Auteur: Oban

Het klonk een beetje eng wat we gingen doen, maar achteraf viel het best wel mee en was het heel gezellig.

Afgelopen donderdag vertelde de baas dat we naar hele boze mensen gingen. Nu doen we dat wel vaker, als er mensen het niet zo eens zijn met de politieke keuzes van mijn baas. Hij gaat graag met mensen het gesprek aan en vaak zijn de mensen dan achteraf heel blij dat de lucht geklaard is. Maar nu zouden we echt naar hele boze mensen gaan. Deze mensen komen elke donderdagavond om 20.00 uur fysiek en virtueel bij elkaar om samen boos te doen.

Meneer AnneJan zouden we ontmoeten op het busstation. We mogen niet verklappen dat we dankzij hem te laat waren. We moesten ons in een mini busje proppen wat voor blindengeleidehonden echt niet leuk is. Iemand met een rolstoel, die zou pech hebben, want dat past niet. Bij de halte aangekomen dacht mijn baas de weg wel te kennen, maar de uitleg die hij van het baasje van mijn vriendje Vester gekregen had, bleek niet correct. Ze had de in- en uitstap halte door elkaar gehaald, dus we zouden precies in de tegenovergestelde richting gelopen zijn. Meneer AnneJan pakte toch naar even de navigatie er bij en dankzij hem hebben we het gevonden. Daar hebben we kennis gemaakt met meneer Marcel en heel eerlijk, ze zijn echt niet zo boos als dat de baas het deed overkomen. Nog iets later kwam meneer Bug. Lijkt op bug, maar deze is een stuk lastiger de deur uit te jagen denk ik, want deze meneer heeft echt wel een mening, die mijn baas wel kan waarderen. Ik vond deze man ook wel fijn, want hij ging boven mijn neus gewoon een dikke vette pizza zitten eten.

Meneer Jos en mevrouw Chantal waren net te laat zoals ik het begreep, maar blijkbaar gaat er wel eens vaker iets niet goed, dus was het geen probleem. Die lui hebben vervolgens 2 uur en 15 minuten aan tafel gezeten, gedronken en zitten praten, maar boos? Het viel echt wel mee. Na een uur en 20 minuten gingen de meeste even naar het rookhok en ik mocht van de baas mee. Van trouwe fans heb ik begrepen dat ik daarna een paar keer in beeld verschijn, terwijl ik op jacht was om ergens mijn tanden in te zetten. Hun boos, dan zal ik ook boos doen, maar ook dat viel wel mee. Het hartje van mevrouw Chantal heb ik weten te veroveren. Ik heb niets gesloopt, daar is meneer Marcel beter in begrijp ik.

Die boze mensen heten eigenlijk de Angry nerds. Gewoon een stel goede vrienden die graag praten over privacy en security in een wekelijkse podcast. Wil je mij en mijn baas terugzien? Kijk dan de hele show op YouTube. Zie je ons liever niet, dan luister je de audio only variant op Spotify of elk ander podcast platform.

YouTube: https://www.youtube.com/live/M4Ewczipw7k?feature=share

Spotify: https://open.spotify.com/episode/3fUc0o2UP7hS3XAkZ6zq1O?si=tJdYTkGyQHi45A6-ENpApg

Waar ik uithang? Nou in mijn mat denk ik zo.

Zondag was het zo warm, de mussen vielen van het dak, maar ik heb ze denk ik steeds net gemist. De baas vond het nodig om de hele dag in zijn waterbak te liggen. Hij had er kouder water in zitten dan normaal, dus werkte dat verkoelend. Toen hij op mij af kwam met de tuinslang, ben ik snel naar binnen gevlucht.

Ik lag lekker op de bank in de schaduw te snurken toen ik merkte dat de baas zijn waterbak was uitgekomen, een mat opzocht en die aan het frame hing wat al sinds ik hier woon in de tuin staat. Hij plofte er met zijn dikke kont in, pakte zijn grote glas met water en ging lekker liggen. Ik stond er bij en keek er naar, maar wist niet zo goed wat te doen. Ik wilde daar ook wel in kruipen.

Voorzichtig legde ik mijn voorpoten op de baas zijn borst. Ik keek een beetje in het rond of niemand mij zag en waagde de sprong. Ineens lag ik lekker boven op de baas in de hangmat. Dus waar ik uit hang? Ik hing lekker in de hangmat te chillen. De baas vond het nodig om te videobellen met mijn vriendin Joya. Die moest er hard om lachen. Zij schijnen ook zo’n hangmat te hebben, dus misschien mag ik daar wel in komende zaterdag als we daar gaan spelen.

Ik zou misschien even bij mijn zusje Ona gaan kijken zaterdag, die woont er niet zo ver vandaan, maar zij is dan een weekendje weg. Haar baas vroeg of wij wel eens bij de zandverstuiving gaan spelen. Ik heb haar de toen gemaakte video doorgestuurd. Zij denkt dat we daar de volgende keer prima samen kunnen spelen, dus dat heb ik nog tegoed.

Eens moet de eerste keer zijn, maar blijkbaar is het al eens eerder gebeurd, maar heb ik daar geen weet van. Voor je nu denkt, oh jeetje, Oban is gegrepen. Nee hoor, wees gerust, het was de baas en niet ik. Dat lucht vast op.

In het pand waar mijn baas werkt is sinds deze week de airco weer actief. Voor de beste werking kan je de deur van het kantoor dan beter open laten staan, maar dan loop je het risico dat ik aan de wandel ga. Dus bedacht meneer Ties de oplossing, een pallet voor de deuropening. Ik kon zo nog wel flirten met alle chickies die voorbij liepen, maar kon er niet meer uit.

Na de lunch wilde de baas mij gaan uitlaten. Tuig aan, stropdas om en in de poten. Hij haalde dat pallet ding voor de deur weg en we liepen de gang op. Maar net zoals bij ons, hadden de buren ook de kantoordeur open en ja hoor, barking bitch was er weer. Het keffertje met een hele grote schelle blaf. Bijt niet, doet geen vlieg kwaad, maar laat wel even weten dat dit haar kantoor is. Alleen vergat ze even dat de gang gezamenlijk is en ik daar dus ook mag lopen. Andersom zou ik haar ook ons hok uitjagen. Ze kwam met een rotgang op ons af. We waren de deur al gepasseerd toen ik die barking bitch de gang op hoorde komen. De baas was zo slim om het tuig maar los te laten, anders had ik daar weer een verkeerde draai aan gegeven en zou die weer kapot gaan. Ik gromde en blafte even terug naar haar, maar zij vond het nodig om mij aan te vallen.

Had ik even het geluk! Liefde is? Je baas in de frontlinie plaatsen, zodat hij de klappen kan opvangen voor je. Hij sprak het monstertje streng toe en die droop met haar staart tussen de poten terug haar hok in. Ook omdat de buurman haar in haar nekvel greep. Wij konden rustig verder. Zoals altijd gaan we eerst naar het toilet voor de baas, maar daar kwam hij er achter dat hij zwaar gehavend uit de strijd is gekomen. Een lange snee in zijn been. Dat was even een tegenvaller en het bleef maar bloeden.

We liepen toch maar even terug om de EHBO er bij te roepen. Eerste Hond Bij Ongelukken, dat zou ik zijn, met mijn snuit vooraan. De buurman schrok en kwam meteen met zijn EHBO trommel aan. Gelukkig hebben we op kantoor altijd wel alcohol en schoonmaakdoekjes. Normaal gebruiken ze die om computers en bureaus te poetsen, maar die snee in de baas zijn poot kon er ook wel mee schoongemaakt worden. De baas voelde de alcohol niet prikken, maar volgens meneer Larry komt dat meer omdat mijn baas er resistent voor is, alcohol dan. Een pleistertje was te klein, dus nu zit er een hele dikke lap op, wat ze een zwachtel noemen. Morgen maar eens kijken of de baas er nog een trauma aan over gehouden heeft en de schade opnemen. Hij kan nog gewoon lopen.

De bain van het hondje kwam meteen poothoogte nemen. Zij heeft mij nog even onderzocht om te kijken of ik gewond was, maar ze wilde gewoon even met mij kroelen denk ik. Ik had nergens last van, ik bijt wel van me af. Mijn baas weet ook wel dat het hondje hem niet opzettelijk wilde grijpen. Het is vermoedelijk een vlijmscherp nageltje geweest waarmee de baas opengekrapt is. Gelukkig heeft die barking bitch wel haar rabiës vaccinatie en is de DTP van de baas nog geldig, dus wappie zal hij er niet van worden. Ik zeg dat hij dat toch al af en toe is.

Vandaag zijn de baas en ik vrij, maar we moeten toch het een en ander in huis doen, zegt de baas. Ik heb mijn opzichterspetje opgezet en kijk toe hoe hij zich in het zweet werkt. Je denkt toch niet met deze zomerse temperaturen dat ik veel ga doen?

Ik mocht de baas vanmorgen helpen in de tuin. Hij vond dat ik mijn labrakoe skills mocht inzetten om het gras en de plantjes tussen de tegels uit te gaan vroeten. Morgen komen ze de airco’s verplaatsen, dus het plekje waar ze komen te staan, moet even schoongemaakt worden. Ik heb mij slechts beperkt tot in de weg liggen, toekijken en grommen als de baas weer een stuk oversloeg. Nogmaals, het is te warm om wat te doen en dan is het nog niet eens volle bak zon in de tuin. Heerlijk om te zien hoe de baas op zijn knietjes zich in het zweet aan het werken is. Ik zou hem niet als tuinman adviseren.

Daarna moest de waterbak worden geleegd, want die moet een stukje opgeschoven worden. Mij niet bellen of vragen om daarmee te helpen! Die bak is heel zwaar. Wel lekker om even in 38 graden warm pootje te baden. Baas vroeg nog of ik gedoucht wilde worden, maar daar heb ik van afgezien, want dan krijg ik ook shampoo over mij heen en dat stinkt.

Dan is het goed en wel 11.00 uur, zijn we druk zat geweest dus is het tijd om even in de schaduw een lekker boek te gaan lezen, aldus de baas. Ik kruip er wel lekker bij hoor, op de bank. Ik lees graag mee en als ik er bij in slaap val, is dat helemaal niet erg. Even energie opladen, voor als we straks naar mijn vriendje Binky gaan.

De dag waarvan je wist dat hij zou komen. Hij kwam alleen wel erg vroeg. Maar gelukkig heb ik hem vaker gehad. De dag dat ik gewoon hard ingeruild ben voor een blindengeleidetijger.

Zonder excuses werd ik vandaag gewoon geparkeerd bij papa en mama en waarom? De baas wilde verkennen of meneer Mark, zijn collega die op kantoor tegenover hem zit, ook als blindengeleidehond kan werken. Hij wilde alleen liever niet als hond aangemerkt worden, dus is hij vanaf nu de blindengeleidetijger.

Zij moesten zo nodig naar een bijeenkomst in het centrum van Amersfoort. Daar heb je nauwelijks ruimte waar ik even kan rennen of mijn behoefte kan doen. Overal steen en beton. Als ik dan ook nog 6 uur lang in een zaaltje stil moet liggen. Nee, bedankt, dan vind ik het prima dat ik bij papa en mama geparkeerd word. Lekker samen spelen met mijn maatje Binky. Een lekkere wandeling maken met Binky en mama en met papa lekker knuffelen.

Lig ik net samen met papa het sport journaal te kijken, staat die dikzak van mijn baas ineens in de woonkamer. Hij kwam me halen. Zie je wel dat hij niet zonder me kan! Ik heb hem maar veilig naar huis gebracht.

Gisteren werd ik gewoon uitgescholden voor dikzak. Ik snapte er niets van. Ik dacht dat ze het tegen mijn baas hadden, want das een moddervette vent, maar wel super lief natuurlijk, net als ik.

Ik schreef al dat professor Laura van de KNGF universiteit op bezoek was geweest. Zij vond het nodig dat ik langs de dierendokter ging om te kijken hoeveel kilo schoon aan de haak ik weeg, maar ik kon de haak en ineens de dierendokter niet vinden. Gelukkig wist de baas waar het was, dus zijn we er gisteren even langsgelopen.

Ik vind het altijd een uitdaging om die cijfers maar te blijven laten bewegen, zodat de assistente van de dierendokter in spanning blijft afwachten wat mijn gewicht nou daadwerkelijk zou zijn. Hoe ik dat regel? Gewoon als een blij ei je voordoen en niet blijven stil zitten. Ze zei uiteindelijk dat ik op mijn baas ging lijken. Ik heb haar niet meer aangekeken, want ik kreeg ook geen koekje meer van haar en ben doorgelopen. Snel  naar meneer Wilfred om mijn verdriet weg te drinken in de kroeg. Helaas kreeg ik daar ook niks.

Conclusie is dat ik dus een dikzak ben blijkbaar. Ik weeg maar 3,5 kilo te zwaar en dat is dan ook waarom ik minder brokken krijg, meer aan het lopen ben met de baas, want die dikzak moet ook afvallen! Even geen botten en hondenbier meer voor mij. Water en brood is het recept, ik bedoel water en brokken natuurlijk. Het brood heb ik gisteren nog gejat van de baas. Gelukkig helpt het weer goed mee, dus trekken we vanmiddag er weer samen op uit.

PS: nog een kleine update over de speurtocht naar mijn zusjes. Gisteren ben ik ook in contact gekomen met Ona. Zij is de autisme hond voor Isa geworden en schijnt heel goed te werken. Ben erg benieuwd naar haar natuurlijk, net als naar de rest. Nog maar 2 zusjes vinden en dan gaan we kijken wat de baas kan regelen. September zal het vermoedelijk niet worden, want de verwachting is dat onze moeder Tika dan in verwachting is of net weer een nieuw nest mormels heeft.