Categorie: Oban

Het was even geleden dat we met het openbaarvervoer naar Rotterdam gegaan zijn. Mijn baas heeft het over iets met puntjes? Hij zal wel braille bedoelen denk ik.

Absurd vroeg ging het voeralarm, mijn baas noemt dit de wekker. Vandaag was hij een keer zo braaf om mij eerst voer te geven, alvorens hij aan zijn eigen voer begon. Nadat hij fris en fruitig was, alles kan je camoufleren met een luchtje en deodorant denk ik maar, deden we onze jassen aan en gingen we op pad. Ik sleepte mijn baas mee de bus in en wees keurig een vrije bank aan, ook wel mijn eigen bankje. Ik pakte mijn broodnodige rust, deed een tukje en ineens waren we op Utrecht.

De voordeur van de bus stond op een kier toen ik besloot dat we hier prima doorheen konden. Ik was vergeten dat de baas niet zo slank is als ik, dus hij beukte de voordeur bijna van de bus af. OK, toegegeven, dat was een beetje lomp van mij. Op weg naar de lift zag ik nog een leuke vrouw voor mijn baas. Ik denk dat haar broodje de aantrekkingskracht was die ik voelde. Na een ruk aan mijn riem liep ik dan toch maar door naar de lift. In de lift moest ik natuurlijk alle luchtjes van de afgelopen tijd even tot mij nemen. Boven gekomen netjes door de poortjes, naar het perron, treintje in en weer even een uiltje knappen. Ik vond het niet ok dat de baas de beloning brokjes vergeten was, maar dat lost hij later in de middag op.

In Rotterdam aangekomen sprint ik altijd eerst naar de groenstrook, zodat ik even een dikke bolus kan neerleggen of even kan plassen. Tot mijn verbazing was het gras weg, stonden er allemaal stoepranden, lag er zand en waren er mannen aan het werk. Ik keek snel de andere kant uit toen ik mijn plasje liet lopen. Snel naar binnen het pand in en naar ons kantoor. Ik sloeg de sluiproute over. Ik heb denk ik alle deuren aangewezen, maar het waren allemaal ramen. De deur zelf heb ik denk ik even gemist. De sleutel van de baas werkte nog in het slot en ineens, stonden we in het kantoor, maar wat was hier gebeurd?

Ik maakte een snelle inspectieronde en zocht al snel een veilig heenkomen, op de bank. Tenslotte ben ik een bankrover. Mijn baas moest even de kamer doorlopen en snuffelen hoe zijn collega’s het nu weer ingedeeld hadden. Zijn bureau lag vol met rommel en de stoel, was een karretje voor zware computers. Dat zat wel erg laag denk ik. De stoel aan de overkant bleef een wieltje te missen, dus toen hij er op ging zitten, kieperde hij bijna omver. Hij heeft uiteindelijk maar een stoel gepakt en meneer Leon moet het maar uitzoeken hoe hij de volgende keer gaat zitten.

Dankzij een duidelijke uitleg van meneer Mark vond de baas de koffieautomaat. Na een herindeling van zijn bureau en 2 bakken koffie kon de baas eindelijk beginnen met werken. En ik? Ik lag nog op de bank, want mijn zitzak was foetsie. En ineens stond meneer Larry in de kamer. Ik werd zo blij, dat ik tussen bureaus door begon te rennen. Net op tijd zag ik een bundel kabels waar ik overheen spring. Ik denk dat ik anders wat spullen omver getrokken zou hebben. Meneer Larry vond mij een paard. Dankzij hem heb ik wel mijn zitzak en een gevulde waterbak terug. Hopelijk stapt meneer Leon er niet in als hij er weer is, maar we zeggen niets tegen hem.

Tijdens de lunch moesten we even naar een ander grasstrookje, aangezien de strook voor het pand blijkbaar van een nieuwe stoep voorzien werd. Na de lunch heb ik nog wat liggen tukken en uiteindelijk zijn we weer richting huis gegaan. Probleemloos kwamen we moe maar voldaan thuis. Ik kroop op de bank en mijn baas in zijn bad. Hij moet nog 1 weekje slapen, dan krijgt hij zijn nieuwe mand. Hij kijkt er naar uit. Zaterdag gaat hij zijn oude mand uit elkaar halen. Nou is het toch echt banktijd.

Gisteren vroeg in de ochtend verklapte mijn baas dat mijn vriendin zou komen. Dat heeft de buurt geweten!

’s Ochtends werd eerst door een aardige meneer dat grote hondenhok opgehaald wat meneer René en de baas vorige week opgezet hadden in de tuin. Blij toe, hoef ik daar niet in te slapen. Daarna snel nog even gedag gezegd bij meneer Robert-Jan, die man met al die flesjes in zijn winkeltje. Dit keer heb ik mij heel netjes gedragen en heb ik niks omgezwaaid met mijn staart.

Daarna heb ik heeeeeeeeel lang voor de voordeur naar buiten liggen staren. Bij elke auto die de straat in kwam activeerde ik mijn alarm. Dat vond de baas minder fijn. Maar uiteindelijk draaide er een auto de oprit op en daar achterin, zat mijn vriendin Joya. We hebben het laminaat bijna afgebroken voor de baas. Na even buiten te hebben gespeeld, kreeg ik de kolder in mijn kop en maakte ik wat duikvluchten over de bank en salontafeltjes. Ik was zo blij dat ze er weer waren.

Terwijl meneer Jurrian iets aan het doen was met een GoPro camera, waren Joya haar baasje en mijn baasje druk om mij een nieuwe jas aan te meten. Een tuigje, waar de camera op geplaatst kon worden. Ik vond het wel een beetje vreemd en weg is mijn privacy, maar voor jullie trouwe volgers doe ik dit gewoon hoor.

Met de camera op mijn rug even bij de buren langsgelopen. Zij herkende Joya nog van toen het een klein puppy monstertje was. De buren hebben mij een beetje uitgelachen. Vervolgens zijn we naar het park gegaan en hebben hier wat vette shots gemaakt. Zie de video. Teruggekomen heb ik mij ontdaan van alle jassen, hebben Joya en ik een bot gekregen en zijn we lekker gaan slapen.

Komende zaterdag ga ik samen met Mirko en Pilou en hun baasjes wandelen in de duinen van Katwijk. We nemen de camera mee en zullen hier ook leuke filmpjes gaan schieten. Binnenkort ga ik jullie laten zien hoe goed ik het doe als ik werk. Mocht er nu weer Corona komen, dan kan mevrouw Brigitte gewoon online zoomen met de baas en een filmpje bekijken hoe ik het doe. Lekker efficiënt toch? Nu zijn we net terug van vriendje Vester en ga ik lekker lui samen op de bank met de baas tv kijken. Het is hondenweer buiten.

Het was spannend, maar toch wel leuk. Ik kreeg vandaag een verwendagje, wat een uur bleek te zijn.

Mijn baas vond het nodig dat ik mij ontdeed van mijn vachtje. Daarvoor had ik opzich niet naar Antoinette van Leeuwen van Trimsalon tres bien in Wijk bij Duurstede gemoeten hoor. Had mij gewoon buiten in de wind gezet en de losse haren zouden zo wegwaaien, maar nee, ik moest ook opgepoetst worden. Nu ik ontdaan ben van mijn eigen luchtje, moet ik even wennen.

Mijn functie als inbraakalarm sloeg in rond 11.20. Ik had de auto al gespot die de oprit op kwam rijden. Ik heb de hele straat bij elkaar geblaft. Daar stond me toch een knappe leuke dame voor de deur. Ik dacht dat er weer hoog bezoek kwam, maar dit keer ging het anders. De baas deed mij mijn riem om en gaf deze aan deze mevrouw. Ik moest schijnbaar met haar even gaan wandelen ofzo? Ik huppelde vrolijk mee, want ik ben een andermans vriend en wat denk je? Ik mocht achterin de auto. Ik ben gek op autorijden, dus kat in het bakkie, dacht ik.

We reden door Wijk bij Duurstede naar een gebied wat ik nog niet eerder gezien had. Grote gebouwen, vrachtauto’ en nauwelijks stoeppaden. Ik snap wel dat mijn baas hier verdwaald. Opeens parkeerde ze en mocht ik meelopen. Binnengekomen werd het spannend. Wat zou ze met mij gaan doen? Ik heb het gevoel dat er iets niet in de haak is. Zo braaf als dat ik ben, zal ik maar luisteren.

Shampoo, water, gadverdamme. Moet dit echt? Ik lijk wel op zo’n lelijke poedel. Wat heb je nou? Is dat een vachtblazer? Dat vond ik wel heel erg spannend. Het werd een echt zooitje in die trimsalon. Aan het eind van de rit ben ik gewassen en uitgeblazen. Mijn luchtje schijnt fris te ruiken, maar ik moet er nog even aan wennen. Maar snel weer naar het park voor een modderpoel of poep om doorheen te rollen. Nadelig is dat mijn baas met deze wind liever niet naar het park gaat. Hij heeft al eens eerder een dikke tak op zijn kop gehad.

Ik zie er weer knap uit, ruik fris, het huis is weer schoon en ik hoef nog maar 1 nachtje te slapen, dan is mijn vriendin weer in da house voor een flinke knuffelpartij. Zo eerst even bij de buren een bakje bier wegslobberen met mijn baas. Die willen mij vast wel even zien, nadat zij zolang in hun hok opgesloten hebben gezeten.

Nog leuk nieuws! Mijn nieuwe tuig en de GoPro camera zijn binnen. De baas van Joya gaat mijn baas morgen even helpen met het instellen van dat ding en dan krijgen jullie heel binnenkort ook videobeelden van mij tijdens het uitlaten of het werken. Hoe cool is dat? Nu tijd voor een snuffelbiertje. #proost #weekend #firsenfruitig