Categorie: Oban

De vreetdagen zitten er weer op. Hebben jullie het overleefd? Veel kilo’s aangekomen? Ik wel hoor, het overleven dan. Ben niet aangekomen, maar dat had andere redenen.

Na bijna 2 weken rust, de baas was half bakken dood, kwam er eindelijk weer wat beweging in dat dikke lijf van hem. Hij redde het weer om langere stukken te lopen. Mijn vrienden uit rijswijk vonden het dan ook super leuk dat mijn baas ook mee ging wandelen in de bossen bij Leersum. Jammer van dat bordje over een gesignaleerde wolf, dat hadden we even gemist. We zijn hem of haar gelukkig niet tegen gekomen. Wel een ander groot kalf wat uiteindelijk een hond bleek te zijn, maar 65kg en groot met een hoofdletter g. Daarna in het restaurantje van mevrouw Mirelle lekker lunchen. Wij kregen niks en moesten toezien hoe onze baasjes zaten te smikkelen.

Zondag kwamen er wat vrienden van de baas. Super leuk en gezellig. Ze hadden het over verharen, dat de baas dat nu echt gedaan heeft. Ze noemde hem een oude lul. Ik heb de baas daarna nog even bezig gehouden met mij regelmatig laten uitlaten, aangezien ik wel hele dunne poep bleek te hebben. Daarom hebben we maandag maar niets gedaan. De baas heeft op de bank en in zijn waterbak gelegen. Dinsdag zijn we bij papa en mama geweest waar de familie ook was. Daarna gegeten bij meneer Wilfred en mevrouw Melissa. Bij mijn baas zijn bordje lag een lieve kerstkaart met wat hondenkoekjes. Die meneer Wilfred is van de bezuinigingen. Hij wilde geen geld uitgeven aan een postzegel, zegt m’n baas.

Daarna mocht ik nog bij meneer Freddy in de auto samen met mijn vrienden Sky en Storm, maar die waren het er niet zo mee eens dat ik op de achterbank er bij moest. Uiteindelijk ben ik maar bij de baas gaan zitten. Terwijl ik met Sky gespeeld heb, hebben onze baasjes naar the streamers gekeken. Vandaag is het leven weer begonnen en moet ik ook weer wat werken, net als de baas.

Ik heb veel nachten in spanning moeten wachten, maar daar gingen we dan eindelijk. Mijn familiedag in Beekbergen was een feit.

We stonden al heel vroeg op, maar dat kwam omdat de baas zo nodig Formule 1 moest kijken. Voordeel voor mij was dat ik al vroeg mijn voer kreeg. De baas wilde warme broodjes uit de oven, maar dat ging even verkeerd. Gelukkig hebben we van die piepdingen in huis en heeft hij de schuifpui maar even open gezet om te luchten, want die lucht van kneiter harde broodjes die er zwart uitzagen, was niet te harden. Na de formule 1 hebben we een kleine ochtendronde gelopen. Ik zou nog veel meer kilometers maken vandaag zei de baas. Dat heb ik geweten.

Ik ging door het dollen toen ineens mijn zusje Odie binnen stormde samen met haar nieuwe vriendje Lewis. OK, die Lewis is wel tof, maar heeft wel mijn bijtring aan flarden gebeten. En later die dag is hij nog wel vaker stout geweest. Ik heb het goed begrepen, dat hij geen studie heeft genoten, dus ik snap dat gedrag wel. Samen met Odie en Lewis mocht ik in de achterbak. Lewis lag zo breed, dat ik de hele weg heb moeten zitten.

Aangekomen in Beekbergen zijn we bij Bospaviljoen Het Leesten naar binnen gegaan. Het was er super druk en aan één tafel zaten wel heel veel honden. Toen wij daarbij aansloten, moest ik echt even goed kijken. Was dat echt mijn mama Tika en mijn zus Otley? En Olive, Ona, en Obke? En daar was ook Octa, wow dit was leuk. En ik herkende Mieke echt  wel hoor. Lewis was de vreemde hond in de bijt en die kreeg dan ook af en toe op zijn donder als hij weer eens bovenop Obke kroop. Die beet op het laatst gelukkig van d’r af. Ik heb her en der nog een zusje geholpen tijdens de lange wandeling om Lewis op afstand te houden. Je moet als grote broer toch een beetje opkomen voor je zusjes. In het restaurant was er ook een klein hondje die een grote mond opentrok richting één van mijn zussen. Wat denk je? Zij blafte gewoon dat die hond heel snel moest kappen, anders zou ze haar broer en zussen er bij blaffen. Onze moeder heeft toen even van haar af geblaft en weg was het hondje.

Na de koffie met wat lekkers zijn we naar buiten gegaan waar we groepsfoto’s genomen hebben. Deze komen later online, die heb ik nog niet ontvangen. Ik heb toen meteen al mijn zussen voorzien van een stevig flesje bier voor ’s avonds, dat had ik ze tenslotte in de uitnodiging beloofd. Octa moest daarna helaas naar huis. Zij woont tijdelijk bij Anita, maar gaat straks bij haar echte baasjes wonen. Die gingen gezellig met ons allemaal mee een wandeling maken in het bos. Zodra we de eerste poel gespot hadden, lagen we er al lekker in.

Aan het eind van de wandeling werden wij zelfs dalmatiërs genoemd, zo zwart dat we er uit zagen en dat als blondjes. We zijn nog wat lekkers gaan drinken in het restaurant en daarna is iedereen weer met zijn eigen baas meegegaan. Odie en Lewis brachten mij en mijn baas weer thuis. Thuis heb ik mijn bak brokken gekregen en daarna ben ik eerst even een uurtje gaan slapen. Ik moest even energie bijtanken, om deze blog voor jullie te schrijven. En ja, er komen vast nog meer foto’s online, zodra die er zijn. Nu moeten jullie het hier even mee doen. Wij, zowel honden als baasjes, hebben een geweldig leuke middag gehad. Misschien over 2 jaar weer?

Sorry lieve volgers, het is inderdaad alweer even geleden dat ik mijn poten op het toetsenbord van de baas mocht leggen om een verhaaltje voor jullie te schrijven. Er is dan ook de afgelopen weken veel gebeurd, dus ga er maar eens lekker voor zitten.

14 September was mijn verhaardag. Nu verhaar ik dagelijks, maar op deze dag ben ik wel een heel klein beetje verwend. Niet heel veel, want papa en mama en meneer Harry en mevrouw Addy waren, net als veel anderen, mijn verhaardag vergeten. In de appgroep met mijn zussen hebben we elkaar uiteraard wel gefeliciteerd. Twee dagen later zijn mijn vrienden Sky en Stormpie geweest. Ik had ze een kaartje gestuurd met de tekst “Kom je op mijn feestje? Neem de zwembroek van je baas dan mee. Hij zal jullie ook weer thuisbrengen”. We hebben de boel weer lekker op stelten gezet.

Ook heb ik na bijna 2,5 jaar mijn zusje Odie weer gezien. Die woont met 2 schattige puppy’s van kinderen en hun baasjes in het gevaarlijke Rotterdam. We hebben samen met de bal gespeeld en een poging ondernomen de knakworstjes van de puppy’s op te eten, maar dat is mislukt. We kijken allebei uit naar de reünie die hopelijk in november zal plaatsvinden.

Ik ben tussendoor ook even goed ziek geweest. De dierendokter vermoed dat ik wat gegeten heb in het park. Ik zal dit nog bekennen nog ontkennen natuurlijk. Gelukkig gaat het nu weer helemaal goed met me. Ik vrolijk elke keer weer op als de buren stiekem door de poort binnenkomen, omdat meneer Harry dan weer een klusje komt doen. Altijd even een knuffelmomentje en als de kleine kabouter later er achteraan komt, weet ik dat zij altijd wel wat lekkers voor me heeft.

Ook heb ik de kleine Eus ontmoet. Het is een beetje een kneusje, zo noem ik hem, maar we hebben leuk gespeeld. Eus woont bij mijn vriendjes uit Rijswijk. Mirko was echt mega blij mijn baas weer te kunnen knuffelen. Eus is een kruising labrador herder en zal straks hulphond worden.

Het schijnt dat meneer Tinus binnenkort op visite komt. Die man heb ik al heel lang niet meer gezien. Ben benieuwd of hij mij nog wel zal herkennen. Wat ik verder nog ga doen? Zo weinig mogelijk, want ik heb van mevrouw Addy een lekkere kluif met merg gekregen die ik eerst moet leeg eten.