Categorie: Oban

Het was lang geleden dat ik met mijn baas op pad geweest ben in het openbaarvervoer, maar 22 december was de dag, die alles gecompenseerd heeft.

De bus had iets vertraging, maar dat maakte de chauffeur onderweg wel goed door lekker door te rijden. Ik lag met mijn billen tegen de verwarming, dus ik had niet te klagen. Net voor Utrecht Centraal station kwam de baas er achter dat er geen treinen reden tussen Gouda en Rotterdam vanwege een kapotte bovenleiding. De alternatieve route via Den Haag was ook geen optie, want daar was de bovenleiding ook stuk. Dan maar via Schiphol dacht de baas. Dankzij een goede tip van die aardige conducteur gingen we niet naar Schiphol, maar naar Amsterdam Zuid, want daar kon ik makkelijker de overstap gelijkvloers maken. Perron oversteken, instappen en door, dachten we.

Goed en wel Utrecht uit, moest de trein stoppen voor een rood sein. Na 10 minuten mochten we weer verder. Je snapt het al, de aansluiting gemist. De conducteur was zo aardig om ons te komen vertellen dat we 4 minuten moesten wachten om op een trein over te stappen naar Leiden. Daar moesten we dan weer overstappen richting Rotterdam. Maar mijn baas zag dat er nog 5 minuten later een rechtstreekse trein naar Rotterdam ging. Scheelt overstappen en zoeken, dus kozen we voor het gemak. Op Amsterdam Zuid uitgestapt en daar een kwartiertje kunnen chillen, maar jeetje wat was het koud en een herrie in die bouwput daar.

De trein die we nodig hadden was netjes op tijd. Ingestapt, plekje gezocht en oogjes dicht. We passeerden Schiphol en vlogen voorbij hoofddorp, maar toen ging de trein vol in de ankers. Wederom een rood sein. Na 10 minuten riep de conducteur om dat de trein terug naar Schiphol zou gaan, omdat er een stremming was verder voor ons. Dat bleek de trein te zijn die we anders naar Leiden gepakt zouden hebben. Maar terug naar Schiphol gingen we niet. Verder dan Hoofddorp kwamen we niet. Iedereen moest uitstappen. Wij werden ondertussen wel wat moedeloos, maar we zouden op kantoor aankomen. Meneer Larry had niet voor niets bier ingeslagen.

40 Minuten later in een boemeltje naar Leiden Centraal gestapt, de stremming was gelukkig opgeheven. Op Leiden een heel eind moeten lopen om naar een ander perron te komen. Daar miste we net de aansluiting, dus moesten we weer wachten. Ik had ondertussen koude pootjes en oren. Leuk al die mensen en vreemde stations, maar ik wilde ondertussen ook wel een keertje plassen. Snel de trein in, plekje gezocht, oud vrouwtje weggejaagd, zodat wij lekker konden zitten. Uiteindelijk aangekomen in Rotterdam, snel een plas gedaan en naar kantoor. Daar lekker met een bot gespeeld en eten gekregen. Ik kreeg zelfs frietjes als diner, het was toch een beetje kerst. ’s Avonds zijn we lekker met een taxi terug naar huis gegaan en heb ik de hele weg liggen snurken. 4 uur en 12 minuten om op kantoor te komen en dat voor een burger en wat drank? Volgende keer gaat hij maar alleen denk ik. Vandaag lekker bijkomen en slapen.

Max? Wie is Max? Moet ik nu jaloers worden? Gelukkig is dat gedoe met die Max nu weer even voorbij en kan mijn baas weer normaal doen.

Vrijdag heb ik samen met mijn baas naar de vrije trainingen van de formule 1 gekeken. Hij luisterde, ik snurkte. ’s Avonds kwam mevrouw Mirelle gezellig koken voor hem. Ze bleven maar flesjes uit de koelkast en uit de speciaal kast pakken. Gelukkig kon ik nog wel met de baas mijn wandeling doen voor het slapen gaan.

Zaterdag hebben we vrije training 3 en de kwalificatie van de formule 1 gekeken. Wederom luisterde de baas en snurkte ik. Vond het wel fijn om lekker bij hem te liggen. Bij de vrije training 3 betrapte ik hem er op, dat hij ook snurkte. Eind van de middag zijn we even bij de buren een drankje wezen doen en na mijn wandeling door het park, kwamen meneer Erwin en PJ op visite. Helaas kreeg ik niet de kans om de maaltijdbezorger te grijpen, zodat ik er vandoor kon gaan met het eten. Ik heb maar weer voerbal gespeelt.

Zondagochtend had de baas het wat moeilijk. Hij had buikpijn en was nogal zenuwachtig, maar ik snapte niet waarom. Het hele weekend werd er al over ene Max gesproken, maar ik ken alleen 2 honden die Max heten. Hij heeft mij extreem vroeg uitgelaten en is weer terug zijn mand in gekropen. Pas om 11.30 kwam hij er weer uit om mij nogmaals uit te laten. Van 12 tot 18 uur heeft hij samen met meneer Erwin en meneer Hylke gekeken naar vermoedelijk die ene Max. Zelfs meneer Olav op de tv had het steeds over Max.

Lag ik net weer een beetje lekker te snoozen, springen die 3 mannen ineens op, springen in het rond, klappen in hun handen, gillen als gillende keukenmeiden, dansen van vreugde en waarom? Om die Max, maar wie is die Max? De baas zette het geluid super hard toen ze het over het volkslied hadden. Ze zingen niet eens. Ik heb schijnbaar iets historisch meegemaakt, maar het zal wel. Ik ben er maar weer lekker bij gaan slapen.

’s Avonds nog even bij mijn vriendinnetje Peppa geweest. Samen door de kamer rennen. Ze was nog wel een beetje bang voor me denk ik, aangezien ze overal ging plassen. Haar baasje mevrouw Monique schrok ook een beetje, toen ik lekker op de bank sprong om met haar te gaan knuffelen. Thuisgekomen heb ik een bot gepakt en mijn mand in gekropen. Maandagochtend had mijn baas het wat zwaarder dan normaal. Ik heb gekeken waar die kater zat, maar kon hem niet vinden.

Volgens mijn baas heb ik een biologisch klokje. Om 7.00 uur en 15.30 trippel ik hard met mijn nagels op de laminaatvloer, om aan te geven dat ik mijn pepernoten wil … Euh, ik bedoel mijn brokken. Deze week ging dat even anders.

Ik vond het dinsdag al om 15.00 uur tijd om te eten. Ik liep op hoge poten van mijn mand, door de kamer, de hal, sprong op de bank, ervan af, weer door de gang, om maar de aandacht van mijn baas te trekken, die boven aan het werk was, zegt hij. Uiteindelijk kwam hij pas tegen 16.00 uur naar beneden, toen had ik al wat meter gemaakt door de kamer. Hij had een rood rond ding in zijn handen en ik snapte nog niet wat daarvan de bedoeling was. Hij opende het prethok, de kast onder de trap waar mijn brokken en koekjes liggen, schepte met de beker brokken uit de voerbak en ik schoot al richting mijn mand, ging netjes zitten en ….. Toen liep hij de keuken in?????

Hij deed de brokken in dat rode ding en gooide die zo maar de kamer in. In de vlucht van de voerbal, zo blijkt dat dus te heten, vlogen er al wat brokjes door de kamer. Ik heb die eerst opgegeten en ben toen achter die rode bal aan gegaan. Ook al ben ik blond, ik snapte prima hoe dit werkt. Schop tegen de bal, goed kijken waar de brokjes belanden, bal zoeken, schoppen en alles brokken opeten. Mijn baas vond dat ik wel een vrij agressieve voetballer ben. Die bal heeft alle hoeken van het huis gezien!

Na zulke inspanning zat de buik vol en ben ik een dutje gaan doen. Rond 18.00 uur komt hij weer beneden en wat denk je, nog een rondje voetballen. Ik mag dit spelletje wel. We hebben alleen wel afgesproken dat ik na de wedstrijd, ik wil toch altijd, de voetbal weer moet inleveren. Dat ronde gaatje moet echt nog meer uitkomen, dus als ik dat wat uitrek met mijn tanden …. Dat vindt de baas alleen niet goed.