Categorie: Oban

Mijn baas wordt af en toe steeds vaker boos op mij als ik mijn alarmfunctie even laat horen.

Lig ik lekker boven op de baas zijn rug te pitten, hoor ik ineens een autodeur dichtslaan. Dan moet ik van hem afspringen en mijn alarm aanzetten om hem wakker te maken. Gevolg is dat ik streng toegesproken word en mijn mand in moet. Ik snap er niets van. Ik moet dit hok toch bewaken? Mijn baas vindt dat niet nodig, het mag wel wat minder. Hij denkt dat er een interne sensor bij mij kapot is, waardoor ik steeds vaker om niets aan sla.

Zelfs ’s avonds laat als een buurman van verderop om 00.15 thuis komt, laat ik even weten dat er in dit hok een alarmsysteem aanwezig is. Vanuit zijn mand roept de baas dan dat ik mijn muil moet houden. De laatste tijd loop ik ook steeds vaker mijn surveillance rondjes door het hok. Je weet het maar nooit heh. Daardoor kwam ik er wel achter dat onze voordeur vrij makkelijk open kon. Een flinke duw en je bent binnen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, dus moet ik wat vaker de voordeur in de gaten houden. Ik kan er niets aan doen dat mijn baas wakker wordt van mijn nachtelijke rondes, iemand moet toch op het hok passen?

Gelukkig komt meneer René de deur maken, zodat ik weer rustig in mijn eigen mand alias de bank, kan blijven liggen ’s nachts. Net zoals ik dat het liefst elke nacht doe. Nu nog even geestelijk voorbereiden. Mijn baas heeft verteld dat vanavond vriendje Sky op bezoek komt. Die heb ik een paar weken geleden leren kennen en we zijn nu al vriendjes voor het leven.

Afgelopen maandag had ik een druk dagje. Al vroeg mijn mand uit en aan het werk richting Rotterdam. Daar de hele dag lanterfanten en ’s middags naar mijn vriendje Vester in Nieuwegein. Op de weg terug naar huis kreeg mijn baas een berichtje van Joya haar baasje. We moesten even een tv programma terugkijken.

Thuis aangekomen hebben we beide onze benen gestrekt op de bank en heeft de baas de tv aan geslingerd. We gingen kijken naar het programma “Massa is kassa” op SBS6. Ik vond het niet zo boeiend, dus sloot al snel mijn ogen. Ik lag heerlijk te snoozen, toen ik ineens iets opmerkte in het programma. Ik luisterde nog een keer en stond van schrik direct op, donderde van de bank af en ging voor de tv staan. Had ik het nou goed gehoord? Jaaaaaaaaaaaa hoor! Zie je baas? Ik wees mijn knappe professor Brigitte met haar lieve stuiterende tijgertje, doggydance specialist in hart en nieren, Unique aan. Ze ging proberen om dat kleine hap klare brokje doggydancing te leren. Nou, ik kon je ook zo wel vertellen, dat er geen hersenen in dat kleine gedrocht zitten, dus er valt niets te leren.

Wat deed Unique het fantastisch zeg. En wat vond ik het leuk om Brigitte weer eens te zien. Het zal niet langer duren voor ze weer op visite bij ons komt, want ik zal na haar vakantie vast wel weer een keer gekeurd moeten worden. Voor die tijd moeten we dan nog maar even wat puntjes op een i zetten zegt mijn baas.

Diep in de nacht gaat er een irritante piep af, een soort alarm. Ik schrik wakker en zet mijn alarm aan om de baas te alarmeren. Hij was alleen al wakker van het gepiep en riep naar beneden dat ik mijn muil moest houden. Na wat gemopper van boven, hoorde ik hem ineens uit bed komen, naar de wc gaan en zijn kleren aantrekken. Ik kreeg geen eten en moest meteen mijn jas en das aantrekken. Deur open en volle gas aan de wandel. Geen idee waarom, maar we liepen richting papa en mama.

Daar aangekomen werd ik super enthousiast, want ik dacht met Binky te kunnen gaan spelen, maar zou die nog liggen te slapen? Het was wel erg vroeg. De zon was nog niet eens wakker. Nog voor de voordeur openging mocht ik mijn jas en das al af en zodra ik naar binnen stormde, stuurde mijn baas mij ineens naar boven. Zou Binky boven slapen? Ik stormde de trap op terwijl de baas beneden prutste met het alarm. Boven zag ik niemand, dus kwam ik snel weer beneden en verkende ik de woonkamer en keuken nog even. De baas liep ondertussen naar boven om daar te controleren of alle ramen dicht waren. Het was daar zo warm binnen, ik kon hem ook wel vertellen dat alles potdicht zat.

Toen we samen weer in de gang stonden, kreeg ik een koekje, schakelde de baas het alarm weer in en liepen we ontspannen naar huis. Ik mocht nog lekker vrij rondrennen in het park, maar er was nog geen hond om mee te spelen. Ik vond het wel een beetje spannend om met gevaar voor eigen leven het huis van papa en mama te doorzoeken op inbrekers. Het alarm was ’s nachts af gegaan en wij als getrainde eenheid namen even polshoogte. Geen pols om in te bijten, dus onverrichte zaken weer naar huis. Wel lekker extra vroeg ontbijt en een borstelbeurt. De baas is daarna nog even gaan slapen, net als ik.

Ik krijg nog wel eens te horen dat ik bananen in mijn oren heb. Soms heb ik gewoon even geen behoefte aan andere toonsoorten dan mijn eigen gesnurk.

De afgelopen dagen klapperde ik wat meer met mijn oren, aldus mijn baas. Ik was er al bang voor, maar ik moest mee naar de dierendokter. Daar aangekomen had ik niet zoveel zin om op de tafel te gaan staan, dus sprong ik er tot 3 keer toe vanaf, zelfs toen hij super hoog stond. Ik zei nog dat ik last van hoogte vrees had, maar ze snapte mij niet. Wie heeft er hier nou bananen in de oren?

De dierendokter keek in mijn linker oor en gaf me een aai. Die zag er blijkbaar goed uit. Daarna keek ze in mijn rechteroor en ja hoor, toen moest ze een soort coronatest bij me afnemen. Ze ging super diep met een wattenstaafje mijn oor in. Ik vond dat niet zo fijn en dat heb ik haar even laten weten! Ik mocht gelukkig daarna wel de tafel af en het belangrijkste, ik kreeg mijn beloningskoekje.

Na 5 minuten wachten had ze de uitslag en het was niet super schokkend, maar ik kreeg wel allemaal spuitjes mee om mijn oren schoon te maken. Tip, doe dat buiten, zei ze nog. Mijn baas is ervaringsdeskundige met honden en oorontstekingen, dus die snapte wel waarom. Ik nog niet, maar na de behandeling van die meuk in mijn oor, snap ik de baas precies. Dat gaat jeuken en daarna moest ik heel hard met mijn kop schudden om die meuk er uit te krijgen, maar dat lukte niet echt. Wel vlogen er allemaal zwarte spetters in het rond. De baas wilde graag dat ik nog een keer bij hem kwam zitten. Hij had een ander spuitje in zijn hand. Wat denk je zelf? Ik kneep hem er mooi tussen uit en verstopte mij in mijn mand. Helaas had de baas mij al snel gevonden en weer mee naar buiten genomen voor de tweede druppel.

Na de tweede druppel kreeg ik een lekkere oor massage. Dat was wel even lekker. Daarna nog een keer goed uitschudden en nu maar hopen dat die etters uit mijn oren blijven. Baas zegt dat we dit nog een paar dagen moeten doen en daar zat ik nou net niet op te wachten.

Als je een beetje een leuk weekend wil beleven, moet je er zelf iets leuks van maken. Vrijdagavond hadden we dan ook onderling beraad, mijn baas en ik. Ik plantte mijn scherpe klauwnagel in zijn armen, dus won ik!

Vrijdagavond kwam meneer Erwin een sappie drinken. Toffe peer hoor, maar hij wil mij nooit knuffelen en ik mag niet tegen hem op springen. Maar ik vind hem zo leuk, want hij is zo lang, dus kan ik extra hoog springen. Voor dat springen gaat m’n baas nog maar eens overleggen met mijn dedicated professor Brigitte, als we haar weer zien. Ik heb in de afgelopen week al meerdere T-shirts van mijn baas gesloopt door het springen en blijven haken met mijn nagels. Als hij wil corrigeren, heb ik ineens last van bananen in mijn oren.

Zaterdagochtend zijn we gezellig naar mevrouw Thea geweest. Zij heeft mijn baas liggen kneden en ik mocht lekker met haar knuffelen. Ze vindt mij zo leuk. Daarna zijn we even bij Vaya langs geweest, de hond van meneer Chris en mevrouw Angelique. Ik heb haar oor helemaal ondergekwijlt zo gek ben ik op haar. Ze zat mij de hele tijd uit te dagen, wat ze niet met andere hondjes doet. Ik heb haar knuffels aangeboden om samen mee te spelen en heb onder de hangstoel gelegen. Nog even in de tuin mijn aanwezigheid gemarkeerd en toen, gingen we ineens weg. Meneer Chris moest zijn bier voorraad nog aanvullen en dat is natuurlijk heel belangrijk.

We zijn verder gelopen naar mevrouw Jolanda. Zij heeft een super gespierde tijger, ook wel labrador, Cor, ook wel Corgy genoemd. We hebben samen lekker in de tuin gespeeld terwijl mijn baas met mevrouw Jolanda zat bij te praten. Na een uurtje zijn we doorgegaan naar papa en mama. Daar nog even met Binky gespeeld en hun een dagknuffel gegeven, aangezien zij op vakantie gaan. Zij liever dan ik, met dit hondenweer van de afgelopen dagen.

Thuisgekomen waren we moe, maar voldaan en is mijn baas nog zijn waterbak in gegaan. Ik heb met een lekkere kluif op de mat liggen wachten. Zondag was het echt zo’n dag waarvan je al meteen denkt, dit gaat hem niet worden. Al vrij vroeg miezer en regen. De schoenen van mijn baas waren niet waterdicht, dus heeft hij mij op zijn badslippers uitgelaten. ’s Middags is mevrouw Christianne nog even langs geweest voor de koffie. Die had haar zwemspulletjes mee, maar dat ging hem niet worden zei ik toch al. Aan het eind van de middag ben ik nog even bij meneer Harry en mevrouw Addy een knuffel wezen halen. Ik sprintte van deur naar deur en mijn baas kwam mij achterna met de paraplu. Ik dacht nog, voor 2 deuren verderop een paraplu meenemen? Maar het was wel nodig.

Wat we maandag gedaan hebben? De hele dag op de bank verveeld tv liggen kijken en slapen. Het was zo’n slecht weer, ik had ook geen zin meer om naar buiten te gaan. Het was me het weekendje wel. En mochten jullie trouwe volgens je afvragen waarom Joya zo stil is, haar baasjes zijne hut aan het verbouwen. Zoek maar eens op “Vieze Jack – hut verbouwen” dan heb je een beetje een idee in wat voor puinzooi zij zich bevindt momenteel. We wensen haar sterkte.

Hij trekt zijn jas aan. Ik krijg mijn jas en stropdas om en we stappen samen de deur uit. Buiten pakt hij de beugel en stropdas goed vast en zegt dat ik mag gaan lopen. Ik draai keurig rechtsaf en na twee stappen, schrikken we ons allebei de blubbers. Mijn baas kreeg een hartverzakking. Ik dook ineen, plat op de grond. Bij gevaar moet je gaan liggen heb ik geleerd. Althans, op tv zie ik nog wel eens actiefilms waar iedereen zich laat vallen als er geschoten wordt. We stonden en lagen even een paar seconden verstijfd van de schrik. Een vogel zat in de tuin van de buurvrouw en die had ons even gemist. Net toen we voorbij liepen, begon hij kwaad te wapperen met zijn vleugels en vloog met een gekrijs weg.

Toen we van de schrik waren bijgekomen, stond ik weer op en sleurde ik mijn baas weer mee achter me aan naar het park. Nog geen 100 meter verder, ik was hem even vergeten, woont Duco. Best een toffe hond, maar hij heeft altijd een grote bek en blaft altijd naar me. Snap ik, want wie blaft er nou niet naar zo’n bekende hond als ik. We hadden net de vogel verwerkt en ineens dook Duco op achter een schuur vandaan. We hadden hem niet verwacht en schrokken opnieuw. Als we de hele weg naar het park telkens zo geconfronteerd worden met onverwachte vogels of honden, dan denk ik dat mijn baas niet levend aankomend in het park.

Aangekomen in het park, was er letterlijk geen hond te beleven. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn benen even flink te strekken, mijn neus overal in te steken, bloemetjes opgegeten en netjes het koekje halen als de baas floot. Ik heb opnieuw mijn belletje gesloopt, dus hij kan lastiger horen waar ik rond ren of sluip. Je denkt toch niet dat ik met zo’n bel te koop wil blijven lopen!

Mijn baas was wel een klein beetje van het padje af zo leek het. Als het hard waait kan hij niet goed horen. Wij noemen dat bananen in de oren, maar hij is dan zijn oriëntatie kwijt. Hij bleef niet recht lopen op het pad, alsof hij al gezopen had, maar het was nog niet eens 13.00 uur. Ik heb hem niets in zijn koffie zien doen, dus denk toch dat het door de wind kwam. Ik ben hem aan het eind van het pad dan maar ook gaan halen, heb m’n jas en stropdas weer aangedaan en heb hem maar weer veilig thuis gebracht. Nu met een dikke kluif lekker chillen en formule 1 kijken.