Daar kwam de dierendokter, zonder witte jas dit keer, met een hele dikke spuit. Eerst heeft ze wat haartjes weggeschoren, nu is mijn baard ook geschoren, en daarna duwde ze die naald in mijn lijf. Uiteindelijk zat het buisje vol en kreeg ik mijn koekje. We zijn er snel vandoor gegaan, ik heb de weegschaal even overgeslagen gelukkig. Volle bak gas op de lolly naar mevrouw Thea, maar aangezien het bij de dierendokter wat uitgelopen was, moesten we ook echt even de benen uit ons lijf lopen. Halverwege besloot de baas om toch nog even snel de bus te pakken en dankzij die beslissing, waren we er precies op tijd. Hij heeft weer dik een uur op de tafel gelegen en is fijn geknepen door haar. Hij kwam er daarna wel soepeltjes vanaf.

Via het zwarte pad, een lang wandelpad langs een slootje zijn we rustig  terug naar huis gelopen. Op de karolingersweg moest ik nog 2 mensen ontwijken, dus stapte ik even een openstaande garagebox in. Wist ik veel dat zij daar naar binnen moesten. Bij de supermarkt nog even gekeken voor sperziebonen, maar die ware op, dus morgen nog maar een keer langs. Nu ga ik gestrekt want ik ben er klaar mee voor vandaag. Boekje uitlezen, laatste avondwandeling en dan gaan we snurken.

De deurbel gaat. Ik ren naar mijn mand en probeer me nog onder het kussen te verstoppen. De baas opent de voordeur en daar is ze, de keuringsdienst, mijn eigen professor.

Het was het enthousiasme van het weerzien wat mij verraden. Ik kon me gewoon niet verstoppen. Ik heb meteen even laten zien, dat ik keurig in de mand kan blijven zitten als de baas dat van mij vraagt. Sinds kort trainen we daarop, zodat ik niet iedereen die binnenkomt omver loop. Toen ik het “vrij” commando kreeg, heb ik Brigitte eerst even gedag geknuffeld, maar meteen begon ze al.

Varken, vetklep, dik monster, ik kreeg vanalles naar mijn hoofd geslingerd. En wat denk je dat ze vervolgens doet? Ze geeft mijn baas echte Brabantse worstenbroodjes. Ik dacht nog, die heeft het tegen de baas. Hij was er maar wat blij mee en heeft er een paar als lunch genomen. Ik mocht niets, ik zit nog steeds op water en brood of liever gezegd, minimale brokken, bonen en water. Maar goed, ze vond me inderdaad wat aan de moddervette kant, dus die kilo’s gaan we maar de komende weken ervan af lopen, rennen en zwemmen.

Uiteraard moesten we ook even een stukje lopen. Ik heb wederom mijn beste beentje voor gezet en werkte keurig. Nog bedankt aan de buschauffeur die zo aardig met zijn lichten begon te seinen, dat we mochten oversteken. Alsof me baas dat kan zien! Oversteken bij de oversteekplaats kon even niet, want er stond een groot hek. Dat was dan ook meteen een trainingsopdracht, want als ik op 100 meter al een obstakel zie, dan begin ik op 99 meter al te pruttelen en naar een oplossing te zoeken of ik ga gewoon dom doen. We hebben er nu op geoefend dat ik eerst naar het obstakel moet lopen en dan pas moet gaan protesteren. Beetje vreemd, maar we gaan zien of dit nou echt is wat de baas wil.

Na de poten en benen te hebben gestrekt, moesten we nog even de puntenlijst doorlopen. Alles was uitstekend of goed, dus ik kreeg een dikke duim. Ik heb het weer top gedaan en ben dan ook weer geslaagd voor de jaarlijkse keuring. We zijn daarna nog even gaan tukken op de bank. Gisterenavond hebben we nog tot laat op het terras gehangen, dus keken we allebei een beetje dwaas uit onze ogen vanmorgen.

Nou is het wachten op de post meneer met de pakketjes. Filters voor de waterbak van de baas, zodat die straks weer in de tobbe kan en iets voor mij, maar wat? Dat is volgens de baas een verrassing.

Soms kan ik mijn baas wel wurgen. Moesten we weer zo nodig naar die mensen met witte jassen aan.

Een paar maanden terug had ik jeuk aan m’n poeperd. Ze hebben toen wat klieren uitgedrukt, ik was weer opgelucht en we gingen door. Nu had ik de laatste tijd weer zo’n jeuk aan mijn poeperd en volgens mijn baas stonken mijn scheetjes wel heel erg. Ik mocht dus opnieuw naar de dierendokter.

Naar binnen gaan vind ik geen probleem. Die dames achter de balie zijn super tof en lief. Deze dame vond ik wat minder lief vandaag. Ze heeft me verraden bij mijn baas. Ik probeerde nog vals te spelen door te blijven wiebelen en ik ben er van overtuigd dat het ding echt niet goed geëikt is, maar ik weet zeker dat hun weegschaal niet klopt.

Tsja en dan moet je die kleine ruimte met die vervelende tafel in. Ik vond het best een leuke dame, althans ze lokte me heel slim. Ik hoefde niet op de tafel, maar op het moment dat ze iets over haar handen deed, poogde ik mij nog te verstoppen achter de baas. Die hielp mij niet, de verrader, dus gooide ik professioneel de kont in de krib, ik ging zitten. Gnagna, kan ze er lekker niet naar kijken. Helaas wel dus. Zodra de klieren uitgedrukt waren, voelde ik mij wel een stukje prettiger en je raad het al, ik kreeg mijn vrienden koekje.

Maar over dat koekje, dat is wel voorlopig het laatste koekje. Het lijkt er op dat ze mij te veel verwennen. Ik moet gaan afvallen van haar (en mijn baas), maar die dikkerd moet dat zelf ook. Hij kreeg wel wat interessante tips mee en we zijn daarom dan ook maar meteen even langs de supermarkt gegaan om 2 zakken sperziebonen te gaan halen en wat denk je? Hij staat gewoon voor mij te koken! Welke baas doet er nou zoiets voor zijn hond hè.

Conclusie: poeperd is weer leeg, ik krijg voortaan bonen bij mijn brokken, maar voorlopig geen snackjes meer. Volgende week heeft de baas een paar dagen vrij en hij heeft nu al vertelt dat we die dagen even flinke wandelingen gaan maken. Hopelijk blijft het droog en word het niet te warm. Volgende week vrijdag komt mijn persoonlijke docente Brigitte weer, maar ik denk niet dat ik zo snel afgevallen ben. Er zijn wel wat meer zaken om aan te werken, dus druk gaat ze het toch wel met mij krijgen. Mooie afleiding, zodat we het niet meer over mijn gewicht hoeven te hebben.