Auteur: Oban

Jullie hebben lang moeten wachten op weer een verhaaltje, dat klopt. Mijn baas en ik hadden er even geen zin meer in om hiermee bezig te zijn. Ik heb 3 toetsenborden gesloopt vanwege het nogal lomp typen met mijn poten zegt mijn baas.

Weten jullie nog wie Joya is? Daar hebben jullie ook al lang niets van gelezen. Haar baasje is blijkbaar veel te druk met werk werk en nog eens werk. Die is zo overwerkt, dat haar mannelijke baasje haar tegenwoordig zelfs de werkster noemt volgens mij. Misschien dat als ik het weer ga oppakken met mijn baas, dat Joya haar baas ook weer kan motiveren om eens wat te gaan schrijven. Ik zal mijn uiterste best doen om hun te overtuigen en wat we dan komende zaterdag voor avonduren gaan beleven, dat lezen jullie dan volgende week, want komend weekend ga ik weer samen met mijn baas naar Joya toe.

Ik heb vernomen dat de haag rond het park gesloopt wordt. Dat geeft ons mooi de ruimte om eens verder te gaan kijken dan het park groot is. De baas heeft me al gewaarschuwd, dat ik het park niet uit mag. Het is nog wel even 2 nachtjes slapen voor we er naartoe gaan. Vanavond gaat de baas een nieuwe deurbel installeren in de hoop dat ik dan wat minder ga blaffen. Sinds het baksteen incident van een paar weken geleden, ben ik erg alert. Ik hoor je al denken, een baksteen? Jup, we hadden wat vervelende irritante kindertjes in onze woonwijk die het nodig vonden om de voorruit van onze buren te slopen met een baksteen. Dat blijkt goed te werken. We raden niemand aan dat te doen natuurlijk, maar sinds die klap sta ik op scherp en blaf ik naar alles wat ik hoor, ruik, zie of proef. Voor dat laatste, dan is de veroorzaker al van mij!

Maar welke onderwerpen vinden jullie als lezers leuk om te lezen? Laat je wensen achter in de reacties en dan ga ik even met de baas overleggen. Ik mag nu weer schrijven van hem, ik hoef niet meer te typen. Ik mag het blaffen naar de google assistent. Haar chatgpt vertaalt het dan van hondentaal naar het Nederlands, zodat jullie het ook begrijpen.

Wat gaat de tijd toch snel. Ik ben alweer een maand op vakantie en ik heb te horen gekregen, dat ik nog 2 weken langer mag blijven! Daarom toch maar even een verslagje tot nu toe.

Het Geinpark, IJsselbos, Panbos en de A2 plas, het kan hier niet op van leuke uitlaatplekken. Lekker rennen, zwemmen, ravotten met mijn vriend Vester en zelfs gewassen worden tijdens het uitlaten, wie doet dat nou? Meneer Ludo was de schuldige! En wie is er zo maf om telkens weer met mijn balletje te gooien? Das meneertje Jonathan. De harenvreter Rambo rolt elke nacht door de woonkamer om de haren van Vester en mij op te ruimen. Ik ben niet bang voor dat ukkie hoor en zoveel hoeft hij toch niet te doen, want mevrouw Suzanne vind borstelen schijnbaar leuk, de sadist. Ik mis wel een beetje mijn plekje op de bank, dat mag hier schijnbaar niet, heb ik ervaren.

Ik moet het met mijn baas er eens over hebben of wij onze schoonmaakster niet kunnen inruilen voor mevrouw Sandra. Die neemt elke week koekjes voor Vester en mij mee. Ondanks dat ben ik al ruim 2 kilo afgevallen, volgens de weegschaal bij de dierenwinkel. De supermarkt bezorger gaf mij een aai. Normaal krijg ik van de onze wat lekkers. Ik denk dat ik papa en mama ook een beetje mis, net als mijn baasje.

We zijn ook een dagje naar het strand geweest. Ik vind zand en zout water blijkbaar lekker. De eigenaren van de stranttent waar mijn oppassers even wat wilden drinken, vonden dat minder fijn. Ik heb het terras onder gekotst, spuitpoep, je kent het wel. Volgende keer zal ik mijn bek dicht houden tijdens het zwemmen en niet denken dat Vester overal de bal begraven heeft. Iemand moet die balletjes toch weer opgraven als hij ze steeds verstopt?

Verder is het veel chillen, Jonathan vermaken, veel knuffelen, mevrouw Suzanne omver beuken, haar armen kapot krassen, omdat ze de koekjes veel te lang in haar hand blijft houden tijdens apeloefeningen en haar vingers opvreten als ik weer wat lekkers krijg. Stiekem is het best wel een tof oppasadresje. Hopelijk knapt de baas weer snel op, want ik mis hem, papa en mama en de buufjes wel een beetje hoor.

Mijn baas is stuk en moet rusten. Mag ik even lekker op vakantie.

De baas is kreupel, loopt als een bejaarde en piept alleen maar. Niet om mee te werken die vent. Net 42 en dan al zo? Die ouwe heeft te lang doorgelopen met een kwetsuur en nou is hij de spreekwoordelijke bok, maar in het echt is hij feitelijk een steenbok. Typisch eigenwijs gedrag, waardoor hij nu verplicht een stapje terug moet doen of toch niet? Oh nee, hij mag niet meer stappen, dus ook niet stappen in Waik (inside grapje voor de kenners)

De baas moet verplicht pootrust houden. Geen belasting op zijn voet. Fietsen mag hij dan weer wel, want dat doe je blijkbaar vanuit je tenen, dus heeft hij een fiets gekocht, waar je geen meter mee vooruit komt. Ik snap er echt niets van, maar hij heeft er wat aan zegt hij. Mij niet gezien. Ik kan met mijn poten niet bij de trappers. Aangezien die fiets ook niet verplaatst, hoef ik er ook niet naast of voor te gaan rennen gelukkig, mij niet gezien.

Doordat hij zoveel pijn heeft met lopen, zijn we ook wat minder ver wezen wandelen. Gevolg is dat die Kees Jan, die vent met die witte jas, ook wel de dierendokter, nu ineens zegt dat ik 2 kilo te dik ben. Hij heeft nog niet eens naar zichzelf gekeken. Wel geinig is dat de Zandweg, de weg waar de dierendokter zit nu echt grotendeels een zandweg is. Ik moest de baas letterlijk door het zand slepen om bij de dierendokter te kunnen komen. Ik denk dat er ook nog wel wat vanaf gaat, want pas na het wegen heeft hij mijn poepertje onder handen gehad. Ik had weer zo’n vol zakje in de kont.

Nou mag ik op vakantie en weet je waar ik heen ga? Naar mijn vriendje Vester. Hij heeft ook een studie gedaan bij het KNGF. Ik heb vernomen dat we dagelijks naar het bos gaan of een uur gaan wandelen of zo. Volgens mijn baas is dat goed voor me, dan val ik ook weer wat af, wat die baas van me ook moet hoor. Ben benieuwd wat een robotstofzuiger is, die schijnt daar ’s nachts door het hok te gaan. Vester maakt er zeker dagelijks een bende van, dat doe ik echt nooit hoor. Donderdag gaat de baas mijn tas inpakken. Ik krijg gewoon een volle zak brokken mee, want Vester eet geen brokken met zalm. Ik ben wat decadent denk ik. Ik neem wel wat lekkere botten en een hondenbiertje mee om samen te delen, want het is toch wel super tof van hem en zijn baasjes, dat ik even een maandje bij hun kan hokken.

Afgelopen woensdag 14 februari was het valentijnsdag. Nu ken ik die Valentijn verder niet, maar het had iets te maken met liefde, aandacht en knuffels, dacht ik. Mijn baas dacht er net iets anders over.

’s Ochtends begon het positief met een lekkere knuffel. Een dikke lebber aan mijn baas gegeven terwijl hij zijn schoenen probeerde aan te trekken, want we zouden naar kantoor gaan, dus werk te doen voor mij. Ik kreeg, zoals het altijd zou moeten vind ik, keurig beloningsbrokjes van de baas, omdat ik het, zoals gewoonlijk, weer uitstekend deed en dat zonder mij zelf op de borst te hoeven kloppen, want dat kriebelt. Dinsdag had de baas het er al over gehad met de schoonmaakster, er zou iets zijn met werkzaamheden. En ja hoor, die waren er, maar dan wel op Utrecht CS.

De bus had al iets vertraging, dus we moesten een beetje doorlopen. Daar had ik geen moeite mee, maar toen ik bij de trap bij spoor 8 kwam, hing er een groot net voor de trap, waar we niet door konden, toen kreeg ik het op mijn heupen. We hadden nog maar 2 minuten om beneden te komen en de trein in te stappen. Zo slim als ik ben, draaide ik mij om, rende naar de grote dubbele deur van de lift en wat hadden wij een geluk, dat die boven al voor ons klaar stond. Beneden snel de trein in gesprongen en meteen een plek ingepikt. Op Rotterdam CS was de trein te ver doorgereden, dus was ik even de weg kwijt en zijn we maar met de trap naar beneden gegaan.

’s Middags kwamen we weer op Rotterdam CS en hadden we nog 3 minuten om in de trein te komen. We liepen naar de lift, stapten in en de baas drukte op het knopje. Er gebeurde helemaal niks. Na 3 keer drukken was de baas het zat, liepen we naar de trap, maar het winkeltje daarnaast vond ik net wat interessanter om naartoe te gaan. Mijn baas vond dat wat minder, want nu moesten we weer terug en met de trap naar boven en wat denk je? Reed de trein letterlijk voor ons neus weg. Maar omdat ik het toch netejes opgelost had, kreeg ik van de baas een beloning!

Ik kreeg een lekker bot met nog een stuk vlees er aan. De baas wilde wel graag zijn vinger terug. Ik mocht enkel het koekje wat hij tussen 2 vingers had. Gelukkig kreeg ik ’s avonds thuis nog een lekker botje. Mijn baas is toch wel de tofste en liefste baas die ik ken hoor.

Het is toch echt hondenweer hoor. Koud, nat en dan ligt er ook nog allemaal wit poeder op de grond, wat ik natuurlijk heerlijk vind om op te snuiven. Ik ben wat actiever volgens mijn baas.

Vanmiddag ging de baas mij uitlaten en zag ik een vriendje. Ik wilde in mijn enthousiastme er op af om te gaan spelen, maar was even vergeten, dat de baas mij nog vast had. Ik hoor een zware plof, kijk achter me en knipper even met mijn ogen. Wil de baas nu hier ter plekke met mij spelen? Meestal als wij gaan spelen of knuffelen, dan komt hij bij mij op de grond zitten en nu ging hij zo maar buiten in dat witte poeder zitten op zijn dikke gat. Ik snapte er niets van, keek nog even naar mijn vriendje en gezien het gemopper van de baas, besloot ik maar niet naar mijn vriendje te gaan en mijn baas een knuffel te geven. Hij vond mij maar een flapdrol.

Ik ben er ook achter gekomen dat ik kan toveren. Als ik plas over het witte poeder, verdwijnt het als sneeuw voor de zon. Goed he! Hopelijk ligt er komend weekend ook nog van dat witte poeder. Dan komt mijn vriendinnetje Joya weer eens een keertje bij me op visite. De vorige keer heeft mijn baas de afspraak moeten doorschuiven, aangezien hij toen in mijn labjesmand lag. Hopelijk kunnen we dan in het park bij ons in de omgeving even lekker met dat witte poeder spelen.

Ik denk dat mijn baas wat goed te maken heeft. Hij doet vreemd en ik krijg allemaal lekkers vandaag. Of is er wat te vieren?

Het begon vanmorgen met een flinke knuffelsessie. Ik wist niet zo goed waar dit voor nodig was, ik wilde gewoon uitgelaten worden en mijn eten krijgen. Maar goed, ik heb hem te vriend gehouden, ben keurig meegelopen naar het plasveldje en heb bij thuiskomst brokken gekregen. Terwijl hij aan de koffie zat, zag ik de eieren gekookt worden. Uiteraard ging ik daarvoor al vast in mijn mand zitten, want het is zondag, dus krijg ik ook een eitje! Na deze lekker opgegeten te hebben, zijn we op de bank gekropen met een spannend boek. Ik dacht dat die voorlezer zo snurkte, maar dat waren waarschijnlijk wij.

14.15 moest ik ineens weer mee naar buiten, mijn ding doen. Waarom? Er was om 14.30 voetbal en de baas wilde op tijd terug zijn. Tijdens het voetbal begon hij al eten voor zichzelf te koken. Bij het openen van de zak pasta, vloog er spontaan een stukje mijn kant uit, maar ik mocht het niet eens pakken. Dat deed ik stiekem toch, maar de baas was sneller. Het was ook niet te eten, het was nog niet gekookt. Veel geschuif van pannen, schalen en roeren, maar ik kreeg niets. Op het moment dat de pasta afgegoten werd, dat was het signaal om vast in mijn mand te gaan zitten. Ik zag dat hij wat uit de vergiet in een apart pannetje deed. Mijn mand was ondertussen al een soort van waterbed, zo zat ik lekker te lekken. Gaat hij met dat pannetje de gang in, hoor ik hem rommelen, komt terug en kiepert het pannetje om boven mijn voerbak. Had de lieverd er ook nog brokken bij gedaan. Toffe vent is het ook he.

Na het eten mocht ik nog even lekker bij de baas op de bank liggen. Hij moest zich nog even gaan scheren en dat is het moment waarop ik altijd een beetje moet grinneken. Als je na 5 minuten gevloek van boven kan horen, dan is dat scheerding weer leeg, net als hij halverwege zijn kop is en ja hoor, vandaag was het ook weer raak. hihihihihihi.

Gisteren kwamen we meneer Harry al op straat tegen. Hij poogde mijn baas wat te vertellen, zonder dat ik het door zou hebben, maar die nummer 2 moest maar even wachten. Ik heb eerst even met meneer Harry staan knuffelen. Hij vertelde dat ik morgenavond, vanavond dus, wel bij hem mocht komen spelen. Mijn baas gaat namelijk naar de verjaardag van papa en daar zijn veel oude mensen. Die vinden het niet zo prettig als ik op schoot klim, ze af lebber of omver duw, dus mag ik bij meneer Harry spelen. Hij vindt dat helemaal niet erg.