Auteur: Oban

Ik kan er bijna de klok op gelijk zetten, papa en mama komen eigenlijk altijd op donderdagochtend de boodschappen voor de baas bezorgen. Ze slurpen dan een bakkie koffie, kanen er wat lekkers bij en ik? Ik krijg altijd wel iets lekkers uit eigen doos.

Zodra ik de telefoon van de baas op donderdag hoor overgaan, kom ik mijn mand uit en laat ik luidruchtig weten dat ik al weet dat ze er aankomen. Ik bedoel, ja ik wil wat lekkers dus schiet eens op! Vaak mag ik als ze de auto geparkeerd hebben ze tegemoet lopen. Vandaag ging het net even iets anders en nu snapte ik het even niet meer.

De telefoon ging, de baas nam op en ik hoorde hem praten. Ik maakte mijn jankende wolf geluid en strekte vast mijn pootjes. Ik moest tenslotte uit een diepe slaap van de bank af komen. Maar toen bleef het stil. De baas bleef boven. Hij riep zelfs dat ik mijn snavel moest houden. Maar waar blijven papa en mama dan? Dit klopt niet. Dit is niet zoals het zou moeten gaan. Ik ben nu helemaal de weg kwijt!

Gelukkig…. De telefoon ging opnieuw en nu kwam de baas wel naar beneden. Mama kon iets niet vinden en wilde even van hem weten wat hij anders zou willen. Lief van haar, maar daardoor was ik wel even uit mijn doen. Ik heb zachtjes liggen piepen tot ze daadwerkelijk er waren en yes, ik heb mijn koekje gekregen. Daar ging het mij tenslotte gewoon om.

Ik had al een vooraankondiging van deze blog gepost, dus hier een recap van het hele weekend. Veel mensen, knuffels en gezelligheid. Dat was een hele korte samenvatting.

Vrijdagmiddag kwam mevrouw Christianne met haar 2 puppy’s. Zoals elke keer moet de kleinste elke keer weer even aan mij wennen. Ik zal haar de volgende keer maar gewoon negeren en een dikke pakkerd geven als begroeting. Kijken hoe snel ze op de kast klimt. Ze gingen met z’n viertjes in de grote waterbak zitten en ik lag er verliefd bij te kijken, vragend of ik er bij mocht, maar dat mocht niet. Daarna gingen ze sushi eten en daar ben ik ook gek op. Wel schandalig dat die hele bak in 10 minuten leeg was. De baas en ik moeten nu een week op water en brood, wat voor ons allebei niet eens zo’n slecht idee is, grapte een buurman nog.

Ik kreeg een stukje zalm, tonijn en al het groenvoer. Ik mocht er helaas geen saus bij, maar smullen deed ik. Aangezien die puppy’s op tijd hun mandje in moesten, ze hadden het de dag ervoor behoorlijk laat gemaakt, gingen ze op tijd weer naar huis. ’s Avonds kwam meneer Erwin nog even gezellig een drankje doen. Hij had duveltjes meegenomen. Hun hadden het over koeien en dozen. Ik ben uit verveling maar op de bank gaan liggen slapen, dromen over wat er zaterdag stond te gebeuren.

Zaterdag in de ochtend brak mama in. Ze kwam een bakje voer voor de baas brengen. Hoe lief van haar hè. Ik had al wel m’n brokken gehad, maar de baas was daarna nog even terug in zijn mand gekropen. Hij had denk ik last van een duveltje in zijn hoofd. Na de wandeling begon hij nog meer in de tas te doen. Ik stuiterde als een stuiterbal door het huis. Van mijn mand, naar de voordeur, naar de keuken, naar mijn mand en dat zo’n 20 keer. We mochten lekker achter in de taxi zitten, waar ik alle ruimte had. Toen we de snelweg afdraaide, sprong ik op de bank, zodat ik nog beter uit het raam kon kijken, ik wist al waar we waren. Jankend wees ik de chauffeur het huis aan, maar dat huis, dat leek wel een bouwval. Het huis was ineens veel groter geworden en er zaten allemaal nog gaten in de muren. Bij de rondleiding ben ik maar even meegegaan, maar ik snapte er niet veel van.

Ik heb lekker met Joya in het park gespeeld en mijn DNA achtergelaten. Ik heb gezocht naar het vlees wat ’s avonds op de BBQ zou gaan, maar dit bleek veilig in de koelkast te liggen. Ik kreeg mijn eigen brokken en een botje, maar dat was natuurlijk zo op. De baasjes hebben in de waterbak gehangen terwijl het park gingen verkennen. Je leest er meer over in de blog van Joya zelf.

’s Avonds moest mijn baas nog zo nodig even op een grote kruiwagen rijden. Een soort graafmachine. Hij leek wel op een protestboer. Gelukkig stuurde de oudste mensen pup van Joya. Wij renden er een beetje op afstand omheen. Wel gek hoor, mijn baas op zo’n apparaat. Na nog wat drankjes, een klein momentje mijn slaap gepakt, stond ineens de taxi alweer voor de deur. Wederom een grote bus waar ik lekker gestrekt kon liggen. Voor we de snelweg opdraaiden, sliep ik al, zo veel prikkels dat ik gehad had die dag.

Zondag was het tijd om uit te slapen. De baas kwam pas om 11.30 zijn mand uit. We hebben een korte wandeling gemaakt en zijn daarna nog even op de bank in slaap gevallen. Boekje gelezen, stukje formule 1 teruggekeken en toen was ineens daar neefje Hylke. Samen hebben we de Formule 1 gekeken. Ik mocht niet mee snoepen van de bitterballen helaas. Daarna nog een stukje gelopen en lekker op de bank gelegen terwijl de baas in zijn waterbak een finale van voetbal lag te luisteren. Hij had de laptop op de tafel gezet, zodat ik deze blog ondertussen kon typen. Daar ben ik nu wel klaar mee, wat een verhaal. Zo de laatste ronde en dan lekker slapen. Het was een heel leuk weekend.

Was ik te moe? Was het te warm? Was ik afgeleid? Ik weet het niet, maar dat ik het te laat zag, tsja, daar kon ik echt niets aan doen. En boem, is ho.

Het was weer een warme dag geweest en we liepen terug naar huis. We waren bij mijn vriendje Binky wezen spelen. Ik was spelen en de baas kreeg z’n brokken van mama. Na het spelen mocht ik nog lekker vrij rennen in het park. Ik moest uiteindelijk mijn jas aan en mocht de baas veilig naar huis brengen.  We liepen een voor ons vaste bekende route. Ik kan die route met bijna 2 poten in mijn neus lopen. Wellicht was ik daardoor ook niet zo scherp, want ineens waren we betrokken bij een botsing.

Voor ik het wist kwam hij van links op ons af. Ik zag hem op het allerlaatste moment pas en kon niet meer wegstappen. Ik dook op de grond om niet in botsing te komen. Ik kon helaas niet tijdig mijn baas waarschuwen. Hij snapte al niet waarom ik naar de grond dook. Ik heb dat in films gezien, als er iets met een rotgang op je af komt, ga dan plat op de grond liggen. Helaas kwam het tot een botsing. De baas werd vol geraakt. Hij kwam tegen de baas zijn hoofd aan. Die voelde meteen of hij schade opgelopen had. De veroorzaker schrok waarschijnlijk zelf ook, want die viel op de grond. Ik viel hem meteen aan, want welke gek haalt het in zijn dol dwaze hoofd om met zo’n rotgang niet tijdig af te remmen en voorrang te verlenen? Wij kwam voor hem van rechts!

Gelukkig viel de schade bij de baas mee. Hij had wat jeuk, maar kon weer verder. Ik gaf de veroorzaker nog even een schop na en bij het weglopen, ben ik nog uit frustratie even bovenop hem gaan staan. Hij kan het niet meer navertellen. Stomme muggen ook.

Afgelopen zaterdag was er weer eens zo’n bange poeperd mensenpup in het hok. Kwam ik in de buurt, dan was het jengel jengel. En ik ben zo lief, waarom begrijpen die minipups dat nog niet?

OK OK, ik snap dat ik als geboren blij ei behoorlijk imponerend kan overkomen. We stonden tenslotte op snuithoogte tegenover elkaar. Mijn baas zette hem zelfs op zijn arm, zodat ik hem niet meteen zou opeten. Ik ben dus eerst maar zijn baasjes gedag gaan zeggen. Die had ik nog nooit ontmoet. De baas vertelde mij dat deze mensen wonen in dat huis waar we mega ver naartoe moeten lopen als we bij hun op visite willen. We hebben die route juist geoefend tijdens de training, maar sindsdien hebben we elkaar niet gezien.

Ze hadden hem al snel geleerd dat hij “weg” moest zeggen en zo braaf als dat ik ben, luisterde ik daar wel naar. OK, pas na 30 keer, maar dat is bijzaak. Ik weet dat die kleine mensenpups uiteindelijk toch wel relaxt worden en mij lief gaan vinden. En zoals ik het dacht, ging het ook. Aan het eind van de visite waren we dikke vriendjes en de volgende ochtend vroeg hij zelfs naar me bij het ontbijt. Hopelijk gaan we binnenkort een keer bij hun langs, dan kunnen we die route weer eens lopen. Dat is goed voor baas en hond.

Het is buiten wel afzien hoor in deze zomerse temperaturen. Ik blijf liever binnen, in de luchtstroom van de airco.

Vanmorgen ben ik al vroeg met de baas naar het park geweest. Hij zei dat het vandaag te warm zal worden en ik vast zal smelten aan de weg als ik stil moet blijven staan. Het zou heel warm gaan worden. Nou, daar heeft hij wel gelijk in. Het is buiten best warm. Vanmiddag heb ik dan ook maar een klein rondje gedaan en ik was blij weer binnen te zijn, in de luchtstroom van de airco.

De baas verwend mij wel vandaag. Hij ververst telkens het water. Ik krijg bevroren stukjes appel. Als de vriezer open gaat, zit ik al keurig in mijn mand. Hij heeft beloofd dat ik vanavond nog even onder de tuinslang mag, maar ik weet niet of ik daar op zit te wachten. Duiken in een vieze sloot vind ik super tof, maar onder de tuinslang lijkt het alsof hij mij wil gaan wassen en daar zit ik niet op te wachten.

Mijn advies voor iedereen: stay cool! Zuip voldoende! Blijf ademen en geniet van het leven. Komend weekend vinden we het allemaal weer veel te koud als het 23 graden gaan worden.

Het was me het weekendje wel zeg. Ben  nog kapot van vrijdagavond.

Vrijdagmiddag begon het met visite van mevrouw Christianne. Ze kwam de baas helpen om allemaal lappen voor de ramen te hangen. Ze noemen dat Raamdecoratie. Dat spul houdt de zon wat beter tegen, dus nu met deze warme dagen voor de boeg, zal dat goed uitkomen. Zij is  gek op puzzelen en toen ze de puzzel opgelost had, hing alles ook zo. Het ziet er mooi uit, volgens anderen.

De baas had het al verklapt, maar onverwacht kwam meneer Freddy gezellig op visite met zijn hondje Sky. Sinds ik hem een paar weken geleden heb leren kennen, zijn wij dikke vrienden. We moesten bij de voordeur even goed kijken of we elkaar nog herkende, maar toen gingen we er op los. De baasjes lagen in de waterbak terwijl Sky mijn 5 liter kalkvrije waterbak leeg slobberde. Dat vond hij denk ik wel lekker. Aan het eind van de avond hebben we zo lomp gespeeld, dat mijn hoofd drijfnat van het kwijl van Sky was, maar dat geeft niet, het was reuze leuk. Na de avondwandeling ben ik als een blok in slaap gevallen.

Zaterdag hebben we een beetje uitgeslapen. Na een rondje door het park hebben we nog even een uiltje geknapt op de bank. We waren allebei een beetje moe. De baas is nog even in zijn waterbak gekropen. Zondag stond mevrouw Melanie al vroeg op de stoep. Na flink met haar te hebben geknuffeld, vond ze het nodig om mijn haren op te zuigen. De baas was ondertussen bezig met zijn stalen ros. Uiteindelijk gingen zij er met zijn tweetjes vandoor en bleef ik thuis achter met een lekker bot. Na een paar uur kwamen ze puffend, kreunend en steunend terug. Ze hadden 18 kilometer gefietst. De baas had maandagochtend nog steeds last van zijn billen. We hebben zondagavond nog even met het baasje van Joya gebeld. Zoals je hebt kunnen lezen, was zij jarig. En de komende dagen, speel ik het dode vogeltje. Het gaat heel erg warm worden, dus doe ik zo min mogelijk.