Categorie: Oban

Sorry trouwe fans van me, ik had even weinig tijd de afgelopen dagen om mijn poten op het toetsenbord te laten rusten, dus bij deze een samenvatting van de afgelopen dagen.

Vrijdagochtend moest ik ineens even aangepakt worden met de borstel, ik kreeg visite. Mevrouw Laura, een net afgestudeerde professor van de KNGF universiteit kwam kijken of ik wel mijn best deed. Ze begon meteen over mijn uiterlijk. Ik zou op mijn baas gaan lijken. Nou, ik heb meer snorharen dan hem hoor en over die buik, hebben we het gewoon niet! Ik moet mij deze week even melden bij de dierendokter om te wegen. Verder vond ze alles verder helemaal prima en mocht ik weer een jaartje mee.

Vrijdagmiddag kregen we ineens mevrouw Christianne met meneer Pim en de mormels op visite. Super gezellig, maar na het drankje gingen ze er vandoor en ik mocht op het hok passen. Ik kreeg als blijk van waardering nog wel even een lekker bot. Toen de baas ’s avonds terug kwam, kon ik gewoon zien en ruiken dat hij in Duiven bij meneer Michael was wezen eten. Dikke pens en iets van saus op zijn T-shirt geknoeid, dus dat heb ik maar even schoongemaakt. Anders ziet het er toch niet uit, een vieze baas achter mij? We zijn nog even bij meneer Harry en mevrouw Addy langsgelopen, want de baas had leuk nieuws te vertellen aan ze over meneer Michael en zijn kleine humpiedumpie.

Zaterdag moesten we al vroeg op om boodschappen te gaan halen. Bij meneer Robert-Jan nog even langs geweest voor broodnodige vitamines en thuis nog even snel de boel aan kant gebracht. Nou, dat deed de baas terwijl ik met mijn nieuwe touw speelde. Tot op heden heb ik deze nog niet gesloopt, waar de schoonmaakster blij mee is. ’s Middags ging de deurbel en daar kwam ze naar binnen gestormd hoor, mijn vriendin Joya. Weten jullie wel, die hond die nooit meer blogt omdat haar bazin haar niet wil helpen. Die heeft het maar druk druk druk met van alles en nog wat, maar even tijd besteden om leuke verhalen over Joya te dichten…… Als jullie een idee hebben hoe we haar weer te bloggen kunnen aansporen? Bij het avondeten waren ze het toetje helemaal vergeten, dus heb ik ’s avonds de baas nog maar een beetje geholpen met het rode fruit opeten.

Zondag zou een chill dagje worden en dat klopt! ,Ik was er alleen niet op voorbereid dat mevrouw Melanie met haar mormel zou langskomen. Ik heb lekker met haar geknuffeld en zij zijn nog even in de grote waterbak gesprongen. ’s Avonds zijn ze bij mevrouw Mirelle gaan eten en dit keer had de baas niet geknoeid, maar ik kon aan zijn pens zien dat hij stiekem een extra stukje speenvarken van haar gekregen had. Hij had het er over dat hij zaterdag met meneer Niels dat weer gaat eten. Zo weet ik dus al wat er komend weekend te wachten staat. Deze week moet de baas gewoon werken, dus kan ik 2 dagen luieren en 2 dagen flink aan de bak.

Vandaag was het groot feest! Mijn nieuwe beugel werd geleverd en ineens stond tante Marije op de stoep met wat lekkers en dan heb ik het niet over die vent die ze mee nam!

We begonnen in de chill modus vandaag. Na de ochtendronde lekker snurken op de bank terwijl de baas aan het werk is. Rond de lunchtijd had ik hem al gehoord, de meneer met mijn pakketje. Mijn interne alarmsysteem heeft de hele buurt laten weten dat wij visite kregen! Ik was super blij want dat zware vest van Uday weegt behoorlijk wat en nu kan ik weer lekker ontspannen lopen met de baas achter me, zonder dat ik het tuig voel.

En ’s middags merkte ik indringers op de oprit. Wederom heb ik het interne alarmsysteem aangezet en tot mijn verrassing stond daar ineens tante Marije die helemaal uit limboland gekomen was. Geen idee waar dat ligt, maar het plan was om in onze vakantie bij haar op visite te gaan, maar nu stond ze ineens hier op de stoep. Wat blijkt? Ik had haar nog nooit ontmoet. Wat een leuke mevrouw is dat. Dat wat ze bij zich had ook, dat lekkere hapje voor mij dan hè. Die meneer Roy zoals de baas hem noemde, hing er een beetje bij. Hem kreeg ik nog zo gek om een spelletje te doen met mijn bal. Ze gingen weg, mar de belofte was dat ze snel zouden terugkomen en wat denk je? 2 Uur later stonden ze weer op de stoep en ik heb ze net zo verwelkomt als of ik ze al jaren niet gezien had.

Uiteindelijk gingen ze er wel snel vandoor en ze namen mijn baas mee. 3 uur later kwam hij zonder hun thuis met een super dikke pens en aan zijn glimlach te zien en het rijstkorreltje op zijn T-shirt, durf ik wel te gokken dat hij bij mevrouw Mirelle is wezen eten. Dat schijnt heerlijk te zijn. Ik moet mij daar nog steeds een keer introduceren. Mevrouw Robin en Anouk zijn nieuwsgierig naar me.

Nu moet ik snel gaan slapen want morgen moeten we weer heel vroeg op. We gaan meneer Ties lastig vallen op kantoor in Rotterdam zegt de baas. Snurkse

Weer een dag vol belevenissen hoor. Na een week lamballen, we waren even vrij, moest er vandaag weer gewerkt worden.

We stonden dus al vroeg op om naar Rotterdam te gaan. Daar aangekomen stonden er allemaal kasten in de weg. De baas van de baas was ff vergeten te zeggen dat die kasten er stonden. Meneer ties vond zo’n kast wel als een Bench lijken. Toen hij de deur opende stak ik even mijn neus naar binnen, maar ik pas voor zo’n hok van 1 bij 1 en heel hoog. Wel glazen deuren, dus je kan er wel mooi door naar buiten kijken.

Onderweg naar huis kwamen we op Utrecht station aan. Ik stapte de trein uit en hoorde ineens een raar geluid. Ik keek nog even om waar de baas bleef, maar die liep keurig achter mij aan. Wel voelde het vreemd aan. De baas vond dat zelf ook, dus bij de bushalte controleerde hij even mijn beugel. Ik heb echt helemaal niets gedaan, het zijn gewoon stomme beugels, want dit is nummer 3 die letterlijk gebroken is. De baas en ik waren er wel een beetje klaar mee. Gelukkig weet de baas de weg in onze omgeving, dus was het niet heel moeilijk om hem thuis te brengen met een gebroken beugel. Morgen maar weer de universiteit bellen. Er liggen er inmiddels 3 voor hen klaar. Alle drie op verschillende punten gebroken. Is het toeval? Wel allemaal aan de linker kant.

Vanavond bij de avondronde maar weer het oude zware vest van Uday aangetrokken. Dat ding is wel zwaar en de baas voelt dat ook wel meteen met het lopen, maar als ik deze beugel kapot krijg, dan moet ik echt wel een grote kerel zijn, aldus mijn baas. Maar ik ben het ukkie van de collectie honden die hij al heeft gehad, dus die vlieger gaat niet op.

Volgens mijn baas moet iedereen gebruik maken van zijn of haar stemrecht en moet iedereen gaan stemmen. Hebben wij honden ook stemrecht?

Als voorzitter van de vereniging voor hondenbelangen ben ik van mening dat wij ook stemrecht hebben. Wij noemen dit alleen blafrecht. Als wij blaffen, hebben jullie mensen naar ons te luisteren want wij willen wat zeggen. Ons blaffen moet jullie iets duidelijk maken. Zo komen wij op voor onze rechten!

Als wij ons pootje ergens op moeten drukken om ons blafrecht vast te leggen, dan zou ik het wel weten. Dan kies ik voor BBB, de Boer Burger Beweging. Ik vind Burgers gewoon lekker om te eten en help daarom wel met het halveren van die veestapel. Ben gek op beweging in de vorm van rennen, springen, zwemmen enz. en boeren, dat zijn toch de beste mensen om bij te wonen, mits hun grond niet afgepikt gaat worden door de huidige overheid. Welke boer heeft nou geen hond die het terrein bewaakt of soms even de kippen op stok jaagt in het kippenhok? Lekker samen huppelen met de koetjes, geitjes en andere beestjes in het weiland.

Wij proberen soms ook een handje te helpen met het oplossen van het stikstofprobleem door middel van het opeten van anderhonds stront. Een lekkere koeienvlaai of paardenvijg draaien wij ons neus ook niet voor om. Zie het als een voorbeeldfunctie, zo kan het dus ook.

Het recht op blaffen hebben wij sowieso. Vanmorgen heb ik dat flink gebruikt toen de post meneer mijn nieuwe beugel kwam bezorgen. Wij scheiden hier netjes het afval, dus heb ik de baas alvast geholpen met het kleiner maken van de verpakking. Ik ben ook voor het afschaffen van diftar en nascheiding. Ik hoor er steeds meer over op de reclame en als het er voor zorgt dat de baas meer geld over kan houden, dan kan hij dat mooi in mijn bottencollectie investeren.

Vanavond ga ik maar even met hem mee om te stemmen. Helaas mag ik op zijn papiertje geen kruisje zetten, anders had ik het wel geweten. Maar aan iedereen de oproep, ga stemmen, gebruik je stemrecht!

De baas zegt dat ik een stuk tuig ben en een stuk tuig heb. Ik snap het niet meer. We hebben even om de tafel gezeten en dit is de uitleg.

Waarom ik een stuk tuig ben? Wij hebben buren die nog wel eens doen alsof ze aan karaoke doen. Het is niets anders dan dat ze staan te schreeuwen op muziek, waarbij ze boven de artiest uit proberen te komen. Dat horen wij in huis en soms blaf ik naar ze terug, maar deze week heb ik ze ’s nachts even terug gepakt. Het was rond 03.15 en ik werd wakker. Ik draaide mij om op de bank en trof ineens de afstandsbediening van de radio en tv onder mijn kont. Snapte er al niks van, maar blijkbaar heb ik met mijn bil op de radio knop gedrukt en vervolgens op volume hoger en hoger en hoger. Verbaasd keek ik nog naar de geluidsinstallatie van de baas die ineens aan knalde op 100% nl of zoiets. Ik hoorde gestommel van boven, de baas kwam de trap af, pakte de afstandsbediening af, deed de geluidsinstallatie uit en legde de afstandsbediening weg. Je had hem overdag moeten zien joh, hij leek wel een spook zo gebroken dat hij was. Daarom vindt hij mij dus een stuk tuig.

Vanmorgen regende het en moest ik van hem naar buiten om even een nummer 1 en 2 te doen. Ondanks dat er een staking is in het openbaarvervoer, stonden er best veel mensen bij de bushalte. Ik poogde ze aan de kant te beuken, van de stoep af te duwen, maar dat ging niet en daardoor botste de baas tegen de mensen aan. Tot 2 keer toe, dus hij werd boos op me. Ik wilde snel terug naar huis, naar de brokken. Blijkbaar ben je dan dus ook een stuk tuig.

Maar een stuk tuig moet je ook letterlijk nemen. Gisteren hadden we een lange weg naar huis te gaan. We stapten keurig om 17.00 uur in de trein van Rotterdam naar Utrecht. Net na Woerden stopte de trein. De omroepinstallatie deed het niet al te best, dus we hoorden niet wat er gaande was. De baas is zo’n cybernerd, die keek gewoon even op zijn telefoon en achterhaalde dat er iets met een inzet van hulpdiensten was een stuk verder op het spoor. Dus de trein moest in zijn achteruit. Bij Gouda mochten we er uit, konden we overstappen naar een andere trein en alsnog naar Utrecht komen. Nog bedankt aan die goed Nederlands sprekende Amerikaan die ons even op sleeptouw nam. Baas en ik kennen Gouda helemaal niet. Hij bleef maar zeggen dat ik een good boy was. Op Utrecht raakte we ook even de weg kwijt. Normaal komen we niet op perron 9 en al helemaal niet aan de andere kant van het platform. De baas was zijn oriëntatie kwijt, maar dankzij een lieve mevrouw van de NS vond ik de lift. Ergens tijdens deze wereldreis maakte ik een voor de baas van gekke beweging en hij voelde letterlijk de beugel onder zijn hand doorbreken. Gevolg is dat ik nu een super flexibel tuig heb. Het loopt voor de baas wat minder soepeltjes, dus heeft hij vanmorgen maar snel een nieuwe beugel aangevraagd. De universiteit vindt mij nu ook een stuk tuig. Gelukkig kunnen we met dit tuig nog wel enigszins lopen, anders had ik weer het zware vest aangekregen.